Auteur Topic: Detectivespel: verhaal verplaatst  (gelezen 3774 keer)

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Detectivespel: verhaal verplaatst
« Gepost op: 21-08-2003, 12:13:02 »
John en Ron en de angstige moorden

John leunde achterover in zijn bureaustoel, hij had genoeg van al die kleine zaken, al die berovingen en inbraken. Hij kreeg ze allemaal aangewezen omdat er op dit moment niet genoeg rechercheurs waren in verband met de vakantie.
“Wat kijk je sip”, zei Ron laconiek.
“Ik ga naar huis, ik kan er gewoon niet tegen, ik wil grote zaken en niet die kleine dingen die binnen een paar seconden zijn opgelost”. Ron keek hem verbaasd aan.
“Wat denk je dat George gaat zeggen als je nu al gaat”.
George was de commissaris van bureau Warmoesstraat. John heeft het nooit goed met hem kunnen vinden omdat hij altijd op welke manier dan ook probeerde het onderzoek te dwarsbomen want dan was er weer een zaak wat belangrijker was of dan had John weer wat gedaan wat niet door de beugel kon en zo kun je nog wel even doorgaan.
John draaide zich om.
“Het kan me op dit moment niet schelen wat George dan gaat zeggen, ik heb vanaf vanmorgen 10 uur gewerkt en een man van mijn leeftijd is nu toe aan rust!” Ron grijnsde.
De telefoon ging.
“Met van Vliet”.
John zag Ron’s gezicht verbleken.
“Ok we komen meteen”. Hij hing op en keek John aan.
“Er is een lijk gevonden in een vakantiebungalow”.

Ron draaide de blauwe Golf het vakantiepark op. “Vakantiepark Het Zonnetje”, las John op een blauw bord bij de ingang “Gegarandeerd rust en ontspanning”. Daarvoor was het slachtoffer vast ook hier”, voor rust en ontspanning”, dacht John. “Dat heeft hij of zij dus niet gekregen”, die gedachte opperde John somber.
Ron parkeerde de auto op de bezoekersparkeerplaats en stapte uit. Hij keek om zich heen. “Ik denk dat we die kant op moeten, ik zie daarachter een politiewagen staan”. Ze liepen het verlichte pad in dat ze naar een piramidevormig huisje bracht aan het eind van het pad. Het pand was afgezet met politielint en er waren al verschillende nieuwsgierigen het bed uitgekomen om een glimp op te vangen van het tafereel daarbinnen. John zag een man luidkeels klagen over het feit dat die politiewagens zoveel lawaai maakten en dat hij hier voor de rust was. John stapte over het lint en volgde een klein paadje naar de voordeur. Hij liep naar binnen gevolgd door Ron. Hij keek goed rond en nam alles goed in zich op. rechts van de  voordeur was de wc. Hij liep verder naar de woonkamer. Rechts stond een eettafel met vier stoelen waarop een krant van vandaag en vier vrouwentijdschriften lagen. Hij liep naar de bank in de hoek van de kamer. Op de bank lag het slachtoffer, ze lag er vredig bij. Handen gevouwen op haar borst en benen netjes naast elkaar. John hurkte naast haar neer en bekeek haar gezicht, ze was nog jong. John schatte dat haar leeftijd tussen de 20 en 25 jaar moest zijn. Ze had een mooi glad gezicht en rood krullend haar. Haar ogen waren gesloten en haar mond halfopen. Het slachtoffer was door de moordenaar bewust zo neergelegd concludeerde John. Als het slachtoffer in slaap was gevallen had ze er niet zo bij gelegen en ze kon ook zo niet zijn neergevallen. “Wie heeft haar gevonden”, vroeg hij aan een diender naast hem. “Haar vriendin, Lisanne Vissers”. “Ze was een luchtje scheppen en toen ze thuiskwam trof ze Lisanne zo aan”.  John zag Lisanne staan bij het raam, ze leek erg nerveus. John liep naar Ron die aan het overleggen was met Jantien.
“Praat jij even met Lisanne, dan kijk ik nog even verder rond”.
“Ze waren hier met z’n drieën”,  sprak Jantien.
“Marieke, Lisanne en Lisa”.
“Waar is Lisa?”, vroeg John.
“We hebben haar nog niet kunnen bereiken”.
John keek verbaasd naar haar op.
“Je bedoelt dat jullie niet weten waar ze is?”
“Lisanne zei dat ze vanmiddag wegging met haar vriend die ze op het park had ontmoet. Ik vond het een vreemde kerel”.
“Probeer haar te vinden, ze kan van groot belang zijn”, antwoordde John.
In een ooghoek zag John Ferdi binnenkomen, achter hem torenden twee mannen van de geneeskundige dienst. John, die altijd al een zwak had voor de frapante patholoog met zijn streepjesbroek en wollen sokken, begroette de man uitbundig.
“Hoe maakt u het!”.
“Waarom kies je altijd dit tijdstip uit voor moord, ik krijg nog slaaptekort door jou”.
“Ik heb daar helaas mijn zegje niet in”, sprak John serieus.
Ferdi knielde neer bij het lijk en maakte zijn koffertje open. Na het vaste ritueel van ogen bekijken en huidtemperatuur voelen, stond Ferdi op.
“Ze is dood”.
“Dat had ik begrepen”, sprak John ernstig.
“Ze is 2 tot 3 uur dood”.
“Weet u dat zeker”, vroeg John verbaasd.
“Niet korter dan 2 uur, beslist niet”.
“Bedankt, wilt u nog even wachten tot de fotograaf er is want ik wil nog wat kiekjes van het lijk”.
“Mij best”, antwoordde hij knorrig.
John liep naar Ron die zijn notitieboekje opborg. “Kijk jij nog even goed rond of je nog iets ziet wat belang heeft bij de zaak”, sprak John.








{edit: titel aangepast. geen url's - Malcolm}
« Laatst bewerkt op: 30-08-2003, 00:14:27 door Malcolm »
Toch bedankt!

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Re:Detectivespel: Het verhaal - John en Ron en de angstige moorden
« Reactie #1 Gepost op: 21-08-2003, 12:14:20 »
John zag Dick de fotograaf binnenkomen. Hij begroette John met een knikje en liep verder. “Heey”, riep John. “Moet je niet eerst weten wat je moet fotograferen?”. “Ach ik zit al zo lang in het vak, ik weet wel waar ik moet zijn”. “Ga je gang dan maar”. “Ik verwacht de foto’s morgen op m’n bureau”. “Ja baas”, zei hij licht geïrriteerd en liep naar het lijk. Toen kwam de dactyloscoop, Harry, binnen. “Ik wil vingerafdrukken van de woonkamer en de keuken”, zei John. “Komt voor elkaar”, zei Harry terwijl hij rondkeek. Dick kwam op John af en hij zei:”Ik heb overal foto’s van genomen en je hebt ze morgen op je bureau”, waarna hij wegliep. John keek hem hoofdschuddend aan. John liep naar de slaapkamer bij de keuken. Hij zag dat een bed beslapen was. Verder zag hij een weekendtas en een paar schoenen. Hij draaide zich om en zag Harry in de deuropening staan. “
“Ik heb veel vingerafdrukken gevonden”. 
“Wil je ook de vingerafdrukken van het slachtoffer en van Lisanne nemen”.
“Doe ik”, antwoordde Harry en hij draaide zich om.
“Zullen we gaan”, vroeg Ron. “Ik heb niks bijzonders gevonden”.
“Ja, laten we maar gaan, ik ben moe en morgen is een nieuwe dag met nieuwe kansen”.
“Precies”, reageerde Ron opgewekt.

“Je bent laat”, sprak Ron bestraffend. “Mijn vrouw lag op mijn pyjama”, sprak John serieus.
Ron lachte. “
“Het slachtoffer woonde in Amsterdam aan de Keizersgracht”.
“Ze had geen vaste vriend en ze woonde daar alleen”.
“Heeft ze een vriend gehad?”, vroeg John.
“Ja, ene Jan Smit”.
“Verder nog mensen met wie ze veel omging?”
“Met haar 2 vriendinnen, Lisa en Lisanne”, sprak Ron.
“Hebben jullie haar al weten te bereiken?”
“Nee, maar Lisanne belde, ze komt vanmiddag langs”.
“Lisa bleek de hele dag bij haar vriend te zijn geweest”.
“Lekker is dat, ze is daar met haar vriendinnen en dan gaat ze lekker met een wildvreemde man weg”.
“Tja, je hebt van die mensen……”, sprak Ron schouderophalend.
“Heeft Marieke verder nog naaste familie”?
“Alleen nog een vader”.
John stond op.“Dan gaan we hem berichten over de dood van zijn dochter”.
« Laatst bewerkt op: 21-08-2003, 12:52:15 door Avron »
Toch bedankt!

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Re:Detectivespel: Het verhaal - John en Ron en de angstige moorden
« Reactie #2 Gepost op: 21-08-2003, 12:15:15 »
Het was een groot huis met een mooi aangelegde tuin. Deze man had smaak vond John. Ron parkeerde de auto op het terrein en stapte uit.
“Wat een keet”.
“Maar wel een mooie keet”.
“Dat vind jij”, beet Ron hem toe.
Ze liepen naar de grote houten voordeur en belden aan. Na een paar seconden werd de deur door een man met een zwarte smoking open gedaan.
“U wenst?”
“Wij wensen graag meneer Velthuizen te spreken”, sprak John rustig.
”En u bent”?
“Ik ben rechercheur John, met J-O-H-N, en dit is mijn collega Ron.”
“Ik zal kijken of hij u kan ontvangen”.
“Vriendelijk is anders”, sprak Ron knorrig.
“Ik dacht butlers waren om mensen te dienen en niet om mensen weg te jagen”.
“Ze doen wat hun wordt opgedragen, en dat kan zijn, wildvreemden buiten de deur houden”, zei John.
Voordat Ron kon reageren zagen ze de man weer verschijnen met een sleutelbos. Hij rammelde aan het slot en de deur ging open.
“Volgt u mij”, sprak hij met een harde stem.
De man leidde hen naar een klein vertrek.
“Meneer Velthuizen moet zich even omkleden, hij is zo bij u”.
John ging zitten en Ron volgde zijn voorbeeld.
Na een paar minuten ging de deur achter hen krakend open. John draaide zich om en in de deuropening stond een gespierde lange man met krullend zwart haar en een snor. Hij keek John aan en ging zitten.”
 “Waarmee kan ik u van dienst zijn heren”?
“Wij zijn hier om u van een tragisch bericht op de hoogte te brengen”.
De man keek de rechercheurs verbaasd aan.
“Uw dochter is overleden, ze is gevonden in een vakantiebungalow in Amsterdam Noord”.
De man keek hen geschrokken aan: “dit had ik haar niet gegund”, mompelde hij in zich zelf.
“Had u een goede band met uw dochter, meneer Velthuizen”?
“Noem me toch Henk, dat hoor ik liever”.
“U bent niet echt onder de indruk van de dood van uw dochter”, sprak John verbaasd.
“Laat ik het zo stellen”, zei Henk. “Ik zag mijn dochter een keer in het jaar, en dan kwam ze alleen maar voor geld”.
“Verder had ik helemaal geen contact met haar, ik wist alleen dat ze met die vriendinnen van haar een escortbureau had opgezet. Dat was een van de dingen waar we ruzie over hadden.
Er volgde een stilte.
“Had uw dochter vijanden”, vroeg John
“Behalve mij, viel die ex-vriend haar wel eens lastig”,verder heb ik geen idee.
“Hebt u uw dochter de afgelopen tijd nog gezien of gesproken”,vroeg John
“Nee ik heb haar de afgelopen tijd zeker niet gezien of gesproken”, sprak hij resoluut.
“Waar was u gisteravond tussen tien en elf”, vroeg Ron.
“Toen was ik thuis, mijn butler kan het bevestigen”.

Ron startte de motor en reed het terrein af.
“Wat vond jij van zijn verhaal”, vroeg Ron aan John.
“Ik weet het niet, ik geloof hem niet helemaal”.
“Nou wat nu”.
“Op naar de ex-vriend van Marieke”, zei John.
“Ik heb z’n adres in de database gevonden”.
“Laten we eerst naar het bureau gaan, om te kijken of er nog berichten zijn”.

“Er zit iemand boven op je te wachten, zei de wachtcommandant”.
“Wie is het”,vroeg John.
“Het was ene Vissers”.
“Ron breng jij haar even naar de verhoorkamer, ik ga even koffie halen”.
“Doe ik”, zei Ron.
John liep naar zijn postvakje en zag dat de foto’s en het overlijdingsrapport erin lagen.
Hij nam ze mee met een sterke bak koffie erbij.
Hij deed de deur van de verhoorkamer open en zag dat Ron al begonnen was met de ondervraging.
Hij ging zitten en luisterde aandachtig welke vragen Ron allemaal stelde. Hij besloot het verhoor aan Ron over te laten.
Na 20 minuten vertrok Lisanne Vissers en John stond op.
“Waarom zei jij niks?”, vroeg Ron.
“Ik wilde het een keer aan jou overlaten”, antwoordde John
“En hoe vond je het gaan, deed ik het goed?”
“Jawel, best aardig”.
John glimlachte
“Maar niet zo goed als mij”.
Ron lachte.
“Nee dat duurt nog even”.
John ging achter zijn bureau zitten en bekeek het overlijdingsrapport.
“Ze is vergiftigd met rattengif”.
“Met rattengif?”, vroeg Ron verbaasd.
“Daar hebben we niks aan, dat kun je gewoon in de winkel kopen”
“Ja soms zit het tegen soms zit het mee”, sprak John spottend.
“Nou het heeft ons nog niet veel meegezeten”.
« Laatst bewerkt op: 21-08-2003, 12:50:32 door Avron »
Toch bedankt!

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Re:Detectivespel: Het verhaal - John en Ron en de angstige moorden
« Reactie #3 Gepost op: 21-08-2003, 12:15:51 »
Er werd op de grote recherchedeur geklopt
“Binnen”, riep Ron.
De deur ging open en in de deuropening verscheen een tengere man met een regenjas aan. John schatte hem rond de 20 jaar. Hij stapte naar binnen en keek John aan.
“U bent toch rechercheur John?”, vroeg hij.
“Inderdaad en dit is mijn collega Ron”, sprak John.
“Gaat u zitten”.
De man nam plaats in een stoel tegenover het bureau van John en keek om zich heen.
John kon zien dat hij zich niet erg op zijn gemak voelde.
“Mijn naam is Cor Velthuizen, ik ben de broer van Marieke”.
“Ik hoorde van m’n vader wat er is gebeurd en ik kom u vertellen, dat u mijn vader kunt arresteren. Ze hadden altijd ruzie en toen ik daarbij was zei hij dat hij haar wel kon vermoorden. Dat lijkt me dus duidelijk dat hij de moord op z’n geweten heeft.
“Even rustig, wij gaan niet zomaar mensen arresteren, omdat anderen het zeggen. Vertelt u eerst eens wat meer over Marieke en uw relatie met haar”.
“Net zoals mijn vader, sprak ik Marieke erg weinig, ze was vaak weg met die vriendinnen van haar. Als mijn vader het niet geweest is dan is het wel een van die vriendinnen van haar. Ze was eens een keer met die vriendinnen van haar bij mij. Maar ik zag gewoon dat ze niet goed met elkaar konden opschieten. Volgens mij maakt Marieke in het escortbureau de dienst uit en hebben de anderen niet veel te zeggen”.
“Hebt u nooit oneenigheden gehad met uw zus”, vroeg John.
“Ze heeft wel een keer een hele smak geld van me geleend, maar dat heb ik nooit terug gekregen. Ik heb haar er wel vaak op aangesproken, maar dan begon ze altijd over een ander onderwerp. Maar daar hoef ik me geen zorgen over te maken, nu ik de erfenis heb, die ze mij heeft nagelaten”.
“Weet u of uw zus verder nog vijanden heeft”, vroeg Ron.
“Ze had wel bonje met een klant van haar, vertelde ze me eens. Maar om haar daarom te vermoorden, dat mag u uitzoeken. Ik weet ook zeker dat die vriendinnen veel meer weten”!
“Maar ik hoop dat ik u hiermee voldoende heb geïnformeerd, ik moet nu gaan want ik heb het erg druk en ik moet naar een klant”.

John bekeek de foto’s van het slachtoffer nog eens en ging het verhaal van Cor nog eens na. Iets klopte er niet, maar hij wist niet wat.
De telefoon ging.
“Ron neem jij hem even”?
“Met Ron van Vliet”.
Na even geluisterd te hebben zei hij bedankt en hing op. Hij keek naar John en zei lachend: “In de bungalow zijn vingerafdrukken gevonden van ene Gerrit Velthuizen en Maro Inknar. Ze stonden beiden bij ons in het bestand. Harry heeft even voor ons nagezocht en Gerrit Velthuizen is de oom van Marieke. Die Maro is niet zo’n lievertje, want hij is twee maanden geleden vrijgekomen na een celstraf van vijf maanden. Ook is hij behandeld. En raad eens door wie hij is aangeklaagd”?
“Marieke zeker”, zei hij sarcastisch.
“Precies”.
Toch bedankt!

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Re:Detectivespel: Het verhaal - John en Ron en de angstige moorden
« Reactie #4 Gepost op: 21-08-2003, 12:18:39 »
“Even alle verdachten op een rijtje zetten”, sprak John terwijl hij keek naar het computerscherm van Ron.
___________________________________________________________________________
Verdachte 1: Lisanne Vissers,
Leeftijd: 27 jaar
Beroep: Werkneemster in dierenpension
Relatie tot slachtoffer: Beste vriendin van slachtoffer
Bijzonderheden: geen

Verdachte 2: Harm Jorna
Leeftijd: 18 jaar
Beroep: Student aan Universiteit
Relatie tot Marieke: Vriend
Bijzonderheden: Heeft geholpen met het opzetten van het escortbureau. Hij heeft hier echter nooit betaald gekregen van Marieke

Verdacht 3: Niro Angkotta
Leeftijd: 18 jaar
Beroep: Werkloos
Relatie tot Marieke: Klant
Bijzonderheden: Kwam erg vaak en betaalde na afloop niet.

Verdachte 4: Henk Velthuizen
Leeftijd: 50 Jaar
Beroep: Architect
Relatie tot slachtoffer: Vader
Bijzonderheden: Kon niet opschieten met zijn dochter

Verdachte 5: Maro Inknar
Leeftijd: 32 jaar
Beroep: Postbode
Relatie tot Marieke: Klant
Bijzonderheden: Marieke had een rechtzaak tegen hem aangespannen vanwege seksueel misbruik.

Verdachte 6: Jan Smit
Leeftijd: 25 jaar
Beroep: Werkloos
Relatie tot Marieke: Ex-vriend (maand geleden gedumpt door slachtoffer)
Bijzonderheden: Miljonair, hoeft daarom ook niet te werken

Verdachte 7: Lot Hogendorp.
Leeftijd: 34 jaar
Beroep: Journaliste
Relatie tot Marieke: Oude vriendin van Marieke
Bijzonderheden: Was er erg tegen toen Marieke een escortbedrijf begon

Verdacht 8: Gerrit Velthuizen
Leeftijd: 40 jaar
Beroep: Tuinier
Relatie tot Marieke: Oom van slachtoffer
Bijzonderheden: Al eens gearresteerd wegens openbaar geweld

Verdachte 9: Carlos van Manen
Leeftijd: 28 Jaar
Beroep: onbekend
Relatie tot Marieke: vriend van Lisa van ‘t Groenewoud
Bijzonderheden:  alcoholist

Verdachte 10: Cor Velthuizen
Leeftijd: 20 jaar
Beroep Games maker
Relatie tot Marieke: Broer
Bijzonderheden: Enige gezinslid die met slachtoffer kon opschieten

Verdachte 11: Lisa van ’t Groenewoud
Leeftijd:19 jaar
Beroep: Doktorsassistente
Relatie tot Marieke: Een van vriendinnen van slachtoffer
Bijzonderheden: geen

___________________________________________________________________________

“Ik heb de gegevens van alle verdachten opgezocht”, zei Ron
“Ik zal wel even een uitdraai maken”.
“Nou ik zie er nog helemaal geen verbranden of aanknopingspunten in, ze kunnen het allemaal wel zijn”, sprak John radeloos.


VERHOOR LISANNE VISSERS 20-08-03  00:15uur

-               V. Erg zenuwachtig
-   Spreekt met tussenpozen
-   Verklaring: ging om 23:30 over het park luchtje scheppen. Om middernacht terug en vond Marieke op de bank. Meteen politie gealarmeerd. Goed bevriend met slachtoffer. De relatie was een vriendinnenclub met escortbureau. Ze verdacht meteen Harm Jorna. Hij had hen geholpen met het opzetten van het escortbureau en had daar niets voor terug gekregen van Marieke.


VERHOOR LISANNE VISSERS 21-08-03  13:51uur
-   Ze wist niet veel over de vriend van Lisa. Ze vond het wel een vreemde kerel, omdat hij bij binnenkomst speciaal vroeg naar de aanwezigheid van Marieke
-   Marieke had verder lastige relatie met een oude vriendin Lot Hogendorp, die er zeer op tegen was geweest toen Marieke het escortbureau begon.
Toch bedankt!

Offline Avron

  • Forumlid
  • Geslacht: Man
  • Voor wie valt het doek?
Re:Detectivespel: Het verhaal - John en Ron en de angstige moorden
« Reactie #5 Gepost op: 29-08-2003, 23:32:56 »
Toch bedankt!