Topic: 11 september 2001

[Bodejos]

Iedereen heeft wel zijn herinneringen aan bepaalde gebeurtenissen, gebeurtenissen die de wereld schokten. De dood van President Kennedy, het dodelijk ongeluk van Prinses Diana, iedereen die het heeft meegemaakt, weet nog waar hi/zij was op dat moment, en wat hij of zij toen aan het doen was. Dit geldt ook, helaas, voor 11 september 2001.

Dit topic is niet voor niets vandaag opgestart. Zij het, niet op het exacte moment waarop het eerste vliegtuig zich in een van de torens van het WTC boorde, ik ben vanmiddag niet in de gelegenheid dat op dat moment te doen.

Omschrijf je gevoelens, die je hebt als je aan die dinsdag denkt. Waar was je, wat deed je toen je het nieuws hoorde, en hoe was je eerste reactie. Hoe denk je er nu aan terug? De bedoeling van dit topic is NIET om af te geven op bevolkingsgroepen of personen die volgens jou verantwoordelijk zijn voor wat er toen is gebeurd, dus denk goed na voor je een reactie schrijft.

Het gaat dus om je herinneringen aan die zwarte dag, nu twee jaar geleden.

[nettie]

Toen ik om ongeveer 15:10u thuis kwam van school zei mijn moeder (bij de deur naar de gang) tegen mij dat er wat ergs wat gebeurd. Ze vertelde dus het verhaal van dat er een vliegtuig in het WTC was gevlogen en dat ik er maar niet naar moest kijken wanneer mijn broertje thuiskwam, omdat die nog wat jong was. Ik zette daarna toch maar ff de tv aan, omdat ik toch wilde weten wat er nou precies aan de hand was. Toen ik net zo'n drie minuten zit te kijken zie ik nog een vliegtuig naar binnen vliegen. Ik vond het echt heel raar dat je zomaar rechtstreeks kon zien dat er aan de andere kant van de wereld ergens een vliegtuig naar binnen vliegt.
De volgende dag moest ik natuurlijk weer gewoon naar school. Het vreemde was dat geen enkele leraar het met ons over de gebeurtenissen van de vorige dag had. Pas het vier uur bij Duits begon een leraar erover, de Duistleraar was namelijk metor van een deel van de leerlingen.
Nog steeds als ik aan elf september denk, denk ik weer aan mensen die uit ramen naar beneden springen. Mijn maag draait dan gewoon om ik snap nog steeds niet waarom mensen elkaar zulke dingen aan doen.
(Ps. zie mijn handtekening)

[Annuh]

Ik weet nog goed (ik zat in 5 Havo) dat ik uit school kwam en de televisie aanzette, dat was rond kwart over 3. Ineens schakelde Nederland 2 over naar CNN, ik zag rook komen uit een toren van het WTC en een paar minuten later vloog er een tweede vliegtuig in de andere toren. Ik zat echt zo te kijken: "Wat is er in godsnaam aan de hand?" Toen luisterde ik naar het commentaar over een aanval, ik weet nog dat ik het heel onwerkelijk vond.
Toen moest ik weg, naar huiswerkbegeleiding. Iemand had daar de radio aangezet en we hoorden na 10 minuten dat er een vliegtuig op het Pentagon was gevlogen. Toen schrokken we nog meer met z'n allen, vooral toen we hoorden dat er later nog een vliegtuig neerstortte, wat er in eerste instantie niets mee te maken zou hebben, maar later dus wel. We hebben die dag ook heel weinig huiswerk gemaakt, alleen maar gepraat over wat er was gebeurd. De docenten die erbij waren, hebben ons daar goed in begeleid, natuurlijk was het voor hen ook nieuw, maar er zaten ook kinderen van 13 jaar bij, die het heel erg vonden.
's Avonds hebben we alleen maar televisie gekeken, steeds weer opnieuw die vliegtuigen en overal hetzelfde commentaar.
De volgende dag op school hebben we geloof ik eerst een minuut stilte gehouden en toen met de klas er ook nog over gesproken, omdat niemand het echt kon bevatten.

[Bodejos]

Ik zet mijn herinnering er dan ook maar bij:

Vlak nadat het eerste vliegtuig crashte, zat ik in een stadsbus. De chauffeur had toevallig de radio aan en het nieuws was duidelijk te horen voor alle passagiers. Die keken elkaar vertwijfeld aan, maar dachten duidelijk nog niet aan een aanslag. Ik stapte de bus uit, zette de televisie bij mijn moeder aan, en zag de beelden van het tweede vliegtuig, dat zich juist in de andere WTC-toren boorde. Ik dacht toen nog even dat het een herhaling was, maar zag rook komen uit de andere toren als waar dat vliegtuig naar binnen vloog.

Intussen keek ik ook naar teletekst, waar al stond te lezen dat er een derde vliegtuig vermist was.
Ik heb die dag niets anders op televisie gezien dan die beelden, steeds op een andere zender, CNN gaf wel razendsnel de beelden door, maar ik hoorde later dat ze de beelden van de springende mensen helemaal niet hebben laten zien.

Toen mijn moeder terugkwam van haar bezoek aan de kapper, had ze iets gehoord over een ongeluk, maar het fijne wist ze ook niet. Mijn broer en moeder waren beide uiteraard diep geschokt.

Ik houd van grote hoogtes, vooral de CN-tower in Toronto heeft diepe indruk op mij gemaakt. Maar ik denk nu wel twee keer na, voordat ik zo'n gebouw binnen stap.

[Cora Bora]

ik was nog net op tijd om het tweede vliegtuig te zien invliegen....en heb vervolgens 2 dagen lang ademloos naar rick niemann zitten kijken, en me vreselijk zitten ergeren aan al die clingedael-experts op de publieke netten....

[idefix]

Ik zat op mijn werk. Radiootje aan met een koptelefoontje in mijn oor, want een van mijn kamergenoten houdt niet van radio onder 't werk.
Om kwart voor 4 ongeveer hoor ik een nieuwsbericht dat er een vliegtuig in het wtc gevlogen is.
Er werd toen meteen gespeculeerd over een aanslag door palestijnen, maar er werd toen bij gezegd dat het waarschijnlijk een ongeluk was.
20 minuten later de 2e crash. toen was een aanslag wel duidelijk.
nog wat minuten later bleek er nog een vliegtuig vermist te zijn.

als je het alleen maar over de radio hoort, is het heel onwerkelijk, het dringt niet echt door.
websites van cnn, washinton post, en noem maar op lagen allemaal plat, dus het eerste wat ik er echt van gezien heb, is op tv om kwart over 5 toen ik thuis kwam.
de rest van de avond ook alleen maar daar naar gekeken.

[Floortje]

Mij gebeurde ongeveer hetzelfde als iedereen denk ik...
ik kom smiddags om een uur of half 4 terug van school en doe de tv aan, waar ik dus dat vliegtuig en al die rook enzo zie
ik keek eventjes en dacht dat het een film was ofzo... echt waar  :-\
en toen zapte ik een  beetje en zag ik op een andere zender hetzelfde, en toen besefte ik dus pas dat het echt was

later heb ik een documentaire over een brandweerman gezien, die in het WTC was terwijl het tweede vliegtuig naar binnen vloog
je zag die hele groep brandweerlieden overleggen op de begane grond, en ze hoorden en zagen telkens mensen naar beneden vallen, vlak naast ze
toen alles weer '''rustig'' was bij het WTC en de brandweer mensen weer terug konden naar de kazerne, zag je die man in zn eentje die kazerne binnen lopen. Hij was de rest in het wtc kwijtgeraakt en in de kazerne waren ze ook niet
na een tijdje daar verdrietig rond te lopen, ziet hij tot zn verbazing de hele groep aankomen
die dachten allemaal dat hij het niet had overleefd en hij dacht hetzelfde over hen

een van de naarste verhalen was die van een jongen die in een van de twee vliegtuigen zat en nog net zn moeder kon bellen. het lijkt me vreselijk als je van tevoren weet dat jij en een hoop andere mensen om gaan komen en je kunt er niks aan doen
ik denk eigenlijk niet dat iemand van ons zich voor kan stellen wat al die mensen daar doorgemaakt hebben, en ik denk dat het heel goed is dat we op een dag als vandaag beseffen hoe geweldig het is dat we niet in een oorlog leven nu, waarin dit soort dingen bijna dagelijks zouden kunnen gebeuren

[Han13]

Ik was die week thuis om te leren voor m'n tentamens. Ik zat al de hele dag met m'n neus in de boeken onder in de huiskamer, wanneer m'n moeder de televisie aanzet, omdat ze zo 't nieuws wilde gaan kijken. Toen bleek dus dat 't nieuws allang bezig was (immers de extra uitzendingen begonnen al ver voor 16.00 uur!). Vanuit m'n positie aan de eettafel, waar ik aan 't leren was, zag ik wat er gebeurde. Ik heb toen ook gelijk m'n boeken laten liggen en ben ook voor de tv gaan zitten. 'n paar minuten daarna vloeg 't 2de vliegtuig 't WTC in.

Ik heb toen ook 2 dagen lang bijna een 1 stuk televisie gekeken en dus kwam van leren maar weinig terecht. Dit vond ik net effe iets belangrijker en ik kon m'n gedachten er toch niet bijhouden. Dit waren dan ook 2 hele vreemde dagen vond ik. Echt nergens anders werd nog over gepraat en 't was gewoon net alsof 't leven voor 'n paar dagen stil stond. :-\

[Avron]

Ik had het laatste uur vrij en ging met mijn moeder naar de stad om een brander te kopen. We kwamen bij zo'n elektronicawinkele en overal op de tv's zag je een van de brandende Twin Towers. De verkoper zei vertelde het verhaal. We zijn toen naar huis gegaan en hebben gelijk de tv aangezet. Overal was het op tv. Ik wilde precies weten wat er allemaal was en toen zagen we het tweede vliegtuig in het WTC vliegen. En daarna de instorting. Ik kon het gewoon niet geloven. Het was zo onwerkelijk allemaal. Echt heel raar.

[Gone]

Ik zat op mijn werk, toen de vriendin van mijn collega belde dat er een vliegtuig in het WTC was gevlogen... We dachten eerst nog aan een grapje: zoiets kan toch niet in werkelijkheid!! Alle nieuws-sites lagen plat, dus ergens bevestiging weghalen was ook moeilijk, maar gelukkig vonden we nog een site: nu.nl. Hierop waren duidelijk de beelden te zien en werd van moment tot moment ook het laatste nieuws bijgeplaatst, inculsief foto's... Daar werd het eigenlijk alleen maar raarder van...  Na het bekijken van de nieuwsuitzending op TV had ik het emotioneel wel moeilijk, wat een ontzettende impact.

[nettie]

Ik bedenk me nu na het lezen van al deze verhalen, dat we op school nog een minuut stilte hebben gehouden. Deze minuut liep echter niet zo gelijk met de rest van de wereld. Er zaten namelijk mensen in de aula naar de tv te kijken en toen over de intercom werd gezegd dat de minuut stilte in ging, was het op tv al weer voorbij. Maar het gaat natuurlijk om de gedachte achter die minuut, dus het was geen ramp.
Ook hebben we op school nog een "witte rozen actie" gehad. Mijn school ligt namelijk vlakbij een Amerikaans school, waar natuurlijk allemaal mensen uit Amerika en met familie in Amerika op zitten.
Je kon dan een kaartje kopen, dat later aan een witte roos werd vastgemaakt, en daar een boodschap op zetten.
Er werden echt heel veel kaartjes gekocht en uiteindelijk is het leerlingenparlement en de vertegenwoordiging van de school naar de Amerikaanse school gegaan en hebben daar de rozen afgegeven. Dit schijnt daar heel erg veel losgemaakt te hebben en ze waren daar ook heel erg blij met ons medeleven. 

[Nostradamus]

ik was toen geloof ik net uit school terug....
Had wel gehoord dat er een vliegtuig ergens was neergestort, maar dacht in eersten instantsie dat dat niet zo erg was..
Toen ik op een gegeven moment CNN eens aanzette, heb ik nog kunnen zien dat het 2de vliegtuig naar binnenvloog.
Voor de rest van de avond en de volgende morgen heb ik nog naar CNN gekeken voor de laatste ontwikkelingen op die dag.
Ik heb er wel een maand overgepraat geloof ik....

[LC]

Zoveel weet ik er niet meer van want ik ben toch een heel heel klein beetje met rampen om kunnen gaan en weet hoe ik ze moet verwerken. Het WTC verwerken was nog steeds heel moeilijk. Wat er gebeurde besefte ik pas na een uur. Mijn moeder en ik zaten samen thuis gewoon beetje krant te lezen en opeens komt mijn vader binnenstormen en begon te roepen dat we de tv aan moesten zetten. Ik heb een uur in stilte zitten kijken. Bij ons op school(ik zat toen nog op de basisschool, Groep 8 ) werd er ook een herdenking gehouden. 2 minuten stilte, Mijn vrienden en ik zijn zo door die ramp geschrokken dat we in plaats van 2, 4 minuten stilte houden.( het waren in het echt ook 4, maar omdat die kleuters nooit 4 minuten hun mond kunnen houden werden het er 2)

2 beelden die me altijd bij blijven is de man/vrouw die uit het raam springt en met een colbertje(als je dat zo schrijft) zijn val een beetje probeert te breken en de man met het koffertje bij iedereen bekent denk ik. Een verhaal dat we bij blijft is van een meisje uit mijn klas. Haar vader zou die dag daarvoor naar New York vliegen om zaken te gaan doen, je verwacht het al, in het WTC. Op het laatste moment cancelde de vlucht, reden bij mij onbekend.

De rampen die ik nog heb moeten verwerken waren(sorry jos dat ik ff offtopic ga maar dit moet er ff bij): Aanslag in Bali, Mijn oom was in die Discotheek, Is zijn beste vriend verloren. nog een is de Vuurwerkramp in Enschede, Ik was toen 5 kilometer van het rampgebied bij een oom. Ruiten zijn bij de buren gesprongen, de Grond begon helemaal te trillen en toen die klap, Oorverdoven. De eerste al. De tweede(iedereen was voorbereid om te evacueren) was nog erger. Later hoorde ik dat als de Grolsh fabriek ernaast was ontploft ik hier niet meer gestaan had.

Dit is mijn verslag van 11 en 12 en de weken erop. Dat laatste moest ik er gewoon bijzetten. Bali en Enschede ben ik nog niet helemaal kwijt maar ik voel bij iedere keer dat ik het aan iemand vertel wat opgeluchter

LC

[@miesh]

Pff... ik zat toen net in de 1e geloof ik..

Dus ik kwam zo thuis,, en mn broers hadden dus de tv al aan op CNN en andere. Ik dacht eerst dat het een ongeluk was ofzow.. pas poosje later besefde ik pas hoe ernstig het eigenlijk was... :-\ Ook het aantal slachtoffers enzow..

Ik weet nog wel dat een lerares van mij zo thuis was gekomen haar zoon zat te kijken hoe het 2e vliegtuig drin vloog en toen zei ze zo van: 'Wat voor een film zit je nu weer te kijken?' hehe.. best wel vaag...

Mja, vond het heel raar iig om dat vliegtuig er ook zo in te zien vliegen. :-\ Verder heb ik dr niet egt speciale herinneringen aan, wel dat ik me vreselijk ergerde aan al diej grappen die erover gemaakt werden...

[Annuh]

Verder heb ik dr niet egt speciale herinneringen aan, wel dat ik me vreselijk ergerde aan al diej grappen die erover gemaakt werden...

Dat had ik dus ook. Het binnenplein van m'n middelbare school is een soort van straat, een strook asvalt en daar dan bomen naast (waarom weet ik ook niet). Iedereen noemt het ook een landingsbaan. Twee dagen na 11 september had iemand een foto geknipt en geplakt met een vliegtuig wat keihard naar de landinsbaan vloog, net alsoffie daar neer ging storten. Dat kon ik echt niet waarderen.

[Nostradamus]

er zijn gewoon ook veel te veel grapjes over 11 september gemaakt....

[Bodejos]

Hoe erg een ramp ook is, het verwerken van hele erge dingen zoals deze aanslagen: dat gebeurt jammergenoeg met het maken van grappen. Het is niet omdat iemand zo nodig grappig WIL zijn, maar het is gewoon een deel van het verwerkingsproces.

Hoe iedereen deze gebeurtenissen ook ervaart, je moet het op je eigen manier proberen te verwerken. De een doet dat door er volstrekt niet meer over te praten, de ander probeert er grappen over te maken.

Natuurlijk zijn veel mensen geneigd om 1 bevolkingsgroep de schuld te geven, en daarom ook volstrekt onschuldigen met de nek aan te kijken. Maar zo los je het probleem niet op, zo neem je de haat niet weg, er ontstaat alleen maar meer haat en nijd, als iedereen zo reageert.

Wat veel mensen vergeten, is dat de wereld van ons allemaal is. Niemand van ons heeft ervoor gekozen, geboren te worden op de plaats waar dat toevallig is gebeurd, in feite kan niemand tegen een ander zeggen: jij mag hier niet wonen of werken, want jij bent hier niet geboren. Daarom vind ik het ook onzin dat er meningsverschillen kunnen ontstaan over zaken als godsdienst. Waarom is de ene godsdienst beter dan de andere, ik geloof daar niet in. Dat de een betere kansen krijgt dan de ander, daar kan die ander niets aan doen.

Dat het westen het economisch beter heeft dan de rest van de wereld, komt voor een deel, omdat wij hier een jaar of 400 geleden zijn begonnen met verkenningstochten naar andere werelddelen, en daar onze rijkdommen vandaan haalden. Mensen kunnen nu wel zeggen: daar kan de HUIDIGE generatie niets aan doen, maar we zitten hier wel met een erfenis uit het verleden.

Eigenlijk is dit niet het onderwerp, ik ga hier zelf offtopic. Maar wat ik ermee wil zeggen: beoordeel de ander eens niet op zijn/haar toevallige uiterlijk of afkomst, daar kan de persoon in kwestie niets aan doen.

Ik vind dat de gebeurtenissen van 11 september 2001 nooit vergeten mogen worden, net als de dodenherdenking op 4 mei, in combinatie met bevrijdingsdag op 5 mei nooit zou mogen worden afgeschaft. Niemand begrijpt waarom die aanslagen 2 jaar geleden hebben plaatsgevonden, hoewel iedereen er wel een mening over heeft.  Terrorisme bedrijven, onder het mom van het verrichten van een heldendaad, dat is namelijk NOOIT goed te praten.

[Ongewensd Persoon]

Een verhaal dat we bij blijft is van een meisje uit mijn klas. Haar vader zou die dag daarvoor naar New York vliegen om zaken te gaan doen, je verwacht het al, in het WTC. Op het laatste moment cancelde de vlucht, reden bij mij onbekend.

De rampen die ik nog heb moeten verwerken waren(sorry jos dat ik ff offtopic ga maar dit moet er ff bij): Aanslag in Bali, Mijn oom was in die Discotheek, Is zijn beste vriend verloren. nog een is de Vuurwerkramp in Enschede, Ik was toen 5 kilometer van het rampgebied bij een oom. Ruiten zijn bij de buren gesprongen, de Grond begon helemaal te trillen en toen die klap, Oorverdoven. De eerste al. De tweede(iedereen was voorbereid om te evacueren) was nog erger. Later hoorde ik dat als de Grolsh fabriek ernaast was ontploft ik hier niet meer gestaan had.

Dit is mijn verslag van 11 en 12 en de weken erop. Dat laatste moest ik er gewoon bijzetten. Bali en Enschede ben ik nog niet helemaal kwijt maar ik voel bij iedere keer dat ik het aan iemand vertel wat opgeluchter

LC

Heavy LC, ik snap dat het erg moeilijk voor jou zijn geweest, vooral dat van Enschede lijkt me heel erg, blij dat je er nog bent!

[Bodejos]

LC, het is helemaal niet erg als je hier een klein beetje offtopic mee gaat. Waar het om gaat is niet zozeer de ramp zelf, alswel de manier waarop je er zelf aan herinnerd wordt. Zo is het leven voor mensen uit Enschede inderdaad gesplitst in een leven VOOR, en een leven NA 13 mei 2000, en dat gevoel gaat nooit meer over, hoewel je het natuurlijk wel een plaats kunt geven, je zal er niet iedere dag, ieder moment van de dag aan denken.

Als ik de naam Linda Wagenmakers hoor, dan zou ik vrijwel automatisch aan Miss Saigon moeten denken, maar onwillekeurig gaan mijn gedachten dan toch naar 13 mei 2000. Dat komt omdat zij die dag deelneemster was aan het Eurovisiesongfestival, waar ze op een dramatisch lage plaats is geëindigd. Haast niemand weet dat nog, omdat de ramp in Enschede alle andere gebeurtenissen die dag volstrekt onbelangrijk maakte.

Probeer die dingen gewoon een plaats te geven. Hoe erg iets ook is, de wereld draait door. Dat bleek gisteren in New York ook maar weer eens. Er moet steeds bij worden stilgestaan, de herdenking van 11 september 2001 moet blijven plaatsvinden. Dan gebeurt er namelijk juist DATGENE dat de daders van deze aanslagen NIET hadden gewild.

[Robin]

Ik kwam die dag thuis van mijn werk en had in de auto een cd geluisterd. Mijn man zat voor de tv en riep me zodra hij me thuis hoorde komen. We hebben echt heel stil en verbaasd zitten kijken, dat weet ik nog. Het was zo onwerkelijk. En natuurlijk was het daarna nog weken het gesprek van de dag, overal waar je kwam.
Ik weet ook nog heel goed dat er angst was voor nieuwe aanslagen, ook in Nederland. En zelf was ik heel erg bang dat zoiets in Rotterdam zou kunnen gebeuren. Mijn beste vriendin werkt daar in het gebouw van Nationale Nederlanden en dat is ook een hoog gebouw. Dus ik droomde zelfs 's nachts dat daar wat gebeuren ging. Maar gelukkig... niets!
Het was een rare, enge tijd.