Auteur Topic: Plaatjes met een verhaal (gelezen 56850 keer)

« **Reactie #340 Gepost op:** 22-09-2005, 17:48:05 »

So far, Flombaum says monkeys are making the expected assumptions about what the human sees, using this clever guesswork to steal quite a few grapes.

http://www.book-of-thoth.com/article-print-1136.html

« **Reactie #341 Gepost op:** 13-10-2005, 12:34:30 »

"Wanderer, kommst du nach Sparta, so sage,..."

« **Reactie #342 Gepost op:** 22-10-2005, 12:25:49 »

"The man who would not be king"

« **Reactie #343 Gepost op:** 17-11-2005, 23:27:23 »

Mirror

I am silver and exact. I have no preconceptions.
What ever you see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike .
I am not cruel, only truthful---
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is a part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.
Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.

-- Sylvia Plath

« **Reactie #344 Gepost op:** 20-11-2005, 11:11:01 »

My son Julian came in one day with a picture he painted about a school friend of his named Lucy. He had sketched in some stars in the sky and called it "Lucy in the Sky with Diamonds." Simple.

« **Reactie #345 Gepost op:** 1-12-2005, 19:24:47 »

« **Reactie #346 Gepost op:** 21-12-2005, 21:29:37 »

De blauwbilgorgel

Ik ben de blauwbilgorgel,

Mijn vader was een porgel.

Mijn moeder was een porulan,

Daar komen vreemde kind’ren van.

Raban! Raban! Raban!

Ik ben de blauwbilgorgel,

Ik lust alleen maar korgel,

Behalve als de nachtuil krijst,

Dan eet ik riep en rimmelrijst.

Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben de blauwbilgorgel,

Als ik niet wok of worgel,

Dan lig ik languit in de zon

En knoester met mijn knezidon.

Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben de blauwbilgorgel,

Eens sterf ik aan de schorgel,

En schrompel als een kriks ineen

En word een blauwe kiezelsteen.

Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Cees Buddingh’ (1918-1985)