Realitynet - Realitynet.org
Off topic => De Huiskamer => Topic gestart door: Robin op 9-09-2003, 12:28:05
-
Ik ga mijn ergste nachtmerie van dit moment vertellen en wil ook graag die van jullie weten!
Onze poes Minoes is 1 jaar oud en niet zo heel erg groot. Ze heeft (net als alle poezen denk ik) de neiging om op de gekste plekjes te gaan liggen en we zijn haar dan ook vaak kwijt. Al komt ze nooit buiten. Als wij haar dus weer eens kwijt zijn en de wasmachine draait op dat moment, krijg ik het spaans benauwd. Ik zie dan dat kleine lichaampje in gedachten al rond draaien in die machine. Ik ga dan als een gek door het hele huis... net zo lang tot ik haar terug heb. Ben echt bang dat ze per ongeluk met de was meedraait, ook al controleer ik de machine 3 keer voor ik 'm aan zet.
-
De tandarts!!!
Daar ben ik dus echt doods en doods bang voor. zo erg dat ik al 5 jaar niet ben geweest.
Als ik op tv of ergens onderweg door een raam zo'n stoel zie, word ik al naar.
Je ligt dan in zo'n stoel achterover en een man gaat allemaal enge dingen met je doen...
't gekke is dat ik een hele lieve aardige tandarts heb. (...had ;D...) Dus daar ligt het niet aan.
Nog gekker is, dat ik nog 0 gaatjes heb, en ik ben al 31. Daar ligt het dus ook niet aan. (of misschien juist wel, ben ik niks gewend)
-
als paps van 3 kids, gaat mijn grootste bekommernis vanzelfsprekend uit naar mijn jonge kroost. vooral met de kleinste, dochtertje van 2 en half, is het momenteel constant op je hoede zijn. alhoewel de 2 grotere broers van 10 en 8 de hele tijd met haar in de weer zijn, hebben ze 1 eigenschap die me voortdurend de gordijnen injaagt en me meteen ook de ergste nachtmerrie bezorgt, nl. het laten open staan van binnen- en buitendeuren. zo kan mijn oogappel (geef ik wel toe) ronddwalen door het hele huis, waar overal het gevaar om de hoek loert (trappen enz.). dan heb ik het nog niet over de voordeur naar de straat toe, daar wil ik zelfs gewoon niet aan denken !
-
Dat je angst hebt om je kind(eren) is voor mij ook een grote nachtmerrie. Mij nachtmerrie is dan ook een keer uitgekomen. Een week voor mijn dochters 1e verjaardag (ze is nu 3) stond ik boven in de badkamer mijn tanden te poetsen en dacht dat het traphekje dicht zat. Niet dus... Ik hoorde ineens een gestommel, heb alles laten vallen en ja hoor, daar lag mijn meissie huilend onderaan de trap. Gelukkig is zij er vanaf gekomen met een schaafwondje aan haar hoofd, maar het had veel erger af kunnen lopen. Ik voelde me de slechtste moeder op aarde.
Verder heb ik een keer op een grote beurs mijn meissie 'verloren'. Ik was daar met mijn ouders en zus en moest naar de wc. Ik zei tegen mijn dochter dat ze bij opa en oma moest blijven, en was van de onderstelling dat mijn ouders dat wel wisten. Toen ik terugkwam van de wc zag ik iedereen, behalve Lotte. Iedereen is toen gaan zoeken en na een halfuur (ik was in alle staten... :'() heeft mijn moeder haar gevonden, 2 voetbalvelden verderop. Ze was mij doodleuk gaan zoeken maar kon me niet vinden. Gelukkig was er een lieve meneer die haar bovenop een vuilnisemmer heeft gezet zodat mijn moeder haar in 1 oogopslag kon zien!
Kortom, je kan geen ogen genoeg in je hoofd hebben om te kijken waar dat kleine grut heengaat!!!
-
Ik heb een baby van 10 weken, maar er staat me dus nog heel wat te wachten zodra ze gaat lopen!
-
Mijn grootste nachtmerrie is gewoon: angst voor de dood. Ja, ik weet wel, dat staat ons allemaal een keer te wachten, niemand heeft het eeuwige leven (en ik denk dat dat ook maar goed is, want wat zou je moeten als je het eeuwige leven hebt?). Er zijn wel godsdiensten die je het eeuwige leven beloven, maar daar geloof ik dus ABSOLUUT niet in.
Je krijgt er onvermijdelijk mee te maken, je probeert je ermee te verzoenen, maar het lukt TOCH niet. Ik heb zelf geen kinderen, mijn vader is overleden in 1994. Ik moet er niet aan denken om opnieuw iemand kwijt te raken.
Dat je mensen van wie je houdt, op een gegeven moment kwijtraakt, je moet er maar niet te lang bij stilstaan. Echt erg lijkt het mij als je je kind kwijtraakt door een ongeluk, een ziekte, of door geweld van buitenaf, je kunt je daar niet tegen verdedigen, want je kunt ook geen 24 uur per dag een oogje erop houden.
Hieraan moest ik denken, toen kortgeleden dat 15-jarig meisje in Heerlen is overleden aan een te grote dosis XTC , de samenstelling van die troep was daar volgens mensen die het weten kunnen, verantwoordelijk door.
Dan zeggen ze: je moet toch weten wat er in de wereld te koop is, laat ze toch lekker experimenteren. Nou, als je toch weet wat voor troep je met XTC naar binnen krijgt, als je even vantevoren nog thuis belooft daar nooit aan te beginnen, wat moet je dan als achterblijver, als je zoon of dochter die troep TOCH slikt?
-
Hieraan moest ik denken, toen kortgeleden dat 15-jarig meisje in Heerlen is overleden aan een te grote dosis XTC , de samenstelling van die troep was daar volgens mensen die het weten kunnen, verantwoordelijk door.
Ik heb toevallig 'n paar dagen geleden met iemand gepraat die de ouders van dit meisje kent. ('t meisje komt hier uit de buurt) 't lag voornamelijk aan de dosis die ze genomen heeft (11 pillen!) en niet zo zeer aan de kwaliteit van de pillen. Waarschijnlijk is 1 van de 11 pillen wel niet helemaal in orde geweest, maar dat ze gestorven is komt waarschijnlijk toch door die (over)dosis.
En dat XTC echt troep is, daar zijn alle bekenden van 't meisje nu wel achter. De 11 pillen hebben 't lichaam van 't meisje zodanig aangetast (zelfs na haar dood werkte de troep nog door), dat ze er echt vreselijk moet hebben uitgezien. Wat erg voor die ouders dat ze hun kind op die manier nu moeten herinneren. :-[
Mijn grootste nachtmerrie is trouwens ook de dood. En niet alleen die van mezelf, maar ik ben vooral bang dat er 'n heel naast iemand (m'n ouders, m'n broer, 'n goede vriendin...) iets gebeurd. De laatste jaren gebeuren er zo vele ongelukken, krijgen zoveel mensen kanker enz. dat je haast gaat denken dat 't binnenkort ook in jouw directe omgeving staat te gebeuren. Dat is dus mijn ergste nachtmerrie.
-
Ik ben zelf niet-roker, gebruik matig alcohol, en heb nog nooit aan wat voor drug dan ook gezeten (sommigen vinden dat alcohol daaronder valt). Wat ik dus niet begrijp, is dat ik dan als brave hendrik word gezien, omdat ik nooit heb geëxperimenteerd. 90 procent van mijn klasgenoten rookte, een deel daarvan zat ook aan de drugs, ik viel er met een klein groepje gewoon buiten.
Nu, na zoveel jaar, vind ik dat ik alleen maar trots mag zijn op mijzelf, omdat ik de druk van buitenaf heb kunnen weerstaan. Op mijn werk is de discussie nu opnieuw in alle hevigheid losgebarsten: een roker is socialer als de niet-roker, wordt gezegd. Nou: kom maar eens met argumenten waaruit dat blijkt. Ben ik asociaal omdat ik voor mijzelf uitmaak dat ik niet wil roken?
Voor ik hiermee al te zeer offtopic ga: ik ben blij dat ik niet dagelijks de tekst ROKEN IS DODELIJK voor me zie staan. Het ging hier dus over de ergste nachtmerries, en die van mij is dus nog steeds: doodgaan. Vooral als er om je heen allerlei nare dingen gebeuren, komt dat gevoel weer naar boven, de ene keer nadrukkelijker dan de andere.
-
Ik moet eerlijk zeggen dat ik helemaal nog geen angst voor de dood hebt, daarmee bedoel ik, ik sta er niet zo bij stil. Ik ben ook nog een stukje jonger dan Jos en misschien dat ik me er daarom niet mee zo bezig houdt. Zoals Jos al zei, de dood komt eens en is niet tegen te gaan (dus maak het beste van het leven), waarom het vrezen? Het is niet dat ik dood wil, ik heb momenteel echt een geweldig leven, waarin ikzelf vind dat maar 1 ding ontbreekt (chickie ;D). Misschien is het ook wel dat ik wel geloof in een eeuwig leven en iets dergelijks als een hemel. Maar zelfs nu denk ik: Ik wil niet naar de hemel, ik vind het hier veel te leuk!
Mijn ergste nachtmerrie is dan ook niet dat ik doodga, maar dat mijn moeder doodgaat, ik ben wel oud genoeg om zonder haar te kunnen (zelfstandig genoeg), maar het zou een enorm gemis zijn.
Btw: Als je gaat praten over 'ergste nachtmerrie' in letterlijke zin, dan kom je weer bij hele andere dingen terecht ;)
-
Mijn echte nachtmerrie is toch wel of dat ik mijn opa en oma kwijtraak of dat ik vroegtijdig doodga.
Het zou echt erg voor mij zijn om te horen dat mijn opa en oma doodzijn.
-
Mijn nachtmerrie zou zijn dat mijn moeder zou sterven omdat ik haar dan erg zou missen (wat erg logisch is)
Om even op Chriz zijn reactie terug te komen. Ik ben wel bang voor de dood omdat je niet zeker weet wat er na de dood gebeurt. Kom je in de hemel of is je aardse leven het laatste wat je meemaakt? Je weet het niet zeker en dat beangstigt me.
-
Dat je bang bent voor de dood is misschien logisch, maar beheerst het je leven (in meerdere of mindere mate) of kun je er mee leven? That's the question!
-
Dat is het hem nou juist, Chriz en Avron. Omdat niemand weet wat hierna komt (al beweren sommigen dat er leven na de dood is, en daar bedoel ik geen forummewrs mee), blijf je erover in onzekerheid. Voor mij persoonlijk werkt het niet, als iemand mij zegt dat ik op god moet vertrouwen. Ik geloof niet in god, en ik laat me een dergelijk geloof door niemand aanpraten. Maar dat staat in feite los van het onderwerp.
Als je alles in verhouding zou zien, en je bijvoorbeeld teruglijkt naar de tijd waarin de aarde is ontstaan, geleerden houden het op 10 tot 20 miljard jaar geleden, dan weet je zeker: je hebt van die tijd VOOR je geboorte helemaal niets meegekregen. Als je de tijd dat je hier rondloopt gaat vergelijken met de periode VOOR je geboorte, weet je dat je aanwezigheid hier in feite niets voorstelt. En zo zal het omgedraaid eveneens zijn: wie kan mij vertellen hoe het zal zijn nadat ik er niet meer ben? Er is nog nooit iemand uit de dood opgestaan om mij dat te komen vertellen.
Al beweren sommige van mijn collega's van wel, maar zij zijn jehova's getuige. Ik bedoel met deze opmerking niets vervelends ten opzichte van deze groep mensen, maar ik ben gewoon van mening dat ook zij de wijsheid niet in pacht hebben. Waar ik vraag om bewijzen, bedoel ik bewijzen, en geen vage beweringen dat de here jezus voor ons gestorven zou zijn. Dat zegt mij dus totaal niets. Staat het in de bijbel? Ik erken de bijbel niet, dus dan houdt het op. Ik ontzeg een ander niet dat die wel gelooft wat er in de bijbel (of voor mijn part de koran) staat, maar laat mij met rust, als ik het niet wil geloven, dring het mij dan niet op. Voor sommigen zijn dit harde woorden, maar ik ben van mening dat ik geen slecht mens ben, alleen omdat ik niets met religie te maken wil hebben. Ik zal klaarstaan voor anderen, omdat ik dat zelf wil, niet omdat een ander mij dat opdringt.
-
Mijn grootste nachtmerrie is gewoon: angst voor de dood.
Mijn grootste nachtmerrie is niet zozeer mijn eigen dood, maar die van iemand die mij dierbaar is, bijvoorbeeld mijn ouders. Ik heb geen broers of zussen, dus als mijn ouders dood zouden zijn, heb ik eigenlijk helemaal geen naaste familie meer (mijn oma, ooms, tantes, neefjes en nichtjes zijn er ook nog, maar die wonen allemaal ver weg).
Alleen al het idee... :o
-
@bodejosm43: Ik geloof wel dat er iets is na de dood. Als het geen hemel is, is er vast wel iets anders.
Heb je het programma Wonderen Bestaan wel eens gezien? Daar kwamen best geloofwaardige verhalen over leven na de dood in voor, bijvoorbeeld:
De beste vriend (geloof ik) van een klokkenmaker was overleden om half 15.30. Kort daarna bleef de klok van zijn vriend stilstaan, precies om 15.30. Daarnaast was ook nog het klepeltje eraf gevallen, wat onmogelijk was, want dat kon alleen als je het op een bepaalde manier eraf haalde. Later had de man nog bij andere vrienden van de klokkenmaker geïnformeerd en wat bleek: bij hen was de klok óók stil blijven staan om 15.30.
Ik denk dat er meer tussen hemel en aarde is.
-
Even een reactie, Marmer14, ik ontzeg ook helemaal niemand dat zij hun eigen opvattingen mogen hebben. Waar ik echter een gruwelijke hekel aan heb, dat zijn de mensen (vooral de niet nader te omschrijven lieden die langs de deuren gaan met hun opvatting), die een ander HUN opvatting opdringen.
Ik heb mijn opvatting, een ander heeft de zijne/hare. Ik vind het van gebrek aan respect getuigen als ik de opvatting van een ander niet respecteer, en een ander die van mij niet respecteert. Kijk maar eens onder mijn avatar.
Ik ben er namelijk ook niet 100 procent zeker van dat er NIETS is nadat je bent doodgegaan, maar dan had er ook iets moeten zijn VOORDAT je hier op deze aarde rondwandelde.
Als iemand mij de zin van het leven probeert uit te leggen aan de hand van de een of andere godsdienst, dan is die persoon bij mij aan het verkeerde adres. Maar maakt mijn manier van denken mij een slecht mens? Ik denk misschien wel ruimer dan menigeen. Ik geef bijvoorbeeld niet zonder enig argument ''de allochtonen'' de schuld van de problemen in ons land, en in de landen om ons heen. Ik geef dit nadrukkelijk alleen maar als voorbeeld.
Zo'n verhaal over een stilstaande klok: ik heb het vaker gehoord, en ik weet niet wat ik ervan moet denken. Heb jij weleens gehoord van Uri Geller? De man die lepels kon buigen, en kapotte klokken weer liet lopen? Hij beweert zelfs dat dat laatste hem gelukt was met klokken waar helemaal geen of een defect binnenwerk in zat. Ja, DAAAAAG!!
Uri Geller was populair in de jaren 70, jaren later dook hij nog eens op in een programma, waar ook iemand zat die hem zojuist als bedrieger had ontmaskerd. Uri Geller wilde hem een proces wegens smaad aandoen, maar hij zag ervan af omdat hij heus wel wist dat de ander spijkerharde bewijzen tegen hem had.
Dit is geen kritiek op jou hoor, maar ik ben wat dit betreft gewoon nogal sceptisch van aard. Ik neem geen dingen zomaar aan, ofzoals de Engelsen zeggen: ''Take ite for granted''.
-
Ik geloof wel dat er iets is na de dood en ook dat er iets was voordat wij hier rondwandelden, maar ik geloof vooral in het eigen kunnen en willen van de mens zelf. Kijk naar alle zaken die wij, moderne mensen, met onze wetenschap en techniek wel kunnen en de dingen die we nog steeds niet kunnen verklaren, zoals het bouwen van de pyramides bijvoorbeeld... De dood en het leven horen er nu eenmaal bij, wat niet wil zeggen dat ik alle dierbaren die ik nu al mis niet vreselijk mis en er niet tegen opzie dat ik mensen nog ga verliezen in de toekomst. Ik moet wel zeggen dat ik juist door alle verliezen dankbaarder en opener ben tegen de mensen waar ik nu wel veel van hou.
Dit leidt er eigenlijk vooral toe dat ik een uitermate tevreden mens ben, die een heleboel dingen beschouwt als 'wonderen'... Bijvoorbeeld zo'n klein kindje dat nu in mijn buik groeit... vriendschappen met anderen, je mening mogen verkondigen, de dingen die je nu eenmaal kunt doen omdat je a. de vrijheid hebt om ze te kunnen uitvoeren en b. je ook nog eens een lichaam hebt wat meewerkt en ga zo maar door.
Met andere woorden: mijn ergste nachtmerrie is wel dat alle bovenstaande dingen en mijn blij-zijn-met-het-leven-in-het-algemeen me worden afgenomen.
-
Ik probeer me ook voor te stellen wat er dan eventueel kan zijn, na dit leven hier. Ik kan me echter niet voorstellen hoe het zou moeten zijn om eeuwig ergens rond te zweven, zonder dat er aan DAT bestaan een eind komt.
Probeer maar eens te beredeneren, puur op je gevoel, waar we eigenlijk vandaan komen, wat er was voordat het heelal er was (het moet ergens vandaan gekomen zijn, of je nu gelooft in de oerknal, of in de schepping, dat maakt geen enkel verschil: er moet iets VOOR die periode geweest zijn, we kunnen toch niet zomaar uit het niets gekomen zijn?
Vragen, waarop geen mens het antwoord weet, geen enkele wetenschapper weet het, waarom zou een leek dat dan wel weten? Ik schrijf vaker: ik ben niet gelovig. Dat komt, omdat ook iemand die meent vanuit zijn godsdienst te kunnen verklaren waar wij vandaan komen, en wat er is na de dood, mij niet met zijn/haar argumenten kan overtuigen, want die persoon weet dat niet uit eigen ervaring. Niemand kan mij dat vertellen uit eigen ervaring.
Er wordt vaak gezegd: na de dood wacht je het eeuwige leven. So what? Wat is er dan zo geweldig aan het eeuwige leven, je zou je stierlijk gaan vervelen. Een aantal van mijn collega's is jehova's getuige. Ze hebben zich een voor een stuk gebeten op mij, ze waren er allemaal van overtuigd dat ze mij met hun argumenten binnen een middag konden overtuigen van hun gelijk. Ik heb ze allemaal de vraag voorgehouden: word ik een beter mens, als ik ga geloven wat jullie willen dat ik geloof? Ze begonnen allemaal te twijfelen.
Wat een ''dodelijke'' opmerking is, die je tegen een jehova's getuige kunt maken: ''ik heb een EIGEN mening". Dit doet vermoeden dat ik niet open sta voor de mening van anderen. Daar sta ik weldegelijk voor open, maar kom dan met DEUGDELIJKE argumenten aanzetten, en niet met een simpele opmerking: je hoort gewoon gelovig te zijn. Dat is voor mij dus niet genoeg, leg mij maar eens fatsoenlijk uit, waaróm.
-
Helemaal met je eens, BodeJosM! Ik geloof niet in een geloof, maar in wat je zelf wel in de hand hebt. Niettemin zullen er altijd zaken zijn die niet te verklaren vallen.
Ik hoop in ieder geval dat er geen eeuwig leven is, ben al heel erg content met het leven wat ik hier leid en de mogelijkheden die ik hier en nu bij bewustzijn heb. Daar probeer ik dan ook zoveel mogelijk van te maken, omdat ik denk dat er maar 1 leven is gegeven wat je helemaal mee mag maken... en dat leven is vandaag en nu.
-
Dit lijkt dus offtopic te gaan, maar dat gaat het dus niet: je kunt van dit soort zware levensvragen weldegelijk nachtenlang wakker liggen, of zoals het topic dus al suggereert: in dit geval zelfs LETTERLIJK nachtmerries krijgen. Dit zal Robin... leuk vinden, dat dit topic zo serieus genomen wordt. Die komt hier vast snel weer voorbij "fietsen".
-
Vragen, waarop geen mens het antwoord weet, geen enkele wetenschapper weet het, waarom zou een leek dat dan wel weten? Ik schrijf vaker: ik ben niet gelovig. Dat komt, omdat ook iemand die meent vanuit zijn godsdienst te kunnen verklaren waar wij vandaan komen, en wat er is na de dood, mij niet met zijn/haar argumenten kan overtuigen, want die persoon weet dat niet uit eigen ervaring. Niemand kan mij dat vertellen uit eigen ervaring.
Toch zijn er ook mensen die een bijna-dood-ervaring hebben gehad en die spreken van een 'leven na de dood'. Natuurlijk kan niemand, zelfs geen gelovige zeggen wat er is na de dood en wat er gaat gebeuren. Wie zegt dat er na dit leven niet een heel ander soort leven komt? Het is gewoon erg lastig om er iets over te zeggen, je hebt er geen grip op. Ik ben er van overtuigd dat er wel iets in na de dood, maar ik kan ook niet zeggen wat. Toch vind ik het erg boeiend om na verhalen te luisteren van mensen met een 'bde' en ik krijg soms ook kippenvel van 'Char'. Ik dacht eerst ook wat is dit voor een gefuck, maar ja het is geen trucje of zo. Ik heb dingen gezien en gehoord waardoor ik overtuigd ben dat er meer is dan een leven na de dood.
Over de 'geloofskwesties'. Ik denk dat die collega's van je, het beste met je voor hebben, Jos. Ik bedoel: Stel jij gelooft in God en denkt dat niet-gelovigen in de hel komen. Dan is het toch fijn van die mensen dat ze je proberen te bekeren. Ze geven wel om je. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je er strontziek van word, jij hebt er geen behoefte aan en krijgt waarschijnlijk alleen nog maar meer afkeer. Ook zijn er veel gelovigen die de verkeerde kant op beredeneren 'Als je niet gelooft kom je in de hel blabla....' terwijl door juist liefde te laten zien en zelf goed te doen een beter overtuigingsmiddel is.
(Ik wou nog meer zeggen, maar ik ben het vergeten, komt misschien nog wel een keer)
-
eigenlijk zou je het iemand moeten uitzoeken of er een leven na de dood is, maar dat gaat nogal moeilijk. De Egyptenaren dachten dat een leven na de dood bestond, maar ze dachten ook dat de zon elke dag stierf en das niet waar.
-
Ik heb pasgeleden een nachtmerrie gehad (niet m'n ergste) dat ik in de bus naar school zat met heel veel mensen. Het was een gele streekbus en er stond voorop 48, Schoolbus. Ik droomde dat die bus in de bocht omkieperde en dat iedereen dus geplet op elkaar lag. Ik trapte het raam in en klom er samen met iemand uit, waarna de bus ontplofte...
De volgende ochtend reden er door de vele studenten veel extra bussen, waaronder ook de gele streekbussen met daarop 48, Schoolbus. Ik ben in de bus gestapt, omdat ik anders te laat zou komen. Er is natuurlijk niets gebeurd, maar ik was wel blij toen ik op school was.
Nogmaals, dit is niet m'n ergste nachtmerrie, maar het schoot me gewoon even tebinnen.
-
Wakker worden en merken dat je je ziel aan de duivel hebt verkocht
-
nooit meer verwondering ervaren
-
Mijn grootste nachtmerrie is dat je door een oorlog je huis moet verlaten en dat het wordt ingenomen door de vijand.Zonder spullen, geld en eten moet rond zwerven en dat de hele wereld toe kijkt zonder een hand uit te steken.
-
Ja, als ik dat zo lees dan is dan heb je gelijk inderdaad... is heel erg. En het komt iedere dag nog weer voor op vele plekken in de wereld.
Maar daar hoeven we hier niet wakker van te liggen denken we dan en toch is het in voormalig Joegoslavie gebeurd... helemaal niet zo ver hier vandaan dus en een land waar ik met mijn ouders en broers altijd gewoon op vakantie ging. Heel onwerkelijk dus eigenlijk.
-
eigenlijk zou je het iemand moeten uitzoeken of er een leven na de dood is, maar dat gaat nogal moeilijk. \
Ik zou zo een heel verhaal kunnen typen over dit onderwerp... Ik denk net als chriz dat er meer is na de dood, maar dat niemand precies kan weten wat dat is, en ik geloof al helemaal niet in de hemel en de hel ofzo. In ieder geval denk ik dat je je leven op aarde niet te veel moet laten beinvloeden door wat er daarna is. Als je je hele leven aan een bepaalde godsdienst houdt, en je geniet niet zoveel van het leven als iemand die niet gelooft, dat vind ik slecht. 1 ding is zeker: wij mensen leven hier op aarde voor een bepaalde tijd en dat gaat ooit weer over. Wat er daarna is, daar zijn we niet zeker over. Dus waarom zou je je zo druk maken over iets waarvan niet eens duidelijk is of het wel bestaat?
Leven naar de dood is vooral een fijn idee voor mensen die bang zijn voor de dood. Maar is het juist geen heerlijk idee dat je op een gegeven moment klaar bent met leven en voor eeuwig uit kan rusten?
Aan de andere kant kan ik me er allemaal nog weinig bij voorstellen omdat de dood (hopelijk) nog heel ver weg is voor mij... Voorlopig leef ik gewoon van dag tot dag en probeer alles van de zonnige kant te zien, dat heb ik prima volgehouden tot nu toe. En nee: het leven heeft over het algemeen geen zin, maar als ik aldoor heb geprobeerd andere mensen gelukkig te maken, denk ik dat mijn leven zin heeft gehad.
pff... dat was een heel verhaal ;D
Maar om even terug te komen op het onderwerp: Ik droom al jaaaren, vorige week ook weer een keer, dat ik iets ergs doe (ik weet niet wat) en dat de hele wereld weet dat ik het gedaan heb en me allemaal de schuld geven en heel kwaad op me afkomen enzo. Echt vet eng. Is er hier een droomanalyseerder die er verstand van heeft? ;D Dan kom ik er misschien eindelijk achter waar het op slaat...
-
Hier nog eentje van mij:
ik zit in de auto en rijd op een tweebaansweg en dan komt me een tegenligger tegemoet en als we bijna bij elkaar zijn komt één van ons (hij dus) op de verkeerde weghelft terecht en een frontale botsing volgt, omdat ik geen kant op kan.
Nou is het niet zo dat ik hier altijd last van heb, maar soms als een tegenligger nadert, zie ik dit opeens gebeuren!
-
Ik heb niet eens een rijbewijs, maar ik weet wel hoe je op zo'n gedachten komt. Je kan je zelf nog zo netjes aan de verkeersregels houden, je kunt nog zo bedachtzaam rijden, er hoeft er maar 1 te zijn, die denkt de koning van de weg te zijn (snelheidsduivel, verkeerslichten zijn aan hem/haar niet besteed, met alcohol op achter het stuur kruipen), en je bent het haasje.
Dat is niet alleen een nachtmerrie, maar het gebeurt helaas nog teveel in het echt. Aan sommige mensen zijn regels nou eenmaal niet besteed. Die doen en laten overal waar ze toevallig zin in hebben, totdat het eens een keer behoorlijk fout gaat. En dan weten ze ineens niet hoe het komt dat er iets ernstigs gebeurd is.
Over de 'geloofskwesties'. Ik denk dat die collega's van je, het beste met je voor hebben, Jos. Ik bedoel: Stel jij gelooft in God en denkt dat niet-gelovigen in de hel komen. Dan is het toch fijn van die mensen dat ze je proberen te bekeren. Ze geven wel om je. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je er strontziek van word, jij hebt er geen behoefte aan en krijgt waarschijnlijk alleen nog maar meer afkeer.
Ik geloof best dat je het goed bedoelt, Chriz, en je kunt dit ook gerust schrijven. Maar hier raak je wel de kern van de zaak: mensen die het beste met MIJ voorhebben, en DUS willen dat ik in een god ga geloven. Dat is nou precies wat ik ermee heb willen zeggen: DAT bepaal ik zelf wel, dat hoeven anderen niet voor mij te doen. En als ik voor mijzelf bepaal dat ik nergens in wil geloven, dan hebben anderen dat maar te aksepteren. En dat laatste doen ze vaak niet, en dat is fout.
-
stel je ziet iemand op een afgrond aflopen of een snelweg oversteken o.i.d. , dan roep je toch ook tegen die persoon pas op, een afgrond! ?
Zo moet je het van die mensen ook zien. Zij zien mensen die niet in god geloven als mensen die op een afgrond aflopen (de hel) en zien het als hun taak om die mensen te helpen.
Ik wil daarmee niet zeggen dat je hun dankbaar moet zijn ofzo, maar respect voor ieders mening wil ook zeggen dat je het respecteert en waardeert dat ze je voor iets ergs willen behoeden.
Dat jij niet gelooft in die "afgrond" is dan vers 2, die "afgrond" is er wat hun betreft wel degelijk. Je zou dus a.h.w. moeten zeggen "bedankt voor de waarschuwing, maar ik neem het risico", in plaats van die mensen te gaan bekritiseren dat ze je waarschuwen.
Dus nogmaals, je kunt met hun waarschuwingen doen wat je wil, maar respecteer het dat zij dit doen, we weten immers geen van allen zeker of de "afgrond" nou bestaat ja of nee.
-
Hoe gek het ook klinkt, idefix, hier kan ik mij best in vinden. Ik weet dat zo iemand het goed bedoelt. En daarom ontzeg ik ook niemand dat die iets gelooft wat ik niet geloof.
Maar dit is, zonder dat ik je mening wil onderuit halen, een eenzijdige gedachte. Een gelovige wil mij behoeden voor een afgrond die er misschien niet is. Als ik zeg dat ik van mening ben dat die afgrond er niet is, wordt dit als godslastering gezien. En met dat LAATSTE ben ik het duidelijk niet eens.
Je hoort me ook niet zeggen dat iedere gelovige zo redeneert. Respect voor ieders mening, is van mijn visie uit gezien: iemand anders gelooft in god. Respect voor ieders mening zou vanuit de visie van die ander moeten zijn: accepteren dat een ander dat NIET doet.
Als ik Palestijn zou zijn, en mijn buurman Israeli, ik zou mijn buurman respecteren, net zoals die buurman mij zou kunnen respecteren. Uiteindelijk noemt de een hetgeen hij gelooft een god, en de ander noemt dit allah. Wat velen niet weten is dat beide begrippen eigenlijk hetzelfde betekenen, alleen, in een andere taal. Dus waar strijden ze om? Ze geloven in principe in hetzelfde, en maken ruzie om niets. In feite alleen maar omdat de machtshebbers in beide gebieden met elkaar overhoop liggen.
Dat iemand mij wil behoeden voor een afgrond, dat is prettig, ik kan me daar voor een groot deel in vinden. Ik doe in feite hetzelfde, alleen baseer ik dat niet op het geloof in welke god of godsdienst dan ook. Is mijn visie dan minder dan die van een gelovige? Beide visies zouden gelijkwaardig moeten zijn.
-
Ik heb soms zo'n rare droom, dat ik van iets van een grote hoogt afval....En als ik dan net neerstort wordt ik wakker ...Erg weard..
-
laatst gedroomd: ik was op een een of ander feest, met heel veel vage bekenden. Plotseling bedacht ik dat er een paar van hun doodmoesten, dus ik pak mijn geweesr en schiet een stuk of 3 mensen neer. Daarna ben ik ook zomaar weg van het feest.
Vlak daarna was ik op de bruiloft van een vriendin van mij. Ook toen bedacht ik plotseling dat de bruidegom dood moest, dus ook die schoot ik neer.
Daarna was ik ook daar weer weg, en heb het wapen verstopt.
Toen ik thuis kwam (in een vreemd huis overigens met een rare combi van mensen die ik ken) pas toen bedacht ik me wat ik gedaan had, vond dit heel erg en.....................werdt wakker.
Was echt vreselijk blij dat ik gewoon in mijn bed lag, de droom had zo echt geleken!! Dus ja, of dit nou een nachtmerrie is weet ik niet, maar fijn was het niet. Snap er trouwens ook niks van dat ik dit droom :-\ :'(
En over leven na de dood, ik ken (een heeeeeel nuchter!) iemand die inderdaad een bijna dood ervaring heeft gehad, en die vond het prachtig en heel rustgevend. Het enige wat ik weet is dat hij prachtig mooi blauw licht zag, en dat diegene sindsdien ook totaal niet meer bang is voor de dood. :)
Persoonlijk is het doodgaan zelf niet mijn grootste angst, maar vooral het idee dat alles wat er om je heen is blijft en verder gaat terwijl je er zelf niet meer bij mag zijn. Dus eigelijk het gemis van het leven wat ik nu heb.
Een heel verhaal zo, maar vind het een boeiend topic om te lezen, en ja, dan roept het ook het een en ander op. ;)
-
Niet mijn grootste nachtmerrie, maar het is een idioot idee, als ik erover nadenk, dat ik hier een week geleden nog overheen ben gereden. Ik bedoel: die grotten bewegen altijd een beetje, dus het had vorige week of vorig jaar OOK kunnen gebeuren.
Het gat is 10 bij 10 meter, en enkele meters diep, en het wordt steeds groter. Mensen die bovenaan deze straat wonen, moeten nu, als ze de wijk in willen, enkele kilometers omrijden, als ze boodschappen moeten doen.
-
dat soort dingen zijn wel eng ja, gevoel dat je aan een ongeluk ontsnapt bent.
Zo stond ik eens een aantal jaar geleden in en bushokje op dijk op de bus te wachten. In de winter, dus het was wat glad en erg koud. Gelukkig kwam de bus iets sneller dan normaal. Ik stap dus in en rijd weg.
Hoor ik ´s middags toen ik thuis kwam dat er nog geen minuut nadat ik weg was een auto dat bushokje was ingereden. Mijn vader had dit zien gebeuren.
Als de bus niet zo optijd was geweest was ik hartstikke dood geweest...... :-\ :-\
ja, dat was best een raar idee.
maar ik vrees dat ik nu wel een beetje off topic ga....
-
Zo was er van mijn vorige school een klas met een Aardrijkskunde-excursie naar een gletsjer gegaan. Ze hadden allemaal heel veel lol met het op grote ijsblokken klimmen. De leraar had ze al een aantal keer geroepen omdat ze moesten gaan, maar ze hadden teveel plezier. Toen ze uiteindelijk allemaal verzameld hadden viel er een groot ijsblok bovenop dat ijsblok waar ze vijf minuten geleden nog stonden. Toen was het moment aangebroken dat ze geen van allen nog een minuut langer wilden blijven...
Edit: Even weer ontopic:
Mijn ergste nachtmerrie was dat ik op de fiets naar school ging en ik een grote zwarte hond tegenkwam die ineens in een beer veranderde. Die beer viel mij aan en beet mijn hand eraf.
Deze droom is al een jaar of tien oud, maar ik ben sindsdien nog steeds bang voor zwarte (grote) honden...