Topic: [Griekenland] - Atheense tijden, Spartaanse tijden

[Loezel]

Komt u ook voor de filosofische conferentie?

[Loezel]

Ik ga even rondkijken. Misschien zie ik u later allemaal nog terug.

*Leaves the room*

[Swifty]

Tja, een filosofische conferentie is best interessant, maar het toppunt van autarkie en wijsheid beleef ik toch buiten op straat, in mijn eentje, met mijn lid

[Fabiann]

“

Welnu, laat ik eens wat van mij horen. Ik hoor u spreken over het genot, de wijsheid en het geluk. Maar in welke mate kunt u genieten zonder kennis te nemen van mijn fabels? Neem nu Diogenes; hoe groot is uw moraal wanneer u en public uw eigen genot bevredigd? Laat ik u iets meegeven uit mijn eigen fabels, welke naar mijn overtuiging u goed zal doen.

”

De haas moest altijd lachen wanneer hij de schildpad zag lopen, want het ging zo langzaam. "Ik begrijp niet waarom jij nooit naar iets onderweg gaat," zij hij pesterig. "Als jij eindelijk aankomt, is het altijd te laat en alles is al lang voorbij." De schildpad lachte een beetje. "Vlug ben ik niet," zei hij, "maar toch durf ik te wedden, dat ik eerder aan de overkant van dit veld ben dan jij. Zullen we een wedstrijd houden? Dan kun je het zien." "Goed!" riep de haas en meteen sprong hij er vandoor, zo snel als hij kon. De schildpad ging heel rustig op weg.

Nu was het die dag erg warm weer met een brandende zon, en de haas werd halverwege moe en slaperig. "Weet je wat," dacht hij. "Ik doe even een tukje onder die heg hier. Zelfs als die schildpad me onderwijl voorbij loopt, heb ik hem in een flits weer ingehaald." De haas ging in de schaduw liggen en sliep in. De schildpad kroop gestaag voort onder de warme zon. Pas na lange tijd werd de haas wakker. Het was veel later dan hij dacht en hij keek eens rond. Geen schildpad te bekennen. "Nou nou," mompelde hij, "waar zit dat vriendje? Wacht maar, ik zal hem eens wat laten zien."

Als een pijl uit een boog schoot hij weg, door het korte gras, door het koren, over sloten, langs braamstruiken, en bij de laatste bocht bleef hij even staan om te zien waar de eindstreep lag. Daar! En nog geen halve meter ervoor kroop de schildpad, langzaam maar zeker, stap voor stap, dichter en dichter naar het eindpunt. Met een geweldige sprong stoof de haas erop af. Maar hij was te laat. Toen hij de lijn passeerde, was de schildpad hem juist voor geweest.

"Zie je nou wel," zei de schildpad.

Maar de haas had geen adem meer om te kunnen antwoorden.

[Molbelg]

Heel wijs wat u daar zegt maar vergeet niet dat alle kennis, wanneer deze losstaat van rechtvaardigheid en deugd, is slechts sluwheid, geen wijsheid.

[Loezel]

*Komt in paniek binnenrennen*

Plato, Aisopos, ik kom binnen in grote angst en vertwijfeldheid. Ik liep zojuist buiten wat rond en ineens zag ik achter een boom het levenloze lichaam liggen van onze grote mededenker Lucius IV. Hij lag daar met een mes in zijn rug. Uiteraard zijn slechts zijn lichaam en ziel nu gescheiden en leeft zijn ziel gewoon voort. Toch was het een hoogst onaangenaam gezicht en ben ik erg geschrokken.

Het is een soap beste mensen, geen filosofische showdown, zullen we het proberen te combineren?

[Molbelg]

Hmm misschien stak iemand hem een mes in de rug. Wij waren de enige wier ziel aanwezig waren. Een van deze wijzen is niet rechtvaardig meer en is een moordenaar. Maar wie? Laten we beginnen want zoals mijn alwijze mentor Socrates mij geleerd heeft, is het begin het moeilijkste aan een werk.

ik doe ook maar wat. Akkoord met het thema?

[Fabiann]

“

Beste Aristoteles, meent u dat nu heus? Een machtig iemand als Lucius IV gevangen in het hiernamaals? Laat ik u allereerst geruststellen met een van mijn fabels, die uw gesteldheid ten goede komt.

”

Heel lang geleden woonde er in een ver land een machtige leeuw. Eens, toen hij uitgeput van het jagen en van de hitte was, ging hij terug naar zijn hol en viel daar in een diepe slaap. Terwijl hij sliep kwam er een muis voorbij, die in gedachten verzonken, niet oplette waar ze naar toeliep en zò in het hol van de leeuw terechtkwam. Haar kleine oogjes raakten langzamerhand gewend aan het donker. Ze werden steeds groter en groter, want daar voor haar lag het meest gevreesde wezen, dat ze ooit had gezien. Een ogenblik stond ze van schrik vastgenageld aan de grond. Toen sprong ze in paniek naar de deur. Daardoor struikelde de muis over de neus van de leeuw, die wakker werd.

De geschrokken muis deed verwoede pogingen weg te komen, maar de grote klauw van de leeuw kwam boven op haar terecht. Ze dacht stellig, dat haar laatste uurtje geslagen had. En het is waar, de leeuw zou haar onmiddellijk verslonden hebben, als de muis haar spraak niet had teruggevonden. "Spaar me, hoogheid," pleitte ze. "Ik heb u per ongeluk beledigd. Uw klauw is tè voornaam om hem te bezoedelen met het bloed van een zò onbeduidende prooi." De grote leeuw keek peinzend naar de muis en overwoog wat hij moest doen. Hij zei niets. Toen, terwijl de muis lag te trillen, beurde de leeuw zijn klauw op en liet hij zijn nietige gevangene vrij. De muis, die bijna niet kon geloven, dat ze zoveel geluk had, rende weg zonder achterom te kijken. Zij vluchtte zo snel ze kon het bos in.

Niet lang daarna was de leeuw weer eens aan het jagen in het bos. Per ongeluk liep hij daarbij in een val, die daar geplaatst was door een paar jagers. Hij worstelde wanhopig om uit het net, dat hem verstrikte, te komen. Maar het was vergeefs. Bang en zonder hoop vrij te komen stiet hij zo'n machtig gebrul uit, dat het overal in het bos te horen was. De muis hoorde het gebrul héél in de verte en begon vlug te rennen om de oorsprong ervan te ontdekken. Eindelijk, op een open plek in het bos, vond ze de gevangen leeuw, die ze herkende als dezelfde, die haar leven had gespaard en die haar vrij had gelaten. Zonder veel omslag en zonder angst begon de muis te knagen aan de touwen, die de leeuw stevig vastgebonden hielden. In een ogenblikje hadden de scherpe tanden van de muis het net verscheurd en het edele dier was bevrijd uit zijn gevangenschap.

[Swifty]

Mijn dag op de Agora was zeer aangenaam moet ik zeggen. Heerlijk heb ik mij daar in het openbaar kunnen verlustigen, en ik heb vele getuigen daarvan. Er zijn er die me 'Hond!' toeriepen, maar zij zijn honden, zij die me stoorden tijdens mijn maaltijd. Ik was dus daar, en niet hier, en kan helaas ook niet getuigen van anderen die wellicht wel hier waren.

[Lucy]

Oh nee, wat verschrikkelijk! Mijn goede Lucius dood? Dat is onmogelijk! Gisteren nog, heb ik met hem staan praten over.. Ehm, wel, ja, staan praten dus. Laten wij bidden tot de ideale goden dat hij zijn persoonlijk geluk reeds gevonden had, want zonder zijn persoonlijk geluk is hij nergens in het Hiernamaals en dat zou ik toch zo erg vinden. Niets kan mij dan nog weerhouden tot op de bodem uit te zoeken wie deze gruweldaad op zijn geweten heeft! Wee de moordenaar, wee, wee!

[Fabiann]

“

Epicurus, u heeft Lucius IV als laatste gesproken? Ik ben dan toch wel nieuwsgierig naar waar u het met hem over gehad heeft. Dit kan ons wellicht brengen tot het antwoord op de vraag wat er met de beste man is gebeurd. En waar blijft Pythagoras eigenlijk met zijn stelling?

”

[Lucy]

Daar kan ik helaas geen uitspraken over doen, mijn beste. Wel kan ik u vertellen dat wijlen Lucius IV niet spontaan het loodje gelegd kan hebben, daar ben ik zeker van! Wat Pythagoras betreft, die zal ik eens zijn bed uit slepen. Meneer is al zo'n twee uur wakker, maar weigert naar beneden te komen... Misschien weet hij wel meer!

[Ycaris]

Heren, heren, niet zo flegmatisch alstublieft. Laten wij kalm blijven, zodat ik onze goede vriend Lucius kan onderzoeken. Wellicht dat zijn lichaamssappen nog flauw stromen en hij dus helemaal niet dood is. Laat mij hem dan de juiste behandeling geven.

[Loezel]

Dat zou geweldig zijn waarde Hippocrates. Zou u daar een eed op durven afleggen?

Intussen kunnen wij ons over dit feit 4 vragen stellen?

1. Wat is er veranderd?
 - De ziel van Lucius heeft zich gescheiden van zijn lichaam
2. Hoe is de vorm tot stand gekomen?
 - Hij heeft een mes in zijn rug gestoken gekregen
3. Wie heeft de verandering tot stand gebracht?
 - Dat is nu juist de kwestie niet waar? Och wisten wij dat maar...
4. Met welk doel?
 - Ook dit is een vraag die wij nog moeten zien te beantwoorden.

Laten wij ons eerst beraden over wie de verandering tot stand heeft gebracht? Was iemand het niet eens met Lucius theorieën?

[Nieky]

Mijn goede vriend pythagoras scheen nogal controversiele ideeën met betrekking tot Lucius te hebben... Maarja die ligt nog steeds in bed.

[Lucy]

Ooohh nee Archimedes liegt! Pythagoras ligt helemaal niet in bed, hij zit naast mij!

[Nieky]

Allemaal driehoeksverhoudingen....

[NextGP]

Weten wij wel of Lucius niet meer is? Een mes in het rug, ja, dat is evident, maar betekent dit het einde? En is er wel verandering? Heren, u conclusie over Lucius lijken te snel te zijn getrokken (waarmee ik niet naar Diogenes verwijs)... Wij kunnen enkel gissen naar wat er is gebeurd met Lucius, als er al iets mee gebeurd is. Wij weten niets.

[Loezel]

Ik ben blij te horen dat Epicurus kan bevestigen dat hij Pythagoras heeft gezien. Ik begon al enigszins angstig te worden dat Pythagoras ziel ook van zijn lichaam gescheiden was. Er is al een vergrijp tegen de filosofie teveel gepleegd. Maar wanneer meldt Pythagoras zich eens hier? Misschien kan een van zijn stellingen uitkomst bieden over de vraag wie verantwoordelijk is voor de verandering bij Lucius IV.

Waarde Socrates, normaal gesproken ben ik een groot bewonderaar van uw ideeën, dat weet u. Maar in dit geval heb ik met mijn eigen ogen gezien dat er een verandering is opgetreden bij Lucius IV, deze verandering is teweeggebracht met een mes. Wij kunnen filosferen over wie dit teweeg heeft gebracht en waarom. Dit om eventuele verdere vergrijpen tegen de filosofie te kunnen voorkomen.

[NextGP]

Ten eerste, danku, Aristoteles, leerling van mijn leerling, maar u beweert verandering gezien te hebben? Ik zal u daarmee niet lastigvallen, maar wil terzijde nog even opmerken dat het zien van verandering slechts subjectief is. Wat nu als dit continuïteit is? Maar naar de precieze betekenis van deze verandering laten we even geen aandacht aan besteden. Het lijkt me belangrijke om door te hebben wie er aan dat mes gezeten heeft.

Wie was waar op welk moment en wie hebben er een motief om arme Lucius te 'veranderen' zoals dat hier genoemd wordt?