Allez zeg, het is zo ver...
Vanmorgen kwam Mijnheer Baziel binnen met zo'n arrogant grijnslachje op dat verwaande smoelwerk en ik wist al dadelijk dat er een niet nader te omschrijven substantie aan de knikker was.
En ja hoor, twee kopjes zwarte Max Havelaarkoffie zonder later was het zo laat. Ik mocht eens in zijn kantoor komen,want hij had me iets belangrijks te melden.
En jullie moeten niet raden wat die melding ging zijn zeker ?
Awel, ik ook niet, ik had het al begrepen en zag de bui al hangen.
Ik heb hem dan ook geen kans gegeven om mij te ontslaan, ik ben binnengestapt in zijn kantoor en heb hem vlakaf gezegd dat hij het niet waard was dat ik voor hem werkte en dat hij de boom in kon en dat hij mij maar mijn C4 moest geven, want dat ik het kotsbeu was van voor hem te werken.
"Zo gezegd, zo gedaan" moet Baziel gedacht hebben want hij haalde ogenblikkelijk een enveloppe boven die hij me overhandigde met de gevleugelde woorden : " Zoals ge wel zult beseffen heb ik U niet meer nodig.Hier is Uwe C4.Ik heb Suzanne van Interlabor al gebeld, ge kunt er morgen al naartoe, ze heeft een jobke bij Living Tomorrow voor U. Dat zal beter voor U zijn. Salut, de kost, de wind van achter en tot nooit meer..."
En dat doet hij mij aan, den onbeleefde boer ! Ik, die net zo gesteld ben op een mooi en waardig afscheid, ik wordt buitengezet met evenveel waardigheid als de vuilniszak van elke week !
Dat vergeef ik hem nooit, nooit of te nimmer !
Hij gaat mij hier niet meer zien, ik zet hier geen voet meer over de vloer !
En dat vind ik heel spijtig, want de gasten die ik hier heb ontmoet waren één voor één toffe mensen, zelfs Paterke Karel kon ik zeer waarderen.
En dat alles gaat nu verdwijnen, en daar wordt ik zo een beetje sentimenteel van...
Allez, salut allemaal en misschien tot ooit nog eens...
