Bjorn en Brent, gefeliciteerd met jullie finaleplek!
Ik heb vandaag hard nagedacht over wat ik Bjorn wilde gaan vragen. Mijn vraag voor Brent had ik al weken klaar. Maar Brent zou Brent niet zijn als hij me zelfs nu nog weet te irriteren, door in zijn speech al precies uit de doeken te doen hoe hij Chip had verslagen. Daar ging mijn geniepige vraag!
Merci Swifty! Hihi, never change! Maar ik was eigenlijk na drie vragen eigenlijk al erg ver gekomen en zat al te zoeken richting Australië, dus ik had het duel vast alsnog gewonnen zonder sluw te spelen. Maar ik kon het gewoon niet laten om zo'n move te maken, zeker niet bij Mrchipie.
Brent, ik heb wel een alternatieve vraag voor je bedacht tijdens het lezen van je speech. Ik vond jou in onze chats heel ambivalent. En dat lees ik ook in je speech. Je irriteerde iedereen bewust op een zeker moment, maar gaf ook gemeende complimenten. Heb jij dat ambivalente ook in je in irl? De onzekere kant in jezelf waar je over schrijft, was die kant echt trots op en blij met je beledigende en irriterende kant? Wat is voor jou het leukste moment geweest in onze interactie?
Oh en een klein onzekerheidje aan mijn kant: heb jij Chip echt niet verteld over de 10 die ik ging spelen? Ik ga trouwens niet gokken welke Pokemon ik ben, ik ken er ongeveer 0 namelijk. Je moet mij dus uitgebreid het karakter van 'mijn' Pokemon beschreven als je wilt toelichten waarom het deze is geworden.
In het echte leven ben ik minder ambivalent dan ik tijdens dit spel was. Ik vind het fantastisch om onvoorspelbaar en eigenlijk ook een beetje mysterieus te zijn in een spel als dit en dan is een wispelturige houding de beste manier. Zie het een beetje als een wildcard. Het gevaar is dat mensen niet weten wat van me te verwachten en me ook niet gaan vertrouwen, maar dat vind ik dus heerlijk. Aan de ene kant is het bewust mijn doel om iemand zo te pushen zodat die persoon bijna krankzinnig wordt en zo foute keuzes gaat maken, vaak zodat ik er zelf beter van kan worden. In het echte leven ben ik ook assertief (een beetje een halve Nederlander, zie het zo) en gewoon oprecht, maar niet agressief. Ik heb zeker en vast een stevig venijnig kantje, maar het is natuurlijk wel wat subtieler als het offline is. Een lid van dit forum zei ooit dat ik online enorm vals ben en in het echt bijzonder beleefd, ik denk dat het daaruit vloeit. Online kan je kiezen hoe je wilt zijn, maar je échte kant zal altijd vroeg of laat tevoorschijn komen. Mijn gemeende complimenten waren dus ook écht gemeend. In het echt geef ik ook alleen complimenten als ik ze meen trouwens, mijn vrouwelijke collega's vinden het fantastisch.
Ik was echt zo'n onzeker gansje heel de tijd, echt vreselijk! Maar de onzekere kant gaat meer over het feit dat ik niemand vertrouw in een spel. Zelfs toen jij en MU een bondje hadden zonder dat ik er iets van af wist had ik op één of andere manier een voorgevoel waar ik MU ook mee geconfronteerd heb, zie hieronder. Volgens mij werd je ook bijvoorbeeld gek dat ik steeds screenshots van je ging delen met andere mensen puur om te gaan stoken, maar op een bepaalde moment kon dat ook gewoon als tactiek gebruikt worden omdat informatie naar mij ook makkelijk zou doorstromen naar andere mensen. Dat doe ik puur en alleen ook om de focus van me weg te nemen, als een soort bliksemafleider. Het bericht (https://www.realitynet.org/forum/spellen/sequester/?topic=71073.msg2417115#msg2417115) hier is daar het levende bewijs van. Ik kan dus stellen dat mijn onzekere kant daar aan de ene kant genoegen mee neemt als het me verder helpt in het spel, maar het aan de andere kant ook jammer vindt. Bijvoorbeeld als mensen mij daardoor minder leuk gaan vinden of het persoonlijk opnemen, want dat raakt me wél.
(https://i.imgur.com/nnuajnY.png)
Ik vond tussen ons eigenlijk twee dingen echt geweldig. Als eerste het moment dat jij zo out-of-place zo arrogant ging doen tegen mij privé ging doen. Bijvoorbeeld toen je zei dat ik je maar in de finale maar naar je moves moest vragen of toen je zei dat je me een zure gast. Ik vond dat zo leuk omdat ik aanvankelijk had gezegd dat ik je maar saai vond spelen en opeens werd je 10 keer leuker in mijn ogen. Er zat plots interactie in, het werd allemaal zoveel interessanter. Ik vind het gewoon leuk als er iemand tegenover me staat met pit en waar ik flink tegen kan ingaan, zulke momenten heb ik echt wel met jou gehad. Het andere leuke vond ik dat we na een tijdje ook gewoon meer gingen vertellen over onszelf. Volgens mij had je tegen mij geklaagd dat ik niet op je berichtjes had gereageerd (wees gerust, dat doe ik vaker en niet eens bewust) en dat ik enkel maar met jou wou praten over het spel. Daarna ging ik van die slijmerige berichten sturen en expres vragen of je wel goed had geslapen enzo. Een tijd daarna gingen we ook gewoon echt over andere dingen praten dan het spel en heb ik jou gewoon veel beter leren kennen. Daar ben ik wel dankbaar voor, want je bent een leuk mens. Voor mij ben je nu niet meer dezelfde persoon als Daisy en Starlight, dus dat is alleen maar positief! Ik ben trouwens wel nog altijd verlegen als ik met vrouwen praat! En wat betreft je laatste vraag, ik zweer op iedereen die ik lief heb dat ik niks aan Chip heb verteld over de 10 die jij ging spelen, zo zit ik niet in elkaar. Ik speel sluw, maar ik speel niet vuil.
(https://i.imgur.com/tL5SYYE.png)
Voor mij was jij tijdens dit spel niemand minder dan Wigglytuff. Een Pokémon met zo'n zachte huid dat je die niet meer wilt loslaten wanneer je 'm aanraakt. Dat is exact hoe jij voor mij in dit spel aanvoelde. In het begin was ik zeer wantrouwig jegens jou, maar door het voeren van meer en meer gesprekken raakte ik aan je gehecht en is dat vertrouwen ook sterk gegroeid. Ik besef ook terwijl ik dit schrijf dat je gewoon een fijn persoon bent met een goed karakter. Maar onderschat deze Pokémon niet, want in het spel Pokémon Mystery Dungeons is Wigglytuff de baas van een belangrijke vereniging. Hoewel schattig uiterlijk is het een bijzonder sterke Pokémon die z'n mannetje kan staan. Daarmee bedoel ik dat ik jou op een bepaald moment als dé sterkste speler zag van het hele spel. Ik was stiekem eigenlijk een beetje jaloers op jou omdat ik het gevoel had dat jij het helemaal voor elkaar had. Je hebt dikke pech gehad, want volgens mij had je ook makkelijk in deze F2 kunnen zitten als je je enige (!) duel niet verloren had. Leuk weetje: Wanneer Wigglytuff boos wordt, zal hij lucht naar binnen zuigen en zichzelf opblazen tot een enorme omvang. Ik weet niet of jij jezelf kan opblazen, maar ik heb wel het vermoeden dat ook jij heel stevig uit de hoek kan komen wanneer je ruzie met je zoekt. Volgens mij was het tussen ons zelfs bijna ruzie, maar werd dat toch nipt vermeden. Gelukkig maar!
Ik weet dat ik veel vragen tegelijk stel, maar ik wil ze graag allemaal ineens stellen, zodat jullie genoeg tijd hebben om het beantwoorden.
Mijn laatste vraag is voor jullie beiden: welke 4 personen zou jij de meest terechte F4 hebben gevonden, en welke 4 personen zou jij het t meest hebben gegund? (Dat kan overlappen, maar dat hoeft dus niet). Met uitleg waarom graag, uiteraard.
Dit is voor mij een vrij eenvoudige vraag. Ervan uitgaande dat ik mezelf niet mag kiezen zou mijn ideale F4 bestaan uit Monkeysuncle, MitchK, Bjorn en jou. Om te anticiperen op de vraag wie ik zou vervangen door mezelf, dan zou ik uit strategisch oogpunt Swifty met mezelf ruilen, omdat zij de enige persoon was met wie ik geen afspraken had. Dit overlapt zowel voor wat betreft de mensen die ik het het meeste gun als de mensen die het voor mij het meest verdienen. Dit zijn immers de mensen aan wie ik vanuit het sociale oogpunt het meeste heb gehad doorheen het spel en die natuurlijk ook langer in het spel hebben gezeten. Daardoor hebben we meer van ze gezien en is het makkelijker om daar een oordeel over de vellen. Het verbondje met MU en Mitch vond ik zo bijzonder fijn en hecht, ik voelde me daar echt goed bij. Met MU had ik echt zo'n sterke band, zelfs tijdens die F4 gingen we niet op elkaar stemmen en dat bleef zo goed voelen. Echt fantastisch. Mitch was misschien wat passiever in het spel, maar achter de schermen heb ik zo om hem gelachen. Het is ook zo'n stout uitdagertje en dat laat me concluderen dat zijn speelstijl dicht aanleunt bij de mijne. Hij ging de confrontatie aan en daardoor heb ik het volste respect gekregen. Het is geen geheim dat Bjorn en ik elkaar zo vaak gesproken hebben, hij heeft het volste recht om finalist te zijn en de redenen dat hij zo'n fantastische speler is kan je hier (https://www.realitynet.org/forum/spellen/sequester/?topic=71165.msg2419722#msg2419722) teruglezen. Daarnaast gunde ik het jou om alles wat ik hierboven heb gezegd. Hoewel ik eerst weinig interesse naar jou toonde heb je als speler een plaatsje in mijn hart weten te veroveren. Tactisch ijzersterk. Je had - zoals je zelf stelde - je bondjes op orde en bent uit het spel gegaan door dikke pech. Volgens mij had je makkelijk in deze finale gestaan als je die pech niet had gehad, maar dat is nu eenmaal het spel.