Ik ben hier kapot van. Zonder eilandraad weg. Na al die weken tijd hierin steken. Maar aan de andere kant is dit misschien wel een manier die beter is voor mij om af te vallen. Niemand. Die mij persoonlijk aanvalt. En wat een tijdsverschil. Ik wist gewoon niet genoeg. Echt stom. De tranen staan op mijn wangen. Dat mijn avontuur net voor de finale stopt. De Mol Oosterhout all over again. Ik ben bijna altijd de eerste afvaller of net voor de finale. Je zou het bijna een talent noemen.
Maar jullie verdienen het alle 3 om in de finale te staan. Ik ben trots op jullie.
En ook wel trots dat ik bewezen heb dat ik wel iets kan. Hoewel deze proef mijn zelfbeeld een beetje naar beneden trok. Maar ik vond het een geweldig spel en heb van elk moment genoten. Ook trots dat ik upepo zo lang kon vertegenwoordigen.
Ik heb nog een grappige anekdote om af te sluiten:
Een halfuur voor het hele spel begon wilde ik mij uitschrijven omwille van gebrek van tijd. Dennis en Lucy hamerden er terecht op dat ik moest blijven meedoen. En zie waar het mij bracht.
Nou, adieu. En tot een volgend spel.
Ps. "De leden van kamp wind zijn er nu echt aan. Bij hoge storm en windkracht 10 hebben wij het verlies al lang gezien"
