Vorige week in The Amazing Race
Vijf teams vlogen 10200 km van Punta del Este, Uruguay naar Salt Lake City, USA en reden van daaruit met een trailer zo’n 360 km naar Dubois, Wyoming, USA, waar sommigen een kar bouwden en anderen een teepee opzetten.
De paarden van John en Sophie slaan op hol, waardoor ze een grote achterstand krijgen op de rest. Bovendien stopt Douwe hen ook nog eens per ongeluk, tot grote spijt van Fleur.
Terwijl Toine en Richard naar de eerste plaats schieten door de Fast Forward te nemen, blijft het ongeluk John en Sophie najagen. Na hun stop, willen ze voor de Fast Forward gaan, maar die is al genomen door een ander team, waardoor ze veel tijd verliezen. Nog meer tijd verliest Sophie op het golfterrein waar ze het laatste balletje maar niet gevonden krijgt. Uren na de andere teams komen John en Sophie als laatste bij de Pit Stop en liggen ze uit het spel, tot groot verdriet van Fleur.
John overhandigde nog wel een afscheidgeschenk: hij had haar een armbandje terug gekocht nadat zij eerder haar armband verkocht om aan geld te geraken om John en Sophie aan geld te helpen. Dit zorgde voor een dramatisch afscheid...

Ernst-Paul:”Dit is de Green Meadow Ranch van Larry Arnold in Absarokee, Montana, USA. Deze ranch was de negende Pit Stop in een race rond de wereld. Teams checkten hier in voor een verplichte rustpauze van 12 uur.

Zal Fleur lijden onder het gemis van John? Blijven Toine en Richard eerst? Zullen René en Elbert voor de Fast Forward gaan? En lukt het Esther en Roeland om van de laatste plaats te ontsnappen?”

Toine en Richard, die door hun Fast Forward als eerste aankwamen om 19:08, mogen om 7:08 uur vertrekken.
Biechtcamera
Toine:”We hebben nu geen Fast Forward meer om op terug te vallen. Maar dat geeft niet, want we hebben het in alle voorbije etappes ook uitstekend gedaan, dus het gaat ons nu vast ook weer lukken!”

Ze lezen de aanwijzing:
Rij met je trailer naar Bozeman Airport in Bozeman, Montana. Daar vliegen jullie naar Anchorage, Alaska, waar nieuwe gemarkeerde wagens op jullie wachten met daarin de volgende aanwijzing.

Meteen stappen Toine en Richard in en begeven zich naar het genoemd vliegveld.

Douwe en Fleur starten als tweede om 7:21 uur.
Biechtcamera
Fleur:”Ja, ik heb erg moeten huilen toen John en Sophie geëlimineerd werden. Ik mis John heel erg, maar ben vastberaden om deze race nu te winnen. Voor John. En voor onszelf natuurlijk!”

René en Elbert beginnen om 7:29 uur aan de etappe.
Biechtcamera
Elbert:”We zijn nog het enige team dat de STOP noch de Fast Forward gebruikt heeft! Als we het een beetje slim spelen is het dus eigenlijk onmogelijk dat we in deze etappe zullen afvallen! We zijn sowieso al verzekerd dat we bij de laatste drie duo’s zullen zijn!”

En als laatste vertrekken Esther en Roeland om 7:40 uur.
Biechtcamera
Esther:”We vertrekken als laatste team. Met een achterstand dus. En we kunnen geen stop en geen Fast Forward meer gebruiken. Het zal dus erg spannend worden in deze etappe.”

Een uurtje nadat ze vertrokken zijn, komen Toine en Richard bij Bozeman Airport aan. Er blijkt een rechtstreekse vlucht naar Anchorage te vertrekken om 11:00 uur.
Toine:”Het ziet er naar uit dat we dus weer allemaal gelijk komen te staan.”

Inderdaad, alle teams arriveren op tijd op de luchthaven en vliegen even later naar Anchorage, Alaska.
Biechtcamera
Richard:”Je werd het verschil in temperatuur al meteen gewaar toen we landden. Gisteren liepen we nog in een T-shirtje in de felle zon over de wei van een of andere ranch. Vandaag banen we ons met truien en jassen een weg door de bevroren wegen in Alaska.”

Toine en Richard vinden als eerste een gemarkeerde wagen en lezen de volgende aanwijzing:
In bijlage vinden jullie een brochure van een Bed & Breakfast aan Scotty Lake, Alaska. Rij er naar toe en overnacht er. In je kamer vind je de nieuwe aanwijzing.
Richard:”Oh er zit zelfs een korte routebeschrijving in die brochure! Helemaal handig!”
Meteen vertrekken ze, maar de banden van de wagen slippen over de weg. Toine:”Jeetje, de wegen zijn hier echt glad!”
Esther en Roeland vertrekken als tweede. Gevolgd door Douwe en Fleur en even later door René en Elbert. René geeft extra gas om de andere drie duo’s een beetje bij te halen. Elbert:”Doe maar rustig aan, straks liggen we ook ondersteboven aan de kant van de weg zoals Toine en Richard een paar dagen geleden!”

Het is een rit van twee uur, maar door de barre omstandigheden doen Toine en Richard er drie uur over eer ze bij het Bed & Breakfast aankomen. Het is inmiddels al 19:00 uur. Toine en Richard lopen naar de receptie. Toine:”Do you have a room for us?”
Ze krijgen een sleutel en enveloppe overhandigd. De twee lopen weer naar buiten en zoeken door de sneeuw naar de hut waarin ze zullen overnachten. Die krijgen ze snel gevonden. Als ze de hut betreden, merken ze dat er twee stapelbedden en een nachtkastje staan. Richard:”Wat gezellig knus zo zeg!” Toine opent de enveloppe die ze bij de receptie hebben gekregen en leest de aanwijzing:
Morgen participeren jullie in een oude jachtmethode van de Native Americans: de Blanket Toss. De Native Americans gooiden vroeger een van hun leden met een deken de lucht in. Steeds hoger en hoger, zodat ze in de verte konden rondkijken om te zien of er wilde dieren in de buurt waren om op te jagen. In plaats van dieren, moeten jullie de volgende aanwijzing zien te vinden. Let op: hiervoor moet een nummertje getrokken worden! Dit haal je bij de receptie.
Esther en Roeland zijn inmiddels ook aangekomen en naar de receptie gegaan. Esther wil al vertrekken naar de hut, maar Roeland opent de aanwijzing en leest ze. Roeland:”We moeten hier een nummertje vragen, Es.”
Esther antwoordt:”Ja vraag dan!”
Roeland vraagt het nummertje aan de receptie. Hij ontvangt het nummer 1. Roeland:Hé, we zijn eerst! Hoe kan dat nou, Richard is hier toch al eerder aangekomen.”
Esther:”Toine en Richard.”
Roeland :”Whatever.”
Op dat moment komt Toine naar binnen gelopen. Toine:”Oh sjips, jullie hebben je nummer al?!”
Esther:”Je mag het onze wel hebben hoor!”
Roeland:”Niks daarvan! Hadden jullie het ook maar eerst moeten komen vragen.”
Toine:”Geeft niet.” Hij krijgt bij de receptie nummer 2 en gaat daarna met Esther en Roeland weer naar buiten.
Esther:”Welke hut hebben jullie eigenlijk?”
Toine:”Hut F.”
Esther:”Huh? Wij ook!”
Toine lacht:”Dan snap ik waarom er twee stapelbedden staan!”
Esther en Toine kunnen er hartelijk om lachen. Roeland sjokt hen met een boos gezicht achterna door de sneeuw.
Als Toine Hut F betreed vertelt hij Richard:”Hey Rich, we slapen niet alleen vannacht!”
Op dat moment komt Esther binnen. Richard:”Oh… geweldig…”
Esther:”Ik ben ook blij je te zien, Rich.”
Roeland gaat naar binnen. Het enige wat hij zegt, is:”Ik ben moe, ik ga meteen slapen!”
Richard steunt hem:”Ja ik ook. Dat we morgen fris en fruitig zijn voor onze blanket toss!”
Toine en Richard hebben de onderste bedden. Roeland slaapt boven het bed van Toine en Esther boven dat van Richard. Toine en Esther kunnen elkaar zien. ”Slaap zacht.” lipt ze naar hem en blaast hem een handkusje toe. Toine vangt hem en drukt hem op zijn wang. Vervolgens knipoogt hij naar haar en sluit zijn ogen.
Ook Douwe en Fleur en René en Elbert zijn intussen aangekomen. Zij liggen ook bij elkaar op één hut, maar daar heeft niemand problemen mee.
Elbert:”Roeland zal nogal balen zeg, als hij met Toine in één hut moet liggen, hahaha!”
Fleur lacht ook:”Haha dat moet verschrikkelijk voor hem zijn ja!”
Douwe:”Dat ie z’n vrouwke maar goed in de gaten houdt!”
René:”Ja ik hoop dat ze het stil kunnen houden daar, ik heb mijn rust wel nodig!”
De vier blijven nog tot laat in de nacht napraten en lachen.
Biechtcamera
Fleur:”Dankzij René en Elbert heb ik ondanks het gemis van John, toch nog veel plezier in deze race. Het zijn twee geweldige mannen. Ze zien er zo stoer en robuust uit, maar het zijn zo’n knuffelbeertjes van binnen. Ze zijn mijn nieuwe favoriete duo! Na John en Sophie natuurlijk!”

Om 6:30 uur worden de kandidaten gewekt met hard geklop op hun deur. Het zijn de Native Americans (eskimo’s) die hen komen halen voor de blanket toss. Esther en Roeland moeten eerst mee. De andere kandidaten moeten intussen in hun hut blijven wachten, zodat ze niet kunnen zien waar de aanwijzing ligt tijdens de blanket toss.
Verschillende eskimo’s staan al klaar met een groot deken gemaakt van dierenhuiden. Slechts één persoon mag de blanket toss doen. Esther:”Doe jij maar, ik denk dat ik er misselijk van wordt!”
En dus gaat Roeland in het deken zitten. Rondom hem staan zo’n 25 eskimo’s die het deken vasthouden. Ze beginnen het stilletjes aan te bewegen en Roeland schudt zachtjes op en neer. Maar het gaat steeds harder en steeds hoger.
Biechtcamera
Roeland:”Het was geweldig om mee te maken! Een soort kermisattractie leek het wel!”

Al gauw wordt hij drie meter hoog in de lucht geworpen. Roeland tuurt in de verte en zoekt in het rond. Uiteindelijk ziet hij zo’n 50 meter verderop een rood-gele vlag op de grond liggen. Hij roept op om te stoppen en de eskimo’s willigen zijn verzoek in. Roeland loopt naar de plaats waar hij de vlag zag. Esther volgt hem. Onder de vlag ligt de enveloppe met de volgende aanwijzing:
Neem een taxi naar Matanuska Glacier. De volgende aanwijzing vind je aan de voet van deze gletsjer. Laat de taxi daar op je wachten, want je zal hem nadien ook nog nodig hebben.

Meteen rennen ze naar de receptie van het Bed & Breakfast om een taxi te bellen. Omdat het wel een tijdje kan duren eer de taxi arriveert, wachten ze in de hut.
Toine en Richard mogen intussen aan hun blanket toss beginnen. Richard:”Mij krijgen ze nooit omhoog gegooid met mijn gewicht. Ga jij er maar op, dan is’t sneller klaar!”
En inderdaad, na een paar minuutjes heeft Toine de vlag gezien. Ze lopen erheen, lezen de aanwijzing en bellen ook een taxi. Ze wachten bij de lobby.
Douwe en Fleur mogen als derde de blanket toss doen.
Biechtcamera
Fleur:”Het leek me geweldig om mee te maken, dus heb ik me vrijwilliger gesteld voor de blanket toss.”

Fleur is in no time in de hoogte gegooid, omdat ze zo vederlicht is vergeleken met Roeland en Toine. Al snel heeft ze dan ook de aanwijzing gevonden. Douwe belt snel een taxi, terwijl René aan zijn blanket toss begint.
Ook Fleur en Douwe wachten in hun hut op de taxi. Wanneer René enkele minuten later de aanwijzing gevonden heeft en Elbert een taxi belt, arriveert de taxi van Esther en Roeland eindelijk. Ze hebben de wagen gehoord en komen uit de hut. Een half uur nadat ze voor de taxi gebeld hebben, zijn ze eindelijk onderweg. Naar de gletsjer.
Toine en Richard zitten nog in de lobby en hebben de telefoontjes van Douwe en Elbert gehoord. Toine:”Ik heb een goed idee!”
Hij wandelt naar de receptie en vraagt of hij nog eens mag telefoneren. Hij belt de taximaatschappij op. Toine:”Hello, my name is Douwe. I had called for a taxi just several minutes ago, but I would like to cancel it. We do not need a taxi anymore.”
Biechtcamera
Toine:”Het was zo makkelijk! Ik belde om de taxi van Douwe te annuleren en dat ging zonder enige problemen! Vervolgens heb ik Richard overgehaald om hetzelfde te doen voor René en Elbert. Ik kon niet weer meteen bellen, want dan zouden ze mijn stem waarschijnlijk wel herkennen.”
Richard:”En ik aarzelde eerst, want ik zag het totaal niet zitten. Maar toen zei Toine me dat het spel nu hard gespeeld moet worden nu we nog met vier teams over zijn. De kans is 25 procent dat we er straks uitliggen. Minder eigenlijk, want René en Elbert hebben nog die Fast Forward. En het zou voor iedereen sowieso beter zijn als die Fast Forward van hen uit het spel was, want dat is een machtig wapen zo op het einde van de race. Daarom heb ik uiteindelijk toch hun taxi afgebeld, zodat René en Elbert achterstand zouden oplopen en eindelijk hun Fast Forward zouden gebruiken.”

Even later komt hun eigen taxi wel aan en zijn ze ook onderweg naar de gletsjer.
Een half uur gaat voorbij en nog steeds is er geen taxi voor Douwe en Fleur, noch voor René en Elbert. Ze besluiten om de taximaatschappij op te bellen.
Biechtcamera
Fleur:”En toen vertelden ze ons dat iemand die taxi’s had afgebeld! Nou daar zakte mijn broek dus echt van af! Dat vind ik echt vals spel. Erg jammer dat het zo voort gespeeld moet worden. Dat moet wel door Esther en Roeland of Toine en Richard gedaan zijn. Maar ik denk eerder die laatste.”

Esther en Roeland komen bij de Matanuska Glacier aan en lopen naar de cluebox:
ROADBLOCK
Een roadblock is een opdracht die slechts één persoon van een duo moet uitvoeren. Het duo kan niet verder tot de opdracht door die persoon volbracht is. Nadat er een keuze gemaakt is, kan er niet meer gewisseld worden.
Wie is de beste klimmer?

Roeland besluit dat hij dat is en leest zijn opdracht:
Beklim deze ijsmuur. De volgende aanwijzing ligt namelijk op de top van deze gletsjer.
Roeland wordt beveiligd en krijgt spikes onder zijn voeten en pikhouwelen om de gletsjer te beklimmen. Het is een moeizame beklimming.
Biechtcamera
Roeland:”Het was erg zwaar. Zeer fysiek intensief. Ik ga mijn armspieren morgenvroeg wel voelen in ieder geval!”

Als hij enkele meters geklommen heeft, komen Toine en Richard aan. Toine begint ook aan de beklimming, terwijl Richard en Esther beneden wachten en kijken. Richard:”Kom op Toine! Haal hem in!”
Toine klimt duidelijk sneller dan Roeland. Dit wordt enkel maar ersterkt als bij Esther ook plots de volgende woorden uit haar mond ontsnappen:”Hup Toine! Je kan het!”
Roeland wordt kwaad en zet keihard door.
Biechtcamera
Roeland:”Mijn eigen vrouw en teamlid begon de concurrentie aan te moedigen! Ik ben die Toine spuugzat! Ik moest en zou eerst boven zijn!”

De mannen werken zich uit de naad om als eerste boven te geraken en indruk te maken op Esther.
Richard:”Jeetje, je kan de testosteron tot hier ruiken…”
Roeland zet in alle hevigheid zijn voet fout neer en valt plots twee meters naar beneden, waar hij door het veiligheidstouw wordt tegengehouden. Omdat hij gevallen is, moet hij helemaal van onder opnieuw beginnen. Kwaad kijkt Roeland naar Esther:”Bedankt voor je steun he!”
Toine bereikt als eerste de top. Hij scheurt de enveloppe open en leest de aanwijzing:
Rij nu met de taxi naar Milemarker 131 van deze weg. Daar volg je te voet het pad dat van de weg af gaat, tot je de volgende aanwijzing vindt.
Snel stapt hij met Richard terug in de taxi om naar de Milemarker te rijden (een stenen plaat langs de weg die aangeeft dat de weg tot daar 131 mijl lang is).

Intussen zijn de taxi’s van Douwe en Fleur en René en Elbert eindelijk aangekomen. Snel stappen ze in en rijden naar de gletsjer, waar ze even later aankomen. Meteen beginnen Douwe en Elbert aan de beklimming. Als ze halverwege zijn, komt Roeland eindelijk naar beneden met de aanwijzing en vertrekken ze naar de Milemarker.
Elbert is snel klaar met de beklimming.
Biechtcamera
Elbert:”Ik doe thuis elke dag aan krachttraining. Deze oefening was dan ook ideaal voor mij!”

Ze haasten zich naar hun taxi en racen ook naar de milemarker. René:”Please drive fast!”
In de verte zien ze de taxi van Esther en Roeland. René:”If we get to the milemarker before that car does, we will pay you extra!”
De man drukt zijn gaspedaal stevig in. De taxichauffeur van Esther en Roeland daarentegen rijdt voorzichtig over de gladde weg.
Bij de aanwijzing zat echter ook een Fast Forward. Elbert:”Wij gaan de Fast Forward doen, maar daarvoor moesten we ook naar Milemarker 131”
Op de Fast Forward staat dat ze bij de Milemarker met een snowmobile 50 kilometer naar de Pit Stop moeten rijden. Maar ze moeten dan wel de nacht in een tentje doorbrengen!

Toine en Richard zijn bij Milemarker 131 aangekomen. Ze betalen hun chauffeur en lopen over het pad. Daar komen ze de STOP tegen, maar die mogen ze niet meer gebruiken, dus lopen ze verder, na het verwijderen van hun eigen foto om aan te duiden dat zij niet meer gestopt kunnen worden. (dat moet zo volgens de regels. Duo’s die reeds voorbij de stop zijn, kunnen natuurlijk niet gestopt worden en moeten daarom hun foto verwijderen.)
Bij de cluebox staan enkele snowmobiles. Ze lezen de aanwijzing:
Rij met deze snowmobile drie kilometer verder naar het tentenkamp. Daar kiezen jullie een tent uit. Voor de tent vind je een kaartje met een vertrektijd die je mag bekijken. De vertrektijd van de tent die je kiest is de tijd waarop je de volgende ochtend mag vertrekken.
Meteen kruipen ze op een snowmobile. Toine bestuurt en Richard zit achterop.

Enkele meters vóór de Milemarker, heeft de taxi van René en Elbert die van Esther en Roeland ingehaald. Ze betalen hun chauffeur het beloofde extra geld. Beide taxi’s stoppen bijna tegelijkertijd. Roeland:”We moeten lopen Esther, ik zie daar een STOP! Als we niet voor hen zijn, worden we zeker gestopt!”
De vier kandidaten zetten het op een lopen. Roeland bereikt als eerste het STOP-bord, maar je moet met het voltallige team aanwezig zijn. René en Elbert arriveren er en grijpen snel de foto van Esther en Roeland. ”Wij stoppen Esther en Roeland!” roepen ze in koor. Roeland:”Bedankt hoor, jongens.”
Elbert:”Het wordt hard gespeeld jongen. Dit is voor het afbellen van die taxi’s!”
Esther:”Afbellen? Wij hebben niks afgebeld!”
Elbert:”Dan was het je schatje!”
Roeland:”Ik heb ook niks afgebeld!”
Elbert.”Nee, ik bedoelde haar andere schatje.” Hij knipoogt naar Roeland en loopt daarna met René verder.
”Irritante l*l dat ie is.” fluistert Esther tegen Roeland, die knarsetandend de twee nakijkt.
”Ik kan die lui niet uitstaan.” zegt Elbert intussen tegen René. Even later vinden ze de snowmobile en volgen ze de kaart voor hun lange tocht naar de Pit Stop. Ze overnachten echter in hetzelfde tentenkamp waar de andere overnachten.
In dat kamp zijn Toine en Richard intussen aangekomen. Ze lopen naar alle tenten tot ze de vroegste vertrektijd gevonden hebben: 8:00 uur.

Douwe is eindelijk klaar met de zware beklimming van de Matanuska Glacier en begeeft zich per taxi met Fleur naar de Milemarker.
Esther en Roeland staan nog steeds bij het STOP-bord te wachten tot hun tijd om is.
Even later komen ook René en Elbert in het tentenkamp aan. De vroegste vertrektijd die zij nog vinden is 8:15 uur. Vervolgens gaan beide heren naar de tent van Toine en Richard.
René:”Hebben jullie onze taxi’s afgebeld vanmorgen?”
Toine:”Nee, hoezo? Zijn jullie taxi’s niet komen opdagen dan?”
René:”Hou je niet van den domme, Toine! We wéten dat ze afgebeld werden. En dat moet wel door jullie gebeurd zijn.”
Elbert:”Ik vind het erg laag bij de grond. Als dat is hoe jullie willen winnen, dan vind ik dat heel zielig! Ga de strijd aan als echte mannen, maar niet als mietjes op deze manier!”
René:”Op deze manier is het gewoon niet fair. Maar wacht maar, wij kunnen het ook even hard terug spelen hoor!”
René en Elbert draaien zich om en gaan naar hun tent.
Toine:”Moet ik daar nou bang van zijn?” Richad:”Ik zei toch dat hier gezeik van zou komen?”

Als Douwe en Fleur aankomen bij Milemarker 131, is de tijd van Esther en Roeland eindelijk om. Beide teams rennen naar de cluebox en de snowmobiles. Esther en Roeland vertrekken enkele seconden vroeger. Esther:”Harder! Ze komen achter ons aan!”
Fleur en Douwe zetten de achtervolging in en er ontstaat een race naar het tentenkamp. Fleur roept in Douwe’s oor:”Racen, pap! We moeten voor hen in het tentenkamp zijn, zodat we een vroegere vertrektijd hebben!”
Na een spannend race van 2 kilometer, liggen Esther en Roeland op enkel tientallen meters kop. Ze kijken achterom om te zien waar Fleur en Douwe zijn. Op dat moment vliegt de snowmobile over een klein heuveltje en belanden ze recht in een klein, maar ijskoud waterloopje! Esther gilt het uit van de koude! Meteen stapt Roeland af om de snowmobile uit het water te trekken.
Biechtcamera
Roeland:”Het was ijskoud, maar we zaten midden in een spannende race. We moesten de koude verbijten en doorzetten!”

Douwe en Fleur naderen en zien wat er gebeurd is. Douwe:”Stoppen om te helpen?”
Fleur:”Ben je gek?! Doorrijden!”
Biechtcamera
Fleur:”Ik had echt zoiets van ja hallo, zij zouden voor ons ook niet stoppen!”

En zo komen Douwe en Fleur als derde aan in het tentenkamp. Ze vinden de tent met vertrektijd 8:30 uur. Als even later Esther en Roeland verkleumd aankomen, vinden ze dat de enige tent die nog overblijft de vertrektijd van 8:45 uur heeft.

De groep is duidelijk verdeeld. Dat blijkt die avond in het tentenkamp. Terwijl Douwe en Fleur en René en Elbert in een tent zitten te kletsen, proberen Toine en Richard en Esther en Roeland zich te verwarmen bij het kampvuur.

Elbert:”Ik hoop echt dat één van ons dit gaat winnen, jongens. Ik gun het die andere twee teams totaal niet. Hoe zij het spel spelen, daar kan ik niet mee om. Toine en Richard spelen zo vals als maar kan zijn en Esther gooit al haar charmes in de strijd en rijden zo mee op de rug van Toine en Richard. En Roeland laat het allemaal maar gebeuren.”
Douwe:”Ik snap ook niet dat hij daar niks van zegt. Dat huwelijk moet sowieso al niet goed gezeten hebben. Anders doe je zoiets toch niet?”
Fleur:”Ik vind het trouwens erg tegen vallen van Richard, dat hij meedoet met die vuile spelletjes! Ik had echt niet verwacht dat hij tot zoiets in staat zou zijn als het afbellen van die taxi’s.”
René:”Hij zal niet anders gedurfd hebben onder de dwang van Toine. Die man heerst over anderen en drukt zijn mening en gevoel door. Het maakt niet uit wat anderen daar over denken. Wat hij wil, zal gebeuren!”

Laat op de avond gaan Richard en Roeland alvast slapen.
Biechtcamera
Roeland:”Ik was moe en het kon me echt niet meer schelen dat Toine daar nog alleen met Esther bij het kampvuur zat. Ik zag het als een soort test. Als ze me wil verraden, had ze daar de kans.”

Esther en Toine zijn dichter bij elkaar gaan zitten naast het warme vuur. Toine zit achter Esther en slaat beide armen om haar heen. Esther draait haar hoofd naar achter en geeft hem zacht een zoen op de mond. Dit draait uit tot een passionele kus bij het kampvuur. Op enkele tientallen meters afstand houdt een gedaante hen in de gaten…

De volgende ochtend, om 8:00 uur, ontvangen Toine en Richard hun volgende aanwijzing:
DETOUR
In een detour, kunnen duo’s kiezen uit twee mogelijke opdrachten. Ze kunnen pas verder na het vervullen van de opdracht. Elke opdracht heeft zijn voor- en nadelen.
In deze detour moeten ze kiezen tussen SLEE of BOOT
SLEE: In Slee moeten de teams met een hondenslee in een groot bebost terrein op zoek naar de volgende aanwijzing.
BOOT: In boot moeten de teams per boot op een meer, tussen verschillende kleine ijsbergen door, op zoek naar een boei waar de volgende aanwijzing aan hangt.
Toine en Richard gaan voor de boot. Ze moeten hiervoor 10 kilometer per snowmobile afleggen om bij het meer te geraken. Ze vertrekken meteen.
Een kwartier later zetten René en Elbert hun Fast Forward verder. Ze rijden rechtstreeks naar de kust, 47 kilometer verderop, waar ze met een ijsbreker over de zee naar Fire Island worden vervoerd.
Als Douwe en Fleur om 8:30 per snowmobile 15 kilometer verderop naar de bossen vertrekken om de slee opdracht te doen, stappen Toine en Richard in het bootje om tussen de ijsschotsen door naar de boei te zoeken die hun volgende aanwijzing zal bevatten. Ze roeien alle kanten op, maar krijgen voorlopig niets gevonden.

Esther en Roeland vertrekken om 8:45 ook naar het meer voor de bootopdracht. Wanneer ze daar een half uur later aankomen, zijn Toine en Richard nog steeds op zoek naar de boei.
Biechtcamera
Richard:”Het was een verschrikkelijke tocht! We kregen die boei maar niet gevonden, hoe ver we ook roeiden en hoe goed we ook rondkeken.”

Douwe en Fleur hebben intussen geleerd hoe ze met de sleehonden om moeten gaan en starten nu ook hun zoektocht naar de volgende aanwijzing. De honden zijn echter moeilijk onder controle te houden en al gauw kantelt de slee en vallen ze eraf. Fleur blijft echter moedig de slee vasthouden. Dat werd hen zo geleerd, omdat anders de honden door blijven lopen en je ze dan honderden meters achterna moet gaan.
Biechtcamera
Fleur:”Pff, nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn om zo’n hondenslee te besturen en onder controle te houden!”

Na drie kwartier hebben Toine en Richard eindelijk de boei gevonden. Ze begeven zich terug naar hun snowmobile en lezen de aanwijzing:
Volg deze kaart naar de kust. Daar brengt een ijsbreker jullie naar Fire Island.
Meteen start Toine de snowmobile en zoeven ze de horizon tegemoet.
Slechts enkele minuten na Toine en Richard, vinden ook Esther en Roeland de boei.

René en Elbert zijn bij de ijsbreker aangekomen. De overzettocht duurt slechts twintig minuten. Als ze weer voet aan land zetten, zien ze Ernst-Paul met een eskimo in een tentenkamp staan. Ze lopen naar de mat en komen tot stilstand. De eskimo groet hen:”Hello, welcome to Alaska!” René en Elbert danken hem.
Ernst-Paul:”René en Elbert… jullie zijn het eerste team dat hier aangekomen is! Gefeliciteerd!”
René en Elbert juichen en klappen in hun handen bij wijze van een applaus voor hen zelf.
Ernst-Paul:”Bovendien winnen jullie hiermee alvast een voorsmaakje van de 100.000 euro die jullie kunnen winnen, want jullie ontvangen elk 5.000 euro! Bovendien zijn jullie het eerste team dat mee zal doen aan de finale van The Amazing Race!”
”Yes!!” juichen René en Elbert opnieuw en ze omhelzen elkaar en kloppen op elkaar’s rug.

Het is Fleur en Douwe ook gelukt om de aanwijzing te vinden. Zij bevinden zich al 5 kilometer dichter bij de Pit Stop, maar zal het genoeg zijn?

”Toine en Richard, jullie zijn team nummer 2. Gefeliciteerd, jullie zijn het tweede team van de finale!” vertelt Ernst-Paul aan het tweede team. Toine geeft Richard een high five. Richard:”Kunnen we nou ergens warme chocolademelk drinken? Ik heb het ijskoud!”

Even later komen een man en een vrouw naar de Pit Stop gelopen. Ze stoppen op de mat, waarna de eskimo hen welkom heet. Ernst-Paul kijkt hen doordringend aan:”Esther en Roeland… jullie zijn… team nummer drie! Gefeliciteerd, jullie zijn het laatste team dat aan de finale mee zal doen!”

Douwe en Fleur komen als laatste bij de Pit Stop. Ernst-Paul:”Douwe en Fleur… jullie zijn het laatste team. Helaas moet ik jullie meedelen dat jullie net de finale missen. Jullie liggen uit het spel…”
Douwe neemt Fleur in zijn armen:”Sorry meid.”
Fleur:”Dat geeft niet papa.”

Biechtcamera
Fleur:”We hebben het erg ver gebracht voor twee personen die elkaar amper kenden. Ik heb mijn echte vader hier door en door leren kennen en ben zeer blij met wat ik te weten ben gekomen. Mijn natuurlijke vader lijkt een ruwe bolster, maar heeft een erg blanke pit. Ik wil hem nooit meer kwijt!”
Douwe:”Ik ben erg blij dat Fleur besloten heeft om mij te zoeken. In deze race hebben we meteen de goede en slechte kanten van elkaar leren kennen. Gelukkig zijn er veel meer goede kantjes! Het lijkt nu alsof we elkaar al jaren kennen. We hebben die verloren tijd helemaal goedgemaakt!”

VOLGENDE WEEK
De drie overblijvende duo’s gaan naar de piramides in Egypte!