Vorige week in The Amazing Race
Vier teams reisden van Absarokee, Montana, USA 3120 km naar Fire Island in Alaska, waar ze onder andere participeerden in een Native American Blanket Toss. Daarvoor moesten de kandidaten in een Bed & Breakfast overnachten. Esther en Roeland kwamen bij Toine en Richard terecht, terwijl René en Elbert bij Douwe en Fleur in een hut moesten slapen. Hiermee werd de breuk tussen de twee groepen nog groter. René en Elbert en Douwe en Fleur hopen dat één van hen de race zal winnen en niet hun vijanden Toine en Richard of Esther en Roeland.
Maar Toine en Richard hebben hun eigen stiekem strategie. Ze bellen de taxi’s van hun tegenstanders af, waardoor René en Elbert en Douwe en Fleur een grote achterstand oplopen.
René en Elbert kunnen nog gebruik maken van de Fast Forward en eindigen eerst.
Toen Toine en Esther close werden bij het kampvuur, werden ze bespioneerd door een gedaante in de duisternis.
Douwe en Fleur konden hun opgelopen achterstand niet meer goedmaken en arriveerden als laatste team. Ze moesten de race verlaten en lieten drie finalisten achter zich…

Ernst-Paul:”Dit is de Fire Island, nabij Anchorage in Alaska. Teams checkten hier in voor een verplichte rustpauze van 12 uur waarin ze overnachtten in een tentenkamp in de sneeuw.

Lukt het René en Elbert om hun vijanden te verslaan? Hebben Toine en Richard nog meer heimelijke truckjes in hun mouw? Blijven Toine en Esther zo close met elkaar? Lukt het Esther en Roeland om van de laatste plaats te ontsnappen? En wie zal als eerste aankomen?”

René en Elbert, die met hun Fast Forward eerst aankwamen, vertrekken om 8:02 uur. Ze wachten om 8:00 al om twee minuten later hun enveloppe te openen. Elbert:”Brr, ’t is wel koud!”
Biechtcamera
René:”We staan nu allemaal gelijk. Iedereen heeft zijn Stop en Fast Forward gebruikt. Het komt er nu echt op aan hoe goed we presteren.”
Elbert:”We hebben Douwe en Fleur beloofd dat we Esther en Roeland en Toine en Richard niet zouden laten winnen. Dus we gaan er 100 procent voor!”
Ze openen de enveloppe en lezen de aanwijzing:
Vlieg via New York naar Cairo in Egypte. Ga daar naar de Tower of Cairo, een 180 meter hoge toren die uitkijkt over de stad.
De twee bellen een taxi die hen zal opwachten op het vasteland waar ze met de ijsbreker naartoe gebracht zullen worden. Ze moeten echter nog wachten tot de ijsbreker arriveert. Dat is pas om 9:00 uur.

Dertig minuten later vertrekken Toine en Richard.
Biechtcamera
Richard:”De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik begin moe te worden van al dat rezien. Maar Toine en Esther beginnen me ook mateloos te irriteren. Ik probeer het uit mijn hoofd te zetten, maar dat gaat moeizaam. Ik zal blij zijn als het gedaan is in ieder geval.”
Ook zij wachten, nadat ze een taxi gebeld hebben, op de komst van de ijsbreker. René en Elbert zeggen niets tegen hen. Toine en Richard doen echter ook geen moeite om hen aan te spreken.

Een kwartier voordat de ijsbreker aankomt, vertrekken Esther en Roeland.
Biechtcamera
Esther:”Ik heb me een beetje laten gaan en ben verder gegaan met Toine dan ik ooit gedacht zou hebben. We hebben gekust bij het kampvuur. Gelukkig lag Roeland toen al in zijn tent… Ik weet niet hoe ik mij in deze situatie moet voelen. Ik kan mijn gevoelens niet plaatsen en moet er eens serieus over nadenken als deze race voorbij is.”
Wanneer de ijsbreker aankomt, kunnen de drie duo’s aan boord gaan. Twintig minuten later komen ze aan vasteland en lopen naar de dichtstbijzijnde parking, waar de taxi’s zouden wachten. Er staat echter nog maar één taxi. De taxichauffeur ziet de zes mensen naar zich toelopen en roept al gauw:”I’m for Richard and Toine?” Toine en Richard stappen snel in en rijden naar de luchthaven in Anchorage. Tien minuten later komen ook de twee andere taxi’s aan.

Toine en Richard komen dus als eerste aan in de luchthaven. Ze lopen binnen en vragen bij de receptie welke vlucht als eerste naar New York vliegt. De dame vertelt hen dat, als ze snel zijn, ze nog net een vlucht kunnen boeken die over twintig minuten vertrekt. De passagiers stappen al in en ze hebben nog maar vijf minuten om tickets te kopen en in te stappen. Keihard rennen ze naar de incheck balie en kopen ze de tickets. Maar als ze bij de deur van de gang naar het vliegtuig komen, is die gesloten. Een stewardess vertelt hen dat ze te laat zijn. Toine:”Please, it’s very important for us to get on this flight!” De stewardess antwoordt:”It always is!” maar dan bindt ze in:”Ok, I’m in a good mood today.” Ze vraagt via walkie talkie aan de piloot of er nog twee passagiers aan boord mogen en voegt er aan toe:”They’re from a tv show!”
Uiteindelijk krijgen ze toestemming om aan boord te gaan en vertrekken ze naar New York.
Biechtcamera
Toine:”Het is ons gelukt om meteen uit Anchorage weg te vliegen! Hopelijk hebben we in New York ook een snellere vlucht te pakken dan de rest!”

Op dat moment komen Esther en Roeland en René en Elbert bij de luchthaven aan. Ze merken dat er net een vliegtuig naar New York vertrokken is. De volgende vlucht is pas een uur later. Er zit niets anders op dan te wachten.
Biechtcamera
René:”Toine en Richard hebben waarschijnlijk die eerdere vlucht weten te strikken. Hopelijk komen ze vast te zitten in New York, zodat we toch nog allemaal op dezelfde vlucht naar Cairo zitten.”
Een uur later vertrekken ook de twee laatste teams richting New York.

Het is 23:00 uur plaatselijke tijd als Toine en Richard in New York aankomen. Ze rennen de grote hal in en zoeken wanneer er een vlucht naar Egypte vertrekt. Al snel hebben ze er eentje gevonden met een tussenlanding in Londen die vertrekt om 23:50. Snel boeken ze tickets. Toine:”Het is de laatste vlucht vandaag die naar Egypte vertrekt. Ik hoop zo dat de andere teams te laat zullen zijn voor deze vlucht! Dan kunnen we een hele grote voorsprong opbouwen!”
Ze wachten zenuwachtig af en kijken in het rond of ze iemand van de andere teams zien. Plots ziet Richard iets:”Shit, kijk daar! René en Elbert!”
Als de twee struise mannen zich omdraaien, merken ze echter dat het niet René en Elbert zijn. Even later mogen ze in het vliegtuig en vertrekken ze terug naar Europa.

Twintig minuten nadat Toine en Richard met de laatste vlucht naar Egypte vertrokken zijn, komen Esther en Roeland en René en Elbert aan.
Biechtcamera
Roeland:”De laatste vluchten waren reeds vertrokken toen we in New York aankwamen. De eerstvolgende vlucht vertrekt om 6:50 uur, dus er zal niets anders opzitten dan hier in deze luchthaven te overnachten.”
Elbert:”Toine en Richard zijn nergens te bespeuren. Ik vrees het ergste… ze zullen vast al wel onderweg naar Egypte zijn op dit moment. Daarmee gaan ze een gigantische voorsprong hebben. Als we dat ooit nog maar kunnen inhalen!”

Ze maken zich klaar voor een lange en ongemakkelijke nacht in de wachtzaal van de luchthaven van New York. Met slaapzakken liggen ze op de grond of op een bankje.
De volgende morgen staan ze reeds vroeg klaar voor de vlucht naar Egypte.
Biechtcamera
Esther:”Ik heb verschrikkelijk slecht geslapen! Gelukkig mogen we ook nog eens zo’n 8 à 9 uur op een vliegtuig zitten, dus hopelijk kan ik wat slaap inhalen.”

Toine en Richard zijn intussen in Londen geland. Een half uur later vertrekken ze naar Cairo, waar het alweer middernacht zal zijn als ze daar landen.

De vlucht van Esther en Roeland en René en Elbert is ook vertrokken. Ook zij zullen een tussenlanding in Londen hebben.

Toine en Richard landen even later in Cairo. Buiten bij de luchthaven staan tal van taxi’s te wachten. Ze nemen er eentje en rijden naar de Tower of Cairo. Daar komen ze een half uur later aan. Het is dan al 0:35 uur. De deur van de toren is gesloten. Er hangt een bord: ‘Opening hours: 8AM – 4PM’
Toine:”Sh******t!! Zeven en een half uur wachten?! Zeven en een half uur voorsprong kwijtgespeeld!”
Biechtcamera
Richard:”Ja dat was dus echt flink balen. We waren zo blij met onze voorsprong en waren al bijna zeker van onze winst. Maar dat verdween als sneeuw voor de zon toen we dat bordje zagen.”
Ze zoeken een hotel op om te overnachten.

…

De volgende ochtend staan Toine en Richard om 7:50 uur bij de deur van de toren te wachten tot ze open gaat.
Het is 7:55 uur als het vliegtuig met Esther en Roeland en René en Elbert landt. Ze rennen naar een taxi en begeven zich nu ook naar de Tower of Cairo.
Om 8 uur stipt gaat de deur van de toren open en lopen Toine en Richard naar binnen. Ze beklimmen de trappen tot ze 180 meter bovenaan op de top aankomen en de cluebox vinden. De aanwijzing luidt:
ROADBLOCK
Een roadblock is een opdracht die slechts één persoon van een duo moet uitvoeren. Het duo kan niet verder tot de opdracht door die persoon volbracht is. Nadat er een keuze gemaakt is, kan er niet meer gewisseld worden.
Wie is het sterkste lid van jullie team?
Toine:”Dat ben ik duidelijk.” Richard:”Nounou… zo duidelijk vind ik dat nog niet hoor! Maar oké, doe jij maar.”
Toine leest wat hem te wachten staat:
De gekozen persoon moet met een kar een grote sarcofaag ophalen in een loods 200 meter verderop. Deze sarcofaag moet naar de haven gebracht worden, waar je een ferry naar het Tempeleiland neemt. In de tempel moet de Sarcofaag afgeleverd worden. De andere persoon van het duo moet meegaan, maar mag niet meehelpen, op geen enkele manier.
Richard:”Nou, dat wordt sjouwen, jongen!”

De twee volgen een map naar de loods, waar Toine de sarcofaag moet ophalen. Daar aangekomen, krijgt hij ook een kar mee, waarmee hij het geval kan vervoeren. Op dezelfde map staat de weg beschreven naar de haven. Toine moet tegelijkertijd de sarcofaag vasthouden terwijl hij het karretje voortduwt. Op een gegeven moment draait de sarcofaag een beetje. Richard snelt erheen en wil het tegenhouden, maar hij houdt zich nog net op tijd in.
Biechtcamera
Richard:”Het was erg moeilijk om niet spontaan mee te helpen als er iets dreigde mis te gaan.”
Na een wandeling van 20 minuten, komen ze eindelijk bij de haven aan, waar ze een ferry zoeken om naar het eiland te gaan. De volgende ferry vertrekt over tien minuten. Er zit weer niets anders op dan te wachten.

De taxi’s van René en Elbert en Esther en Roeland komen gelijktijdig bij the Tower of Cairo aan. Beide duo’s haasten zich naar boven, maar René en Elbert zijn eerst. Elbert zal de roadblock doen. Ze lopen alweer naar beneden als Esther en Roeland op de top van de toren aankomen. Roeland beslist om de roadblock te vervolledigen.
Beide duo’s zijn onderweg naar de loods.

Op dat moment vertrekken Toine en Richard al per ferry naar het eiland. Ze hebben veel bekijks met de sarcofaag in hun karretje. De overtocht duurt ongeveer 20 minuten.

Elbert is inmiddels met zijn sarcofaag onderweg naar de haven. Vijftig meters achter hen komen Roeland en Esther er ook aan met hun karretje. Maar Elbert en René gaan beduidend sneller en de achterstand met Esther en Roeland wordt alsmaar groter. Het lukt René en Elbert na een tijdje zelfs om te lopen met hun karretje en sarcofaag! Zo komen ze snel in de haven, waar ze meteen een ferry te pakken hebben! Ze haasten zich snel aan boord en de ferry verlaat de haven als Esther en Roeland aankomen. Zij moeten nu nog een half uur wachten tot de volgende ferry vertrekt!

Toine en Richard zijn aangekomen op het eiland. De tempel blijkt vlakbij te zijn, maar wel op een heuvel. Toine’s voorhoofd is bedekt met zweetparels die glanzen in de brandende zon. Maar hij zet door en houdt vol en als ze eindelijk bij de tempel aangekomen zijn en hij de sarcofaag uit de kar geladen heeft, overhandigd een man, verkleed als een Egyptische godheid hen de volgende aanwijzing:
Begeef jullie 22 kilometer verderop naar het Gizeh Plateau, waar de Drie Grote Piramides staan, inclusief het enige wereldwonder uit de oudheid dat nog bestaat: De Piramide van Cheops. Bij dit wereldwonder vinden jullie een pad dat gemarkeerd is door geel geverfde stenen. Volg het pad dat naar je volgende aanwijzing leidt.
Buiten ferry’s, zijn er ook tal van andere bootjes. Toine en Richard besluiten om, in afwezigheid van een ferry, een kleiner bootje naar het vasteland te nemen. De man die het bootje bestuurt vraagt er een weinig geld voor. En zo passeren ze even later een grote ferry, met aan boord René en Elbert. Toine:”Bukken! Misschien zitten er kandidaten aan boord! Zorg dat ze ons niet zien! Zij denken nog steeds dat we 8 uur voorsprong hebben!” Toine en Richard bukken zich en trekken hun shirt over het hoofd.
Op de ferry genieten René en Elbert van het uitzicht. Elbert merkt een kleiner bootje dat hen passeert. En dan merkt hij plots iets:”Verdomd! Dat zijn Toine en Richard daar!!”
René schritk op:”Waar?! Ik dacht dat die uren voorsprong op ons zouden hebben!”
Elbert:”Daar in dat bootje! Die met dat roze t-shirt over z’n hoofd is Toine en die andere Richard!”
René:”Hoe weet je dat zo goed?”
Elbert:”Ik herken ze aan die t-shirts! En trouwens, wie zou zich anders zo proberen te verstoppen?”

Richard:”Zou er iemand van de kandidaten op die ferry gezeten hebben?”
Toine:”Geen idee, maar dan hebben ze ons in ieder geval niet gezien! Pfff wat is het hier en hitte trouwens…” Toine trekt zijn roze t-shirt uit.
Even later meert het bootje aan en komen ze aan land. Esther en Roeland staan daar nog steeds met hun sarcofaag te wachten op de volgende ferry, die net aangekomen is. Esther merkt echter plots Toine op, zonder shirt! Ze blijft hem nastaren. Roeland merkt het niet en trekt Esther mee:”Kom, de ferry is er, snel, straks is ie weer weg!”
Roeland trekt haar mee de ferry op, zonder te weten waar ze naar staart. Even later vertrekt de ferry naar het eiland.
Toine en Richard hebben ondertussen een taxi laten stoppen om hen naar het Gizeh Plateau te vervoeren.

René en Elbert zijn intussen ook bij de tempel aangekomen en Elbert levert er de sarcofaag af. Hij ontvangt de nieuwe aanwijzing en ze haasten zich terug naar de kust. Daar nemen ze een kleinere boot terug naar het vasteland. Wanneer ze de ferry passeren zien ze Esther en Roeland en ze zwaaien enthousiast. René:”Zo die liggen toch al minstens een half uur achter! Nou maar hopen dat Toine en Richard iets verkeerd doen, zodat we hen wat in kunnen halen…”

Toine en Richard doen echter weinig fout. Hun taxi stopt even later bij het Gizeh Plateau. Er staan drie grote piramides. Toine:”Welke is nou die van Cheops?”
Richard:”Ja de grootste neem ik aan, kom mee!” Ze stappen naar de Grote Piramide van Cheops. Stappen, niet rennen, want daar is het te warm voor. Eenmaal bij de piramide aangekomen, zoeken ze de gele stenen. In de verste verte vallen er echter nog geen te bespeuren. Het pad ligt aan de andere kant van de piramide en daar wandelen ze nu heen.
René en Elbert hebben intussen ook een taxi richting Gizeh Plateau te pakken, terwijl Roeland net de sarcofaag bij de tempel aflevert en zijn volgende aanwijzing krijgt. Ook zij nemen een kleinere boot terug.

Richard ziet plots de gele stenen en roept naar Toine. Ze volgen het pad dat hen naar een graftombe leidt. Daar vinden ze de volgende aanwijzing:
Diep onder de grond ligt hier de Tombe van Osiris. Via ladders en ondergrondse gangen, moeten jullie je een weg naar beneden zien te vinden en daar de volgende aanwijzing nemen. Er mag slechts één team tegelijkertijd naar beneden. Als je vertrekt, moet je dan ook een rode vlag voor de ingang zetten om aan te duiden dat er al een team in zit.
Toine en Richard krijgen elk een helm met een licht erop. Ze betreden de donkere gangen. Af en toe staat er wel een fakkel, maar het is toch erg duister. Plots komen ze bij een ladder. Een lange ladder, waarvan ze het einde door de duisternis niet kunnen zien.


Biechtcamera
Toine:”Het leek wel één diep zwart gat recht naar beneden waarvan je niet wist wat er op het einde op je stond te wachten. Best wel eng.”

René en Elbert komen ook aan op het Gizeh Plateau en wandelen naar de Piramide van Cheops. Nu moeten ze ook de gele stenen vinden. Ze beginnen hun zoektocht rond de piramide.
Esther en Roeland zitten op dat moment in een taxi op weg naar de piramides.
Toine en Richard zijn op het einde van de ladder gekomen. Maar daar staat hen alweer een lange tunnel te wachten. Ze zijn nog niet bij de cluebox.
De gele stenen die het pad markeren liggen nu binnen het gezichtsveld van René en Elbert. Zij wandelen nog steeds rond de piramide. Maar ze zien de stenen niet liggen en wandelen er gewoon voorbij! Elbert:”Waar liggen die stomme stenen nou toch?!”
Ze kijken de verkeerde kant op en gaan nu verder en verder van de stenen weg…
Even later staan ze terug bij het begin waar ze hun zoektocht gestart zijn. René:”Hoe kan dat nou?! Ik heb niks gezien, jij wel?”
Elbert:”Oh ja, ik heb het wel gezien hoor, maar ik dacht ach ik zeg niks en we lopen gewoon door… Nee natuurlijk heb ik ook niks gezien!”
René:”Nou, dan nog maar eens een rondje…”

Toine en Richard hebben de Tombe van Osiris bereikt en openen de cluebox om hun volgende aanwijzing te lezen:
DETOUR
In een detour, kunnen duo’s kiezen uit twee mogelijke opdrachten. Ze kunnen pas verder na het vervullen van de opdracht. Elke opdracht heeft zijn voor- en nadelen.
In deze detour moeten ze kiezen tussen ROCK ‘N’ ROLL of BULTEN
ROCK ‘N’ ROLL: In Rock 'n' Roll moeten de teams 300 kilo aan stenen via de oude Egyptische methode 250 meter verder rollen. (door steeds een balk aan de voorkant te leggen en dan de stenen verder te rollen).
BULTEN: In Bulten moeten de teams 4 kamelen beladen met tapijten en vervolgens, per paard de kamelen voorttrekken tot anderhalve kilometer verder naar een tapijtenhandelaar. Daar moeten de tapijten afgeleverd worden.
Toine:”Kom, we doen gewoon Rock ‘n’ Roll!”
Richard:”Pff met deze hitte?”
Toine:”Het is sneller dan die kamelen!”
Ze beginnen weer aan hun tocht naar boven.

Als Esther en Roeland per taxi aankomen op Gizeh Plateau, hebben René en Elbert eindelijk de stenen gevonden. Ze haasten zich via het pad naar de Tombe en lezen de aanwijzing. Dan merken ze de rode vlag op. René:”Er zit al een team in!” Elbert:”Ja, Toine en Richard waarschijnlijk.”
Na een tijdje komen Toine en Richard weer boven. Toine ziet René en Elbert en spreekt hen toe:”Dag heren! Niet gedacht dat jullie ons nog zouden zien he?”
Elbert:”We hebben jullie in dat bootje al gezien hoor. Nou opzij, we moeten hier in.” Hij duwt Toine aan de kant en betreed met René de duistere gangen.
Toine en Richard volgen pijltjes naar de ROCK ‘N’ ROLL Detour. Eén grote stapel stenen van 300 kilo staat daar op hen te wachten. Richard:”Ooooh echt wat heb ik hier totaal geen zin in!” Toine:”Niet zeuren, hup! Werken!” Richard:”Ja, meester!”
Richard legt enkele balken voor het grote pakket. Vervolgens duwen ze met alle kracht de stenen een beetje vooruit.
Esther en Roeland hebben inmiddels de gele stenen gevonden en haasten zich een weg naar de tombe. Esther:”Kom, lopen! We moeten achterstand goed maken!” Ze begint met haar zware rugzak door het mulle zand te lopen. Roeland vindt het echter te warm om te lopen. Terwijl ze loopt, kijkt Esther achteruit en roept hem toe:”Vooruit! Lopen!!” Zo ziet ze niet dat ze haar voet vlak voor een gele steen zet. Ze valt over e steen en zwikt haar voet om. Een pijnkreet ontsnapt uit haar longen en weerklinkt over het Gizeh Plateau.

Ook Toine en Richard horen het, maar ze zien Esther niet. Richard:”Wat was dat??!”
Toine:”Leek wel een gillende vrouw.”
Richard:”’t Is vast een afleidingsmanoeuvre, kom laten we verder doen.” Hij duwt de stenen weer een beetje vooruit.

Esther:”Auw k*t!”
Roeland haast zich naar haar:”Gaat het, schat?” Esther kijkt hem plots met grote ogen aan. Roeland kijkt geschrokken terug.
Biechtcamera
Roeland:”In een opwelling noemde ik haar ineens weer ‘schat’. Dat kwam zomaar ineens naar boven. Van het schrikken, ik dacht dat ze pijn had en was bezorgd.”
Esther:”Het was de eerste keer in lange tijd dat hij me nog ‘schat’ noemde. Ik schrok er een beetje van. En hij ook!”

Esther:”Ik heb mijn enkel verstuikt… au!”
Roeland:”Kom, geef je rugzak aan mij.”
Naast zijn eigen rugzak, draagt Roeland nu ook die van zijn vrouw. Hij helpt Esther recht en laat haar op zijn schouder leunen. Zo strompelen ze het pad af, naar de tombe, waar ze de aanwijzing lezen. Roeland:”Er is al iemand binnen. Als we dan toch moeten wachten, kunnen we die voet van jou eens bekijken.” Ze zetten zich in het zand en Roeland neemt het EHBO-kistje uit zijn rugzak. Esther laat haar voet in zijn schoot rusten. Als Roeland haar voet masseert laat ze af en toe een kleine pijnkreet horen. Roeland:”Ik ga hem in verband wikkelen, dan kan ie rusten. Als die twee zo meteen terug zijn, ga ik alleen wel naar die tombe om de aanwijzing te halen.”
Biechtcamera
Esther:”Hij was erg bezorgd en met me begaan. Dat vond ik zo lief. Zo heb ik hem al lang niet meer meegemaakt.”

René en Elbert hebben intussen de aanwijzing te pakken en zijn al weer onderweg naar boven.
Toine en Richard zijn nog steeds druk in de weer met de 300 kilo stenen. Ze moeten nog zo’n 100 meter duwen.
Even later komen René en Elbert uit de tombe. Roeland staat meteen recht om naar beneden te gaan. Elbert ziet Esther:”Oei, wat is er gebeurd, meid?”
Esther antwoordt:”Enkel verstuikt.”
Elbert:”Au, veel succes en beterschap daarmee!”
Biechtcamera
Elbert:”Ik kan het mens amper uit staan, maar pijn wens je natuurlijk niemand toe.”

René:”Kom, we gaan die tapijten vervoeren. Het is veel te heet om stenen te verplaatsen.”
Ze volgen de pijltjes naar waar de kamelen en het paard op hen staan te wachten. Meteen laden ze de tapijten op de kamelen en binden ze vast.

Toine en Richard duwen intussen de stenen een laatste meter vooruit. Ze baden in het zweet, maar zijn verheugd dat deze zware taak er op zit. Een man overhandigt hen de volgende aanwijzing:
Ga nu snel naar de Sphinx!
Richard:”Kom, snel! Dat zal de Pit Stop wel zijn!”
Toine:”Ja dat zou je denken. Alleen raar dat dat hier niet op staat…”
Ze weten een toeristenbusje te stoppen om hen te transporteren.

Terwijl Roeland in de donkere tunnels naar de Tombe van Osiris stapt, rijden René en Elbert te paard met elk twee kamelen, beladen met tapijten, achter zich, naar de tapijtenhandelaar. Ze hebben daarvoor een kaart gekregen met de weg die ze moeten volgen.
René:”Dit is toch veel rustiger dan zo’n keizware stenen te sjouwen?”
Elbert:”Ja dit is heerlijk relax. Ik hoop alleen maar dat het snel vooruit gaat!”
Op dat moment weerklinkt er een luid geblaat achter hem. Zijn achterste kameel is ergens van geschrokken en blijft blaten en roepen. Het dier loopt harder en passeert het paard waar Elbert op zit. René:”Hou hem goed vast!!” Elbert:”Dat probeer ik!”
Met alle macht houdt Elbert het touw vast waaraan de kameel is vastgemaakt. Het dier rent echter zo hard, dat Elbert het nog amper kan houden. Hij wordt van zijn paard gerukt en valt keihard op de grond. Elbert blijft echter aan het touw vasthouden alsof zijn leven er van afhangt! Hij wordt door het zand gesleurd, terwijl de kameel maar door blijft lopen. Plots komt er ook nog een tapijt los van de kameel. De opgerolde tapijt knalt tegen Elbert aan, maar deze blijft moedig volhouden.

”Welcome to the Sphinx. Welcome to Egypt!” groet een Egyptische man in oude klederdracht Toine en Richard. ”Thank you!” antwoorden ze allebei met een grote grijns op hun gezicht.
Ernst-Paul kijkt hen aan en glimlacht als de mannen op de mat gaan staan:”Toine en Richard… jullie zijn team nummer één!”
Toine lacht:”Dat dachten we al!”
Ernst-Paul:”Dit is echter onze laatste non-eliminatie etappe. Het duo dat als laatste aankomt, zal niet geëlimineerd worden, hoeft geen geld en bezittingen afstaan en kan gewoon meedoen met de finale.”
Toine en Richard kijken met grote ogen sprakeloos toe.
Ernst-Paul vervolgt:”Bovendien zijn jullie al volop bezig aan de finale! Deze etappe is namelijk al de finale! Dit is geen Pit Stop, jullie moeten nog steeds doorracen zonder rustpauze! Hier is jullie volgende aanwijzing.”
Ernst-Paul geeft Richard de enveloppe. Toine en Richard staan perplex en kijken elkaar verwonderd aan…

Biechtcamera
Toine:”We zijn helemaal klaar voor de finale! We kunnen die twee teams wel aan. Esther en Roeland zijn zwakker dan ons. René en Elbert zien er misschien wel sterk uit, maar blijven ze dat ook wel na deze uitputtende race?”
Richard:”Ik ben weer helemaal opgeladen voor de eindsprint. Enkele dagen geleden was ik echt moe en wou ik bijna opgeven, maar het einde komt in zicht en het geld staat bij de finish op ons te wachten!”

René:”We hebben Douwe en Fleur beloofd dat we die andere twee teams niet zouden laten winnen. We zijn er rotsvast van overtuigd dat we die belofte waar kunnen maken.”
Elbert:”We gaan er keihard voor en niemand neemt behalve wij sleept die overwinning in de wacht! We zullen onze vrienden niet teleurstellen!”

Roeland:”We focussen ons nu eerst op de race. Op de overwinning. We hebben misschien een paar persoonlijke problemen onderling, maar die moeten wachten tot na de race. Nu komt het er op aan om samen te werken en zo als eerste over de finishlijn te komen!”
Esther:”Ik moet mijn persoonlijke gevoelens en emoties even opzij zetten voor deze laatste paar dagen. Ik wil er compleet voor gaan en ga Roeland dan ook voor de volle 100 % steunen! We zien achteraf dan wel hoe het tussen ons staat.”