Vorige week in The Amazing Race
De drie overgebleven teams reisden van Alaska via New York helemaal naar Egypte en legden zo de grootste afstand van The Amazing Race af: 14440 km!
Toine en Richard weten een voorsprong van 8 uur te pakken te krijgen, maar raken al snel enkele uren kwijt door de sluitingstijd van The Tower of Cairo.
Voor René en Elbert en Esther en Roeland is het een nek aan nek race tussen de piramides! Wanneer het lot toeslaat en Esther haar enkel verstuikt, ontpopt Roeland zich tot de zorgzame echtgenoot, waarvan Esther flink onder de indruk is.
Tijdens de Detour, slaat plots de kameel van Elbert op hol! Elbert wordt meegesleurd en de opdracht dreigt één groot fiasco te worden.
Toine en Richard komen als eerste aan, maar krijgen dan te horen dat de etappe nog niet gedaan is! Ze zijn bezig aan de finale en moeten onmiddellijk doorgaan, zonder rustpauze!

Ernst-Paul vervolgt:”Bovendien zijn jullie al volop bezig aan de finale! Deze etappe is namelijk al de finale! Dit is geen Pit Stop, jullie moeten nog steeds doorracen zonder rustpauze! Hier is jullie volgende aanwijzing.”
Ernst-Paul geeft Richard de enveloppe. Toine en Richard staan perplex en kijken elkaar verwonderd aan…
Maar dan openen ze snel de enveloppe en lezen ze de aanwijzing:
Vlieg naar Venetië, Italië en zoek er op het San Marco plein naar de cluebox voor jullie volgende aanwijzing.
Richard:”Venice, here we come!” De twee lopen meteen naar een toeristisch plaatsje waar veel bussen en taxi’s rijden om een rit naar de luchthaven te regelen.

”Help!” roept Elbert, terwijl hij alle kanten wordt opgeslingerd. Zijn hoofd en kleren zijn bedekt met zand en er sijpelt zelfs een straaltje bloed langs zijn slapen. En dan geeft hij een harde ruk aan het touw. De kameel blaat luid, maar stopt ook meteen. René gaat op zijn paard en met de drie kamelen naar Elbert om de schade op te meten.

Roeland is teruggekeerd uit de catacomben van de Tombe van Osiris en leest de volgende aanwijzing voor. Het is de detour. Roeland:”We kunnen het beste dat met die kamelen doen, want die stenen duwen zal nou niet gaan met je verstuikte voet.”
Hij helpt haar mee naar de plaats waar ze de paarden moeten beladen met tapijten. Even later vertrekken ze en volgen ze het kaartje naar hun eindbestemming.
Een eind verderop heeft Elbert het zand van zich afgeklopt. René heeft een zakdoek natgemaakt met zijn flesje water. Hiermee maakt Elbert zijn gezicht schoon en dept hij het bloed. Intussen is René de tapijten gaan halen die van de kameel gevallen waren. Hij knoopt ze weer stevig vast op de rug van de kameel. Elbert:”Kom op we gaan verder! We hebben al genoeg tijd verloren!” Plots ziet hij zijn concurrentie aankomen. Elbert:”We gaan NU verder, want daar komen Esther en Roeland!”
Ze vervolgen hun route, maar Esther en Roeland laten hun paarden en kamelen een tred harder stappen, nu ze zien dat ze hun achterstand nog goed kunnen maken. Quasi tegelijkertijd komen beide teams bij de tapijtenhandelaar aan. Die overhandigt hen elk de aanwijzing om naar de Sphinx te gaan.
René:”Waarom staat er niet op dat het de Pit Stop is?”
Elbert:”Nouja, dat heeft er al 10 keer opgestaan. Ze zullen denken dat we het nu wel weten!”
Ze hebben als eerste een taxi te pakken en komen even later aan de Sphinx bij Ernst-Paul terecht.
Ernst-Paul:”René en Elbert… jullie zijn het tweede team !” René en Elbert juichen en omhelzen elkaar. Ernst-Paul gaat verder:”Maar deze etappe is nog niet gedaan! Jullie zijn al bezig met de finale en moeten door blijven gaan! Hier is de volgende aanwijzing.”
Elbert:”Jezus, dat méén je niet?!!” Ze lezen de aanwijzing en haasten zich terug naar de taxi’s. Net als ze wegrijden, komen Esther en Roeland aan. Roeland ondersteunt Esther en helpt haar naar de Sphinx en naar Ernst-Paul. Ze laten allebei hun hoofd zakken. Esther:”We weten het al, Ernst-Paul. We zijn laatst. We liggen er uit.
Ernst-Paul kijkt hen vol medelijden aan, bijt op zijn lip en zegt:”Esther en Roeland… jullie zijn het laatste team dat hier aankomt.”
Esther knikt en de tranen schieten in haar ogen.
Ernst-Paul:”Maar ik heb goed nieuws! Dit is geen Pit Stop! Jullie zitten al in de finale en deze etappe gaat gewoon door! Hier is jullie volgende aanwijzing.”
Esther schrikt en juicht plots erg luid. Ze omhelst Roeland en kust hem op de wang. Esther:”Oh wat geweldig! We maken nog steeds kans!”
Ook zij lezen dat ze naar Venetië moeten en haasten zich, voor zover dat lukt met Esther’s voet, naar de taxi’s.

Het is bijna 10 uur ’s avonds als Toine en Richard op de luchthaven aankomen. Ze komen er snel achter dat er die avond geen vlucht naar Venetië meer vertrekt. Zo komen de drie teams weer samen op de luchthaven terecht, waar ze de nacht doorbrengen. De volgende ochtend om 6:30 ’s morgens vertrekken ze met de allereerste vlucht naar Venetië! Twee uur later, landen ze daar en nemen ze allemaal de taxi naar het San Marco plein.

Daar komen René en Elbert even later als eerste aan. Ze moeten nog wel enkele steegjes doorlopen om op het plein te geraken, maar het staat overal met bordjes aangegeven en dus bereiken ze hun doel snel. Het is echter een groot plein en er lopen veel mensen. De zoektocht naar de cluebox is begonnen! René en Elbert splitsen op. René zoekt de rechterhelft van het plein af, Elbert de linkerhelft.
Even later arriveren ook Esther en Roeland op het plein. Zij zoeken samen naar de cluebox. Vlak achter hen komen Toine en Richard, die ook samen zoeken, maar dan aan de andere kant van Esther en Roeland.
René en Elbert hebben elk hun helft van het plein afgezocht en ontmoeten elkaar weer aan de andere kant van waar ze begonnen zijn. René:”He jij iets gezien?” Elbert:”Nee, niets!” René:”Kom, dan moeten we opnieuw!” Deze keer zoeken ze met twee.
”Hier! Roeland, hier is ie!” fluistert Esther. Ze grijpt een enveloppe uit de cluebox en hinkt meteen weg, Roeland achter zich aan slepend. Esther:”Kom, gauw weg, dan zien ze niet waar we het vandaan hebben.”
Roeland:”Ook niets tegen Toine en Richard zeggen dan he?!”
Esther:”Nee, tuurlijk niet, dit is de finale! Ik ben niet gek!”
Ze opent de enveloppe en leest:
DETOUR
In een detour, kunnen duo’s kiezen uit twee mogelijke opdrachten. Ze kunnen pas verder na het vervullen van de opdracht. Elke opdracht heeft zijn voor- en nadelen.
In deze detour moeten ze kiezen tussen WEG of KANAAL
WEG: In weg moeten de kandidaten te voet naar Palazzo da Mosto, één van de oudste gebouwen in Venetië (opgericht ergens tussen de 11e en 13e eeuw). Zij hebben geen kaart, maar mogen wél de weg vragen aan anderen.
KANAAL: In kanaal moeten de kandidaten in een gondel naar Palazzo da Mosto. Ze krijgen een kaart en moeten de gondelier vertellen waar hij heen moet varen. Ze mogen niet de weg vragen aan voorbijgangers.
Esther:”Oh kom, we doen de gondel. Kei leuk!”
Roeland:”Ik denk dat dat sowieso de beste keuze is voor je voet, ja.”

”Kijk, Esther en Roeland hebben de aanwijzing te pakken!” merkt Richard plots op als hij de twee weg ziet lopen met een enveloppe. Toine:”Dan moet het daar in de buurt zijn!”
Ze lopen naar de plaats waar ze Esther en Roeland voor het laatst zagen. ”Ik zie het niet!” roept Richard. ”Ze zijn vast weggelopen van waar ze het gevonden hebben, zodat niemand kon zien waar ze het vandaan hadden!”
”Daarginds!” roept Toine plots uit en hij loopt naar de cluebox. Ze lezen de aanwijzing en besluiten om te voet te gaan. Meteen vraagt Richard een voorbijgaande vrouw waar het Palazzo da Mosto gebouw is. De vrouw haalt haar schouders op en wandelt verder.
René ziet Toine en Richard bij de cluebox staan en roept naar Elbert:”Daar is het!”
Als ze bij de cluebox aankomen, zijn Toine en Richard al weggewandeld. Ze weten echter nog niet of ze de juiste richting in wandelen.
René en Elbert besluiten ook te voet te gaan. Elbert:”Aan die toeristen moet je het hier niet vragen, want die gaan dat ook niet weten.” René:”Kom, dan zoeken we een restaurantje ofzo op!”

Esther en Roeland zitten intussen in hun gondel. Hun gondelier begint al te roeien, terwijl ze nog uitzoeken waar ze zijn en waar ze heen moeten. Na een tijdje heeft Esther het gevonden:”Ok, we moeten hier altijd rechtdoor tot aan een T-splitsing, dan links. Daarna de vierde rechts en dan meteen weer links. Dan moeten we de tweede rechts en we zijn er. Normaal gezien…”
”Could you tell us the way to Palazzo da Mosto?” Elbert is een café’tje binnen gegaan en vraagt aan een serveerster de weg. Ze heeft enkel Palazzo da Mosto verstaan en legt in het Italiaans uit hoe ze moeten gaan.
Biechtcamera
Elbert:”Ja en dat was dus erg lullig, want noch René noch ik spreken Italiaans. Maar k kon wel aan haar handgebaren zien waar we ongeveer naartoe moesten… voor zo’n 500 meter. En dan zouden we het nog wel eens ergens vragen.”

Toine vraagt een Engelse toerist of hij weet waar Palazzo da Mosto is. De man wil hen zijn plattegrond geven. Toine:”No sorry, we are not allowed to use it!”
Biechtcamera
Toine:”We mochten het niet gebruiken, dat stond in de regels. Ja alleen even kijken dan, zei die man nog, maar tja zelfs dat mocht niet. En toen zijn we maar verder gegaan. Achteraf beseften we hoe stom we geweest waren. Die man had gewoon zelf op de kaart kunnen kijken en moeten uitleggen hoe we moesten gaan!”

René en Elbert volgen het begin van de uitleg die ze van de serveerster hebben gekregen. Ze wandelen over een bruggetje dat over één van de vele kanaaltjes leidt.
”Bukken! Daar zijn René en Elbert!” fluistert Esther, die met de gondel onder het bruggetje doorvaart. Ze bukken zich en houden zich stil. Als ze weer onder de andere kant van het bruggetje vandaan komen, kijken ze om, maar René en Elbert zijn al verdwenen. Esther:”Hmm, zij zijn dus te voet gegaan…”
Roeland:”Volgens mij hadden wij dat ook beter gedaan!”
Esther:”Left here please!”

In een winkeltje vraagt René nog eens de weg. De eigenaar van de winkel kan wél Engels en legt hen haarfijn uit waar ze heen moeten gaan. Ze stappen uit de winkel en gaan naar rechts. Van de andere kant komen Toine en Richard. Toine:”Kijk daar! Ze hebben net de weg gevraagd en een papiertje met instructies gekregen. Als we hen nou eens gewoon volgen?”
Richard:”Is dat niet wat kinderachtig?”
Toine:”Het is een tactiek als een ander!”
Stiekem sluipen ze René en Elbert achterna, op zo’n 20 meter afstand. Toine:”Verlies ze niet uit het oog!”

Na enige tijd zijn René en Elbert eindelijk bij het bewuste gebouw gearriveerd. Toine en Richard zetten het echter op een lopen om er ook snel te zijn. Toch openen René en Elbert als eerste de enveloppe met de nieuwe aanwijzing:
Ga terug naar het drielandenpunt in Vaals. In het centrum van het doolhof vinden jullie de volgende aanwijzing.
René:”Terug naar Vaals! Het einde nadert!”
Meteen rennen beide teams naar een taxi en scheuren terug naar de luchthaven.

”Go right here, please.” vraagt Esther aan de gondelier. En dan gilt ze het uit:”We zijn er!” Ze begeven zich snel naar de voorkant van het gebouw en nemen de aanwijzing uit de cluebox. Roeland:”Terug naar Vaals! Het zit er bijna op!” Als laatste vertrekken ze met een taxi naar de luchthaven.

Daar zijn René en Elbert en Toine en Richard juist aangekomen. Ze weten een vlucht te boeken die een half uur later naar Maastricht vertrekt.
Biechtcamera
René:”We hopen dat Esther en Roeland het niet meer op tijd gaan halen. Als ze te laat zijn, hebben ze een hele grote achterstand, want het volgende vliegtuig naar Maastricht vertrekt pas over anderhalf uur!”
Tien minuten voordat het vliegtuig vertrekt, komen Esther en Roeland binnen gestormd. Esther:”Daar! Dat vliegtuig vertrekt zo naar Maastricht!!” Ze rennen de benen onder hun lijf vandaan naar de incheck balie. De vrouw aan de balie spreekt hen echter meteen toe:”I am sorry, we are leaving in 8 minutes. You can’t check in anymore.”
Roeland:”Shit, we zijn te laat! Please let us go on that plane! It is very important to us!!”
Vrouw aan de balie:”I’m sorry, sir.”
Esther:”Keulen!! We kunnen ook een vlucht naar Keulen boeken!”
Roeland:”When’s the next flight to Cologne?”
De volgende vlucht naar Keulen vertrekt binnen 25 minuten. Dat is twintig minuten nadat René en Elbert en Toine en Richard vertrokken zijn.
Zo zijn alle teams na een tijdje onderweg naar waar heel deze race begonnen is. In het vliegtuig mijmeren de kandidaten over de voorbije weken.
Toine:”Wow, wát een race was dit! Hey, ik besef me plots dat we voor de laatste keer in deze race op een vliegtuig zitten! Nouja, waarschijnlijk toch.”
Richard:”Ja en nog wel zonder je vriendinnetje.”
Toine:”Bedoel je Esther? Ja, het is sowieso al een tijdje geleden dat ik haar nog gesproken heb. Toen we in Alaska vertrokken, hadden we die 8 uur voorsprong. In Egypte heb ik haar ook niet gezien en we moesten meteen door racen, dus we hebben geen rusttijd gehad om met elkaar op te trekken.”
Richard:”Eerlijk gezegd vind ik het niet eens zo erg. Je bent nu veel meer geconcentreerd op de race zelf. Ik heb me de voorbije weken af en toe best wel geërgerd aan jullie.”
Toine:”Je hebt wel gelijk, ik heb je misschien wat verwaarloosd… sorry.”

René en Elbert zitten enkele stoelen achter Toine en Richard. René:”We moeten nu echt winnen. Voor Fleur en Douwe. Esther en Roeland zijn we al kwijt, die zitten niet op dit vliegtuig. Maar nu moeten we Toine en Richard verslaan.”
Elbert:”Dat gaat moeilijk worden. Die twee zijn kei goed. Ze zijn bijna altijd bij de eerste drie teams geweest.”
René:”Dan moeten we maar extra ons best doen!

In het vliegtuig met bestemming Keulen, overpeinzen ook Esther en Roeland hun avontuur.
Roeland:”We zijn nu in al die landen geweest… maar ik weet nog maar amper waar en wat we gezien hebben. Dit was echt alles behalve een toeristisch uitstapje!”
Esther:”Ja overal maar snel en gehaast en stress. Maar het was wél leuk.”
Roeland:”Soms wat minder… ik denk niet dat Toine ooit een goede vriend van me zal worden.”
Esther zwijgt even. Maar dan spreekt ze Roeland toe:”Het spijt me heel erg. Ik heb je in de steek gelaten… Maar ik zal het goedmaken! Er is niks aan de hand tussen Toine en mij. Echt niet!”
Roeland bijt op zijn lip. ”Weet je… toen in Alaska… in dat tentenkamp? Je dacht misschien dat ik sliep.. maar ik was niet gaan slapen.”
Esther kijkt hem aan met een intense blik in haar ogen:”Wat bedoel je?”
Roeland:”Ik bedoel… ik heb jullie gezien Esther. Ik heb gezien hoe jij en Toine… bij dat kampvuur… hoe jullie aan het zoenen waren. Dat heeft mijn hart gebroken, weet je.”
Esther’s ogen worden vochtig. ”Het spijt me zo dat je dat hebt moeten zien. Ik weet niet waarom ik dat gedaan heb. Jij bent zo afstandelijk geweest al die tijd. Het laatste jaar, niet alleen in deze race, maar thuis ook al. Maar toen ik in Egypte mijn voet verstuikte en jij zo bezorgd en begaan was met mij, zag ik weer op wie ik destijds gevallen ben. En ik heb echt zo ontzettend veel spijt van mijn uitspattingen met Toine. Dat moet je geloven!” De tranen rollen nu over haar wangen.
Roeland staart recht voor zich uit:”Shhh… we praten er later wel over. Als we thuis zijn.”

Het vliegtuig van Maastricht landt en René en Elbert rennen als eerste naar buiten na het uitchecken. Er staan taxi’s genoeg te wachten en ze nemen de eerste de beste en vragen om hen naar het drielandenpunt in Vaals te brengen. Elbert:”Snel graag! We zitten in een race en dit zijn de laatste loodjes!” René:”We betalen je extra als je hard rijdt!”
De chauffeur geeft plankgas.
Maar Toine en Richard zitten vlak achter hen. Ook zij hebben hun taxichauffeur extra geld beloofd als die hard rijdt.

Wanneer de twee teams Vaals binnenrijden, landt het vliegtuig van Esther en Roeland in Keulen. Ook zij nemen snel een taxi en ook zij betalen de man extra voor het breken van het snelheidslimiet.
Biechtcamera
Roeland:”Keulen is verder weg van Vaals dan Maastricht, dus we moesten extra snel rijden!”

René en Elbert komen als eerste bij het drielandenpunt in Vaals aan en rennen naar het doolhof.
Biechtcamera
René:”Daar hadden we geen goede herinneringen aan. Vorige keer waren we bij de laatste vier duo’s die dat doolhof verlieten. We hoopten dat we de weg nu sneller zouden vinden.”
Toine en Richard komen ook bij het doolhof aan en rennen naar binnen! Beide teams lijken hun weg nog redelijk goed te kennen. René en Elbert hebben het centrum gevonden en lezen de aanwijzing:
ROADBLOCK
Een roadblock is een opdracht die slechts één persoon van een duo moet uitvoeren. Het duo kan niet verder tot de opdracht door die persoon volbracht is. Nadat er een keuze gemaakt is, kan er niet meer gewisseld worden.
Wie is de beste schutter van het team?
Elbert:”Dat ben jij!”
Biechtcamera
Elbert:”Voordat René buitenwipper is geworden, was hij politie agent. Hij had dan ook zo’n geweer en alles. Dus toen die vraag gesteld werd van wie de beste schutter van de groep was, wist ik meteen wie dit moest doen!”
Ze lezen de opdracht:
Eén van de andere activiteiten die je bij het drielandenpunt in Vaals kan doen is kleiduifschieten. De gekozen persoon moet vijf kleiduiven raken voordat jullie verder mogen racen.
Ze haasten zich snel het doolhof weer uit.
Ook Toine en Richard hebben de cluebox in het centrum gevonden. Toine doet de roadblock. Ze rennen snel naar de uitgang.

Esther:”Bitte, schneller fahren!”
Roeland:“It’s very important for us!“

De eerste kleiduif wordt in de lucht geschoten. René mist! Ook de tweede mist hij! En dan komt Toine eraan.
Biechtcamera
René:”Ik had dus eigenlijk twee kleiduiven voorsprong op Toine, maar die heb ik verprutst.”
Tegelijkertijd wordt voor elk van hen een kleiduif afgevuurd. Zowel René als Toine schieten hem in stukken uiteen. Ook de volgende kleiduif raken ze allebei. Er wordt er weer eentje losgeschoten. Toine raakt hem! René mist echter weer. Toine moet nog twee kleiduiven raken en René nog drie. De volgende kleiduif is de eerste die Toine mist. Maar ook René mist hem weer.

Esther en Roeland rijden Nederland binnen. Ze moeten nog maar een paar kilometer afleggen om in Vaals te geraken.

PANG!
René en Toine hebben weer een kleiduif geraakt. Nog maar één te gaan voor Toine en twee voor René. De volgende wordt afgeschoten… Allebei raken ze hem! Toine juicht en rent meteen naar de instructeur om zijn volgende aanwijzing te krijgen. Hij loopt naar Richard en ze lezen hun clue:
Jullie dachten misschien dat hier de finish zou zijn. Niets is minder waar! De finish bevindt zich bij het andere drielandenpunt. Rij naar het drielandenpunt in Ouren (70 km verderop) en ga naar het europamonument: de FINISH van deze race!
Richard:”De finish!!! Kom op, lopen!! Taxi! Taxi!”
Beide teams waren zo slim om hun taxi te laten wachten en vertrekken meteen naar Ouren.
Op dat moment heeft René zijn laatste kleiduif geraakt! Hij rent na het lezen van de aanwijzing onmiddellijk met Elbert naar de taxi.
Op dat moment arriveren Esther en Roeland. Ze lopen het doolhof in en zoeken naar het centrum, dat ze vrij snel vinden. Roeland doet de Roadblock.
Biechtcamera
Roeland:”Ik heb vroeger al eens aan kleiduifschieten gedaan. Dus ik hoopte dat we ons er snel doorheen konden loodsen.”
Hij mist echter het eerste schot al meteen… Esther juicht hem toe vanaf de zijlijn:”Kom op Roeland! Je kan het!! Denk maar aan Toine als je schiet!!”

Toine en Richard en René en Elbert zijn op van de zenuwen. Elbert:”De finish… na al die dagen eindelijk de finish! Het gaat er nu echt op aan komen. We zullen keihard moeten rennen!”
Ook in de andere taxi praten Toine en Richard over het naderende einde. Toine:”Ik hoop dat je je een beetje fit voelt?”
Richard:”Ja, gaat wel, hoezo?”
Toine:”Nou, omdat we zo meteen naar de finish moeten lopen. Ik vrees dat het een nek-aan-nek race wordt!”

BANG!
Roeland heeft zijn laatste kleiduif geschoten en begeeft zich met Esther naar de taxi. Esther:”De laatste eindsprint nu. Spannend!”

De taxi van René en Elbert stopt bij de westelijke ingang van het park waar ze moeten zijn. Ze betalen de chauffeur en bedanken hem voor het harde rijden. Vervolgens zetten ze het op een lopen, de bordjes met ‘Europamonument’ volgend.
Ook de taxi van Toine en Richard stopt even later, zij het dan aan de oostelijke ingang. Ze zetten de eindsprint naar de finish in.

Bij het Europamonument staat Ernst-Paul te wachten. Deze keer niet met een lokale bewoner die hen begroet. In plaats daarvan staan alle afgevallen kandidaten aan weerszijden van het pad in rij te juichen en te gillen.
Ernst-Paul:”Het moment waar we allemaal op gewacht hebben, nadert eindelijk!” Hij wijst in de verte, waar twee figuren aan komen gelopen. De afvallers kijken. Herman klapt luid in zijn handen, terwijl zijn kleinzoon Andreas op zijn vingers fluit. Jutta en Karen gillen het uit. Krieke en Nathalie houden elkaars hand vast en zwaaien juichend met de andere hand. Elias en George doen hetzelfde. Machteld en haar zoon Just zwaaien wild met hun armen. Wim en Giovani springen enthousiast op en neer. Ook John en Sophie zwaaien en juichen. Naast hen staan Douwe en Fleur hetzelfde te doen. De hele groep scandeert de namen van de twee personen die er aan komen gelopen. Met een grote lach op hun gezicht lopen de twee een groot podium op. Ook Ernst-Paul applaudisseert.
De twee omhelzen elkaar en springen juichend op en neer op het podium!
Ernst-Paul spreekt hen toe:”Na een race van meer dan 78000 kilometer, waarin jullie 15 landen bezochten, verspreid over zes werelddelen, zijn jullie de winnaars van The Amazing Race! Gefeliciteerd, Toine en Richard!”
Nogmaals vliegen de neven elkaar in de armen onder luid applaus van de afgevallen kandidaten.
En dan komen René en Elbert er aangelopen. Als ze Douwe en Fleur voorbijlopen, fluistert Elbert hen toe:”Sorry, we hebben ons best gedaan.” Fleur knipoogt:”Geeft niet. Jullie zijn 2e, proficiat!”
Ernst-Paul:”René en Elbert. Gefeliciteerd! Na deze lange race zijn jullie uit alle teams, tweede geworden!”
Ook René en Elbert omhelzen elkaar. Dan neemt Toine het woord:”We hebben een fantastische race gehad. Veel leuke nieuwe mensen leren kennen, waaronder jullie. Veel moois gezien, gedaan en meegemaakt. Het had me niet uitgemaakt als we niet gewonnen hadden, maar deze overwinning is wel de kers op de slagroomtaart! Bedankt allemaal voor deze geweldige race!”

Een half uur later komen Esther en Roeland bij het Europamonument. De kandidaten applaudisseren luid voor hen. Ze komen op het podium en Ernst-Paul maakt het officieel:”Esther en Roeland, jullie zijn derde geworden in The Amazing Race, gefeliciteerd!”

Biechtcamera
Esther:”We hebben heel wat meegemaakt in deze race. Het was leuk, maar soms ook minder leuk. Ik weet niet hoe het nu staat tussen Roeland en mij, maar daar zullen we zeker de komende dagen nog over spreken.”
Roeland:”Ik heb genoten van de race. Niet van Esther en Toine. Ik heb veel vertrouwen verloren in Esther en weet niet of ik het haar ooit helemaal zal kunnen vergeven. Ik weet niet waar ons huwelijk momenteel staat. Hopelijk valt er nog iets te redden…”

René:”Elbert en ik hadden al een sterke band, maar die is nóg sterker geworden. We zullen nu zeker genoeg stof hebben om over te praten als we weer voor de deur van de discotheek staan ’s nachts.”
Elbert:”René is mijn beste vriend geworden tijdens deze race. Hij is een geweldige vent. Ik ben heel blij dat ik deze ervaring met hem heb mogen delen.”

Richard:”Wat ik met het geld ga doen? Ik heb geen idee. Ik zie nog wel! Ik wil straks gewoon even rustig naar huis en zal waarschijnlijk een week lang slapen, slapen, slapen! Ik ben verschrikkelijk moe, maar het was het allemaal waard! We hebben een prachtig avontuur beleefd. Ik zou het zeker nog eens doen!”
Toine:”We hebben gewonnen. Ik ben er erg blij mee. Richard en ik hebben elkaar beter leren kennen dankzij deze race. Zowel positieve als negatieve kanten, maar de positieve kanten wegen toch meer door. Ik weet niet hoe het staat tussen mij en Esther. De tijd zal het uitwijzen. Maar nu wil ik gewoon onze overwinning vieren!”

Ernst-Paul:”Zo, dit was The Amazing Race. Volgende week komt ere en terugblik aflevering, waarin ook jij je zegje kan doen! Wat waren voor jou de leukste/mooiste/verdrietigste momenten? Laat het ons weten en we nodigen je uit in de studio om je jouw verhaal te laten doen. Bovendien kan je ook vragen aan de kandidaten stellen. Stuur je vragen, meningen en verhalen via privé bericht naar Robbieazerty en misschien zien we je volgende week in de studio!”