Vorige week in The Amazing Race
Negen teams vlogen 2560 km van Pushkin, Rusland naar Datça in Turkije.
Douwe en Fleur hebben zich verslapen en vertrokken daardoor op de derde plaats ipv de eerste waarin ze stonden.
Esther en Toine trekken steeds meer met elkaar op, wat ook de andere teams niet is ontgaan.
Toine en Richard stoppen Giovani en Wim, die hierdoor een grote achterstand oplopen.
Machteld en Just krijgen ruzie en spenderen de nacht elk op een andere plaats. Giovani en Wim vangen Just op, maar als zij de volgende dag zijn hulp nodig hebben om uit de toeristenboot te stappen, weigert Just de wederdienst.
Krieke en Nathalie komen dankzij de Fast Forward als eerste aan. Maar Machteld en Just eindigen laatst. Ze worden niet geëlimineerd, maar moeten wel al hun bezittingen en geld afgeven en van nul opnieuw beginnen.

Ernst-Paul:"Dit is het Perili Hotel in Datça, Turkije. Een groots hotel in een vissersbaai, maar ook de derde Pit Stop in The Amazing Race. De duo’s arriveerden hier voor een verplichte rustperiode van twaalf uur waarin ze kunnen eten, slapen en kennis maken met de andere duo’s.

Behouden Krieke en Nathalie hun voorsprong? Nemen Giovani en Wim wraak op de STOP van Toine en Richard?Zal Esther meer met Toine optrekken? En weten Machteld en Just zich te redden zonder geld en bezittingen?"

Tijdens de verplichte 12 uur pauze hebben Machteld en Just hun medekandidaten al om steun gevraagd.
Biechtcamera
Machteld:”We hebben een kleine donatie gevraagd om ons verder te helpen. We mochten volgens de regels nog geen geld in ontvangst nemen tot we zouden beginnen aan de volgende etappe. De anderen mogen ook geen geld besteden tot de volgende etappe begint. Dus we hebben afgesproken dat, als ze wat geld willen geven, ze het dan onder de deur kunnen schuiven voordat ze vertrekken.”

Krieke en Nathalie, die dankzij de Fast Forward als eerste om 16:01 uur bij de Pit Stop arriveerden, vertrekken om 4:01 ’s nachts.
Ga naar Film City in Bombay, India. Jullie krijgen 110 euro voor deze etappe. Eén team krijgt niets.

Biechtcamera
Nathalie:”We staan nu sterk in onze schoenen. We mogen als eerste aan deze race beginnen en er moet dus veel gebeuren om ons helemaal naar de laatste plaats te laten zakken.”
Krieke:”Omdat we elkaar 300 procent vertrouwen en aanvullen, kunnen we best als winnaars uit de bus komen. Ik hou zielsveel van Nathalie en zij van mij en dat helpt ons zeker in deze wedstrijd.”

Ze bellen een taxi in het hotel. Een kwartier later is er eentje en ze vertrekken naar de luchthaven.
Biechtcamera
Krieke:”Nee, we hebben geen geld achtergelaten voor Machteld en Just. Dit is een spel en we willen het strategisch spelen. Ze waren laatst en mogen blij zijn dat ze nog in het spel zitten.”
Een klein uur later staan Toine en Richard op de start.

Biechtcamera
Richard:”Het is omdat Krieke en Nathalie die Fast Forward hebben gebruikt, anders waren we weer eerst geweest in de vorige etappe. Maar goed, zij zijn die Fast Forward kwijt, wij hebben hem nog.”
Toine:”Douwe en Fleur waren weer vlak na ons. Ze zijn dus nog steeds de te kloppen concurrenten voor ons.”

Richard:”Oh we gaan naar Bombay! Daar zijn ze met Peking Express toch ook geweest? Wat leuk!”
Toine:”Kom, we bellen een taxi.”
Richard:”Ok dan ga ik snel 10 lira onder Machteld’s deur schuiven.”
Om 5:11 vertrekken ook Douwe en Fleur.

Biechtcamera
Fleur:”De vorige keer hadden we ons verslapen. Een stomme fout! Gelukkig heeft die ons niet de kop gekost, maar we moeten echt voorzichtig zijn, want zulke domme foutjes kunnen het einde van de race betekenen als we niet oppassen.”

Ze bellen eveneens een taxi en terwijl Douwe samen met Toine en Richard bij de balie wacht, schuift Fleur 5 lira onder de deur van de hotelkamer van Machteld en Just, met een briefje erbij. Beneden zien de drie wachtende mannen bij de balie René en Elbert voorbij wandelen. Zij zijn op weg naar de mat om deze vierde etappe te starten.

Biechtcamera
René:”Het is ons gelukt om de ladder op te klimmen. Vierde plaats nu! Dus dat gaat goed.”
Elbert:”We gaan voor de winst en zullen ons blijven inzetten om die eerste plaats te halen. Liefst zonder Fast Forward, want dat is voor mietjes.”

Een taxi stopt voor het hotel. Toine en Richard en Douwe en Fleur lopen naar buiten. ”Taxi for… Floer.” stamelt de chauffeur. ”Fleur, yes that’s me!” Douwe en Fleur stappen in en laten een verbijsterde Toine en Richard achter. Toine:”Wij hadden toch eerder gebeld voor een taxi dan hen?” Richard:”Rustig nou maar, die van ons komt zo wel.”
Intussen hebben René en Elbert er ook eentje gebeld. Ze gaan samen naar boven om 8 lira te doneren. Het is 5:26 en Elias en George vertrekken.

Biechtcamera
Elias:”Ik heb het gevoel dat we niet erg opvallend zijn. We zitten steeds ergens in het midden in de ranking. Niet bij de eersten, niet bij de laatsten. Maar dat vind ik helemaal niet erg. Hoe minder we opvallen, hoe beter. Dan gaan de andere teams ons onderschatten en kunnen we op het einde toeslaan!”

Ook zij rennen naar binnen om een taxi te bellen. George geeft 8 lira aan Machteld en Just. Vijf minuten later starten John en Sophie.

Biechtcamera
Sophie:”We zijn van derde naar zesde plaats gezakt. Niet goed. Maar het komt allemaal door Turkije! Al die knappe Turken hier zijn veel te afleidend!”
John:”We hebben het er over gehad om voor de Fast Forward gegaan deze ronde, maar we zijn er nog niet helemaal uit. Het is aan de ene kant een garantie om de volgende etappe mee te maken, maar misschien hebben we hem helemaal niet nodig en kunnen we hem beter sparen.”

Terwijl ze naar binnen willen om ook te bellen, zien ze al een taxi aankomen. Ze houden hem tegen, maar de chauffeur zegt aarzelend:”René?” Sophie wuift naar René en Elbert, die naar buiten komen en vertrekken. John schuift intussen 10 lira onder de deur.
Toine:”Wij staan hier al een half uur te wachten! Waar blijft onze taxi dan?!!”
Richard:”Ik ga nog eens bellen!”
Terwijl Richard probeert duidelijk te maken aan de telefoon dat hun taxi nog niet is aangekomen, staan Esther en Roeland klaar voor de start.

Biechtcamera
Esther:”We hangen vrij laag momenteel. Ik denk dat het aan onze samenwerking ligt. Roeland’s werkmethode blijkt toch anders te zijn dan de mijne. Dat zullen we toch beter moeten afstemmen.”
Roeland:”Ik heb om een of andere reden niet zo heel veel zin meer in de race. Ergens heb ik een voorgevoel dat dit spel niet goed gaat aflopen.”

Esther loopt naar Toine terwijl Roeland een taxi bestelt. Esther:Hé, hoe kan dat nou?! Hoe komt het dat jullie hier nog zijn?!” Toine:”Ja onze taxi wil maar niet opdagen.” Esther legt haar hand op de zijne:”Oh nee wat vervelend!”
Roeland:”Ik heb gebeld, Esther. Gaan we nog even wat aan Machteld en Just geven?”
Esther:”Doe jij maar even.”
Roeland druipt af. Hij steekt 15 lira onder de deur.
Er komen twee taxi’s aan. De ene is voor Elias en George en de andere eindelijk voor Toine en Richard.
Het is 6:03 uur als Giovani en Wim starten.

Biechtcamera
Giovani:”Onze vorige etappe was niet goed. De Detour ging slecht, we kwamen op die toeristenboot terecht, we werden gestopt! Een wonder dat we niet helemaal laatst waren.”
Wim:”Het lijkt wel of iedereen tegen ons is. Toine en Richard stoppen ons. Machteld en Just helpen ons niet uit die toeristenboot,… Wij spelen het vanaf nu ook enkel en alleen voor onszelf. De rest kan stikken.”

Twee minuten later starten ook Machteld en Just.
Biechtcamera
Machteld:”We starten van nul, letterlijk! Ik ben benieuwd hoe we het gaan redden. Als het goed is hebben we wat steun van onze medekandidaten gekregen.”
Just:”Het zal hoe dan ook moeilijker worden de komende etappe.”

Beide teams bellen voor een taxi. Giovani en Wim wachten buiten, terwijl Machteld en Just aan de balie blijven wachten met John en Sophie en Esther en Roeland. Ze bekijken de briefjes en tellen het geld. Machteld zegt tegen de andere twee teams:”Bedankt voor de steun, mannen, nu kunnen we op z’n minst al de taxi betalen.”
John:”Maakt niet uit hoor.”
Roeland:”Ik vind het eigenlijk wel vanzelfsprekend dat we elkaar een beetje helpen. Dat is gewoon menselijk.”
Just:”Nou, er zat telkens een briefje bij en twee teams hebben niks gegeven hoor.”
Sophie:Wie niet dan?!”
Just:”Krieke en Nathalie en Giovani en Wim.”
Een taxi komt John en Sophie ophalen. Giovani en Wim staan om de hoek, buiten het zicht van de anderen.
Biechtcamera
Giovani:”Nee, we hebben Machteld en Just geen geld gegeven. Zij hebben ons gisteren in de kou laten op die toeristenboot. Zelfs al hadden we de avond daarvoor Just opgevangen na hun ruzie bij de Coconut Bar. Stank voor dank! Wij gaan hen dus ook totaal niet meer helpen. Ik wil er het liefst zo weinig mogelijk mee te maken hebben.”
Drie kwartier later zijn ook de laatste teams vertrokken.

Krieke en Nathalie komen om 8:08 uur bij de luchthaven en zoeken een vlucht naar Bombay. Ze ontdekken dat er om 9:35 uur een vlucht via Dubai naar Bombay vliegt en boeken deze vlucht. Douwe en Fleur komen als tweede team op de luchthaven om 9:03. Zij weten ook nog snel dezelfde vlucht te boeken.
En als om 9:34 René en Elbert op de luchthaven arriveren, vertrekt de eerste vlucht met Krieke en Nathalie en Douwe en Fleur met eindbestemming Bombay. De eerstvolgende vlucht naar Bombay is een rechtstreekse en vertrekt om 12:15. Nog ruim op tijd voor alle andere teams om te boeken. Machteld en Just, die als laatste om 11:30 aankomen, hebben nu ook nog tijd om voor wat geld te bedelen. Het verloopt moeizaam, want niet iedereen staat zomaar wat geld af. Maar dan krijgt Just een idee:”Als we ze nu eens helpen met het dragen en sjouwen van bagage?!” Dankzij deze tactiek sparen ze snel wat geld bij elkaar. Op de luchthaven koopt Machteld nog een klein rugzakje. ”Voorlopig is hij nog leeg, maar als we nog even meedraaien en op de volgende etappe weer een beetje geld krijgen, gaan we daar voorzichtig mee om springen en dan kunnen we een paar reservekleren kopen, want ik zie het niet zitten om nog dagenlang in dit stinkend shirt de wereld rond te reizen.”
Giovani en Wim houden zich erg afzijdig van Machteld en Just. Wim:”Wij hebben geen zin in een discussie over dat geld, dus blijven we hier wachten. Jammer dat we zo ook van de groep gescheiden zijn, maar het wordt nu toch ieder voor zich.”
Om kwart na twaalf vertrekken ook de zeven laatste duo’s met een rechtstreekse vlucht naar Bombay.

Krieke en Nathalie en Douwe en Fleur landen om 16:45 in Bombay. Ze houden een taxi aan om naar Film City te rijden. Als ze daar twintig minuten later aankomen, zien ze de cluebox! Helaas voor hen staat die achter een gesloten poort waar een bordje met sluitingsuren op hangt: 8:00 AM – 5:00 PM
Krieke:”Sh*t! Net vijf minuten te laat!! Daar gaat onze supergrote voorsprong!” Ook Douwe en Fleur balen flink. Ze besluiten om even rond te wandelen en de omgeving te verkennen. Hierdoor leren ze elkaar nog beter kennen, want ze praten vrijuit over zichzelf.
Fleur vertelt Krieke en Nathalie dat Douwe haar echte vader is, maar dat ze hem nog maar pas kent en ze elkaar op de race beter leren kennen. Krieke en Nathalie vertellen op hun beurt over hun liefde voor elkaar.

Biechtcamera
Fleur:”Het was echt heel mooi om te horen. Die twee houden heel veel van elkaar en ik ben er zeker van dat hen een mooie toekomst te wachten staat.”
Nathalie:”Het verhaal van Fleur greep me wel aan. Ik heb zelf altijd mijn ouders gekend, maar het lijkt me verschrikkelijk om te horen dat de man die je altijd als vader aanzien hebt, niet je échte vader blijkt te zijn. Ik ben dan ook blij dat ze haar echte vader gevonden heeft en ze samen deze race doen. Hopelijk groeien ze dicht naar elkaar toe en komen ze met een sterke band uit deze wedstrijd.”
De twee duo’s merken dat ze in een arme buurt terechtgekomen zijn. Er staan tientallen krotjes en er lopen veel vuile kinderen in kapotte kleren op straat. De avond valt en ze keren terug naar de poort van Film City. Daar arriveren ook de andere teams. Ze besluiten om allemaal samen voor de poort te blijven slapen. Maar de andere duo’s willen ook een stukje van Bombay zien en wandelen daarom in kleine groepjes rond, terwijl Krieke en Nathalie en Douwe en Fleur achterblijven.
Giovani en Wim trekken op met Elias en George.
Biechtcamera
Giovani:”Elias en George zijn zo ongeveer nog de enige mensen waar we ons goed bij voelen. Van hen hebben we niet het idee dat ze van ons af willen. Daarom kozen we ook om met hen rond te wandelen.”
George:”Ze vertelden ons dat ze zich niet meer zo aanvaard voelden. Wij hadden daar nog niets van gemerkt, maar als je dan achteraf terug denkt, ja, Toine en Richard hebben hen wel gestopt, terwijl ze niets misdaan hebben. En dan hoorden we ook nog dat verhaal van Machteld en Just en die toeristenboot. We hebben ze dus een beetje onder onze vleugels gehaald.”
René en Elbert, John en Sophie en Machteld en Just zijn ook samen op stap. Ze praten over koetjes en kalfjes.
Zo’n honderd meters achter hen, wandelen Esther en Roeland en Toine en Richard samen.
Sprakeloos kijken ze in het rond. Esther houdt het niet langer. Ze zit neer op een steen en huilt:”Wat een armoede hier! Dit is zo erg!”
Roeland staat naast haar. Hij weet niet wat te doen. Toine kijkt hem aan.
Biechtcamera
Toine:”Hij deed helemaal niks om haar te troosten of wat dan ook.”
Toine knielt naast Esther en slaat een arm om haar heen. Esther:”Het is toch ook niet eerlijk? Zij zitten hier zonder iets en wij komen als rijkelui een of ander spelletje spelen in hun land!” Toine:”Ja dat is ook zo, maar daar kunnen wij niet veel aan doen.”
Esther blijft snikken. Ook bij Richard rolt er een traantje over zijn wangen.
Biechtcamera
Richard:”Ik ben wat dat betreft veel te emotioneel. Als iemand jankt, ben ik ook meteen vertrokken.”
Roeland geeft Esther stilletjes een schouderklopje.
Biechtcamera
Richard:”Volgens is de passie uit hun leven verdwenen. Hun huwelijk is een vanzelfsprekendheid geworden. Ze zijn getrouwd en that’s it.”
Ze besluiten om terug te keren. Alle duo’s zijn weer naar de poort gegaan en kruipen in hun slaapzakken.

De volgende ochtend maken de duo’s zich klaar voor het openen van de poort.
Biechtcamera
George:”Ik heb helemaal niet goed geslapen. In het midden van de nacht waren er allerlei geluiden.”
Elbert:”Ik werd op een gegeven moment zelfs wakker omdat er een straathond mijn gezicht aan het likken was!”
Fleur:”En ratten overal! Bah! Nee, ik heb niet goed geslapen.”
Alle teams staan te wachten voor de poort. Just fluistert:”Als die poort opengaat, gaan we keihard lopen, he mam?”
Om klokslag 8 uur, opent een man de poort. De 18 kandidaten stormen naar binnen. Krieke wordt door iemand aan de kant geduwd en botst tegen de poort. Hij slaakt een pijnkreet uit. Nathalie roept verschrikt:”Schatje, gaat het?!” Krieke antwoordt:”Het lukt wel. Kom, we moeten verder.”
Elias en George en Giovani en Wim bereiken als eerste de cluebox en lezen de aanwijzing: Achter dit gebouw vinden jullie fietsen. Rij per fiets naar Studio 10. Daar moeten jullie zoeken naar de volgende aanwijzing.
Snel lopen de twee teams naar de fietsen. Ze volgen de bordjes waar Studio 10 op staat aangegeven. Ook de andere teams komen snel achter hen aan. Krieke en Nathalie komen als laatste bij de cluebox. Krieke:”Mijn zij doet echt veel pijn. Ik denk niet dat ik kan fietsen.” Nathalie omhelst hem en kust hem innig:”Zo beter?” Krieke:”Een beetje… doe nog eens?” Nathalie lacht:”Profiteur!!”
Ze wandelen met de fiets in de hand naar Studio 10. Daar zijn Elias en George en Giovani en Wim al aangekomen. Vlak na hen komen Machteld en Just. Ze rennen de studio in, op zoek naar de aanwijzing. Het is een heuse filmset met decorstukken die verschillende kamers van een paleis vormen.
Biechtcamera
Machteld:”Het was heel mooi daar. Ik waande mij meteen als een prinses in dat paleis. Ook al was het dan nep.”
Ook de andere teams, op Krieke en Nathalie na, komen naar binnen. Toine en Richard lopen meteen naar achteren. Toine:”Kom, we beginnen hier gewoon te zoeken, laat de rest daarvoor maar in alle chaos zoeken.”
Hun strategie loont! De cluebox staat helemaal achter in de Studio in het decor van de koninklijke slaapkamer.
DETOUR
In een detour, kunnen duo’s kiezen uit twee mogelijke opdrachten. Ze kunnen pas verder na het vervullen van de opdracht. Elke opdracht heeft zijn voor- en nadelen.
In deze detour moeten ze kiezen tussen WASSEN of ZOEKEN
WASSEN: Reis per trein naar Dhobi Gat. Dit is een grote openlucht wasserette, waar vooral de mannen de was doen. Daar moeten jullie een grote zak sari’s wassen. Op één van de sari’s staat de plaats waar jullie heen moeten gaan. De sari’s zijn echter heel vuil, dus er zal goed gewassen moeten worden.
ZOEKEN: Zoek op de markt nabij Dhobi Gat naar de grote klerenwinkel. Daar moeten jullie tussen honderden sari’s zoeken naar die ene sari met de volgende plaats van bestemming erop.
Richard:”Kom wij gaan wassen!” Toine:”Even tegen Esther zeggen waar de cluebox is.” Richard:”Daar is geen tijd voor, kom op!”
Maar als ze door de studio lopen om naar buiten te gaan, doet Toine toch nog snel teken naar Esther dat ze achterin moeten zijn. Sophie heeft dit echter ook gezien en ze loopt Esther achterna.
Als Toine en Richard buiten komen, gaan Krieke en Nathalie net naar binnen. Ze beginnen aan de zoektocht. Ook Giovani en Wim hebben nog niets gevonden, evenals Machteld en Just. Douwe ziet plots dat Esther en Sophie met een aanwijzing terug komen lopen. Hij loopt snel naar de richting waar de vrouwen vandaan kwamen.
Biechtcamera
Douwe:”Je moet gewoon goed opletten in dit spel. Zo kom je ook vooruit.”
Wim draait allerlei kussens om en kijkt onder elk bed, maar vindt niets. Ook Just vindt niets, terwijl Esther en Roeland, John en Sophie en Douwe en Fleur de studio verlaten. René en Elbert vinden ook de aanwijzing en maken zich uit de voeten. Krieke heeft het gezien en wijst Nathalie waar ze heen moet gaan, want hij heeft zelf nog te veel pijn om te lopen. Nathalie rent naar de cluebox en brengt de aanwijzing terug. Even later vindt ook Elias de cluebox. George vertelt het snel aan Giovani en Wim, die zich nu ook naar de cluebox haasten. Just ziet het en rent hen achterna. Buiten zoeken ze een taxi. Die zijn er genoeg in de buurt, omdat Film City één van de toeristische plaatsen is. Machteld en Just verlaten als laatste Film City en rijden naar het station.
Daar zijn Toine en Richard al aangekomen ze bestellen twee kaartjes voor de trein. Vijf minuten later stopt de trein. Hij is overvol! Zelfs op het dak zitten mensen!
Biechtcamera
Richard:”Dat was even schrikken. We hebben ons echt in die trein moeten wringen. Ik kreeg het Spaans benauwd!”
Het lukt ze om zich in de trein te wringen en ze zijn dus onderweg naar Dhobi Gat.
Even later komen ook Esther en Roeland, John en Sophie en Douwe en Fleur op het station aan. Ze kopen hun kaartjes en wachten op het perron op de trein. John:”Er is er net eentje vertrokken en de volgende gaat pas over een half uur!”
René en Elbert komen tien minuten later aan. Ze kopen hun kaartjes en wachten eveneens op de trein. Tien minuten voordat de trein arriveert, komen ook Krieke en Nathalie aan. Nathalie bestelt kaartjes bij het loket:”Two tickets to Dhobi Gat, please?” De man aan het loket snauwt enkele woorden in een taal die Nathalie niet verstaat. ”Excuse me?” antwoordt ze. De man kijkt naar de Indiase man achter haar en doet teken dat hij aan de beurt is. Verbijsterd kijkt Nathalie toe hoe de man tickets bestelt en weer vertrekt. Nathalie:”I need tickets too, please!” Eindelijk spreekt de man Engels terug:”No! No woman!”
Nathalie loopt kwaad naar Krieke:”Die man weigert tickets te verkopen aan vrouwen! Ga jij ze maar snel halen…”
Krieke gaat in de rij staan. Als hij aan de beurt is, komt de trein aan. Krieke:”Please, quick! I need two tickets to Dhobi Gat!”
De loketbediende neemt echter zijn tijd. Als Krieke de tickets eindelijk krijgt, zet hij het op een lopen naar het perron. Nathalie komt hem achterna, maar als ze op het perron aankomen, zien ze de trein net het station uitrijden met de andere vier teams erin. Nathalie:”Ah dit is toch niet te geloven?!! Allemaal door zo’n stomme discriminerende vent!” Haar oen worden vochtig. Krieke sluit haar in zijn armen en fluistert in haar oor:”Shh rustig maar. We hebben tickets en de volgende trein komt over een half uurtje.” Hij kust het traantje weg dat over haar wang rolt.
Het verloopt Sophie, Esther en Fleur ook niet zo aangenaam op de overvolle trein. Sophie:”Ik voel een hand op mijn bil!” Fleur gilt:”Bij mij greep er eentje in mijn borst!”
Douwe ontploft en roept hard door de treincoupé:”Blijf godverdomme allemaal van mijn dochter af!!”
Sophie wordt stilaan naar achteren gedrukt. ”John, help!” Met de hulp van René en Elbert, duwt John enkele mannen aan de kant. Roeland en Douwe nemen Esther en Fleur achter zich mee. De drie dames gaan in een hoekje van de treincoupé staan en daar rond positioneren de mannen zich, zodat niemand de vrouwen nog kan aanraken. John:”Jezus wat een gekkenwerk hier!”
Biechtcamera
René:”Wij zijn zoiets wel gewend, want we zien op ons werk niets anders. Maar in een trein had ik het nog nooit meegemaakt!”

Terwijl de laatste duo’s op het station arriveren en hun tickets kopen, stopt de eerste trein met Toine en Richard al bij Dhobi Gat. Op het station staat een STOP-bord. Richard:”We zijn niet gestopt en we hebben zelf onze stop al opgebruikt.” Ze zoeken de wasplaats door alle kleine straatjes. Er heerst een drukte van jewelste. Na tien minuten vinden ze het eindelijk. Het is een grote openlijke plaats vol grote gaten met water. Toine gaat al naar binnen. Richard roept hem na:”Je moet wel die was meenemen he!” Hij wijst bij de ingang naar de zak met vuile was, gemarkeerd met de bekende geel-rode vlag, die Toine niet had gezien. Ze kiezen een put uit en beginnen te schrobben.

De laatste trein is nu ook vertrokken, met aan boord naast honderden Indiërs de duo’s Krieke en Nathalie, Elias en George, Giovani en Wim en Machteld en Just. Ook Nathalie slaakt plots een gil. ”Krieke, die vieze venten zitten aan mij!” roept ze. Krieke neemt houdt haar dicht bij zich vast.
”Hmm, ik heb nergens last van!” zegt Machteld. Giovani en Wim gniffelen stiekem naar elkaar.

De tweede trein is aangekomen en de vier duo’s zijn opgelucht dat ze uit kunnen stappen. Snel passeren het STOP-bord zonder iemand te stoppen.
René en Elbert zoeken vervolgens naar de klerenwinkel samen met Esther en Roeland. Douwe en Fleur en John en Sophie zoeken de wasplaats op.
Daar zijn Toine en Richard nog volop bezig. Richard schrobt en wast en geeft de sari’s dan aan Toine die ze onderzoekt om te zien of hij de volgende bestemming vindt. Voorlopig hebben ze nog geen succes. En dan komen de andere twee duo’s binnengelopen. Douwe en Fleur verdelen het werk, ze schrobben allebei de sari’s. John en Sophie volgen hun voorbeeld.
Op de markt hebben René en Elbert en Esther en Roeland de kledingwinkel gevonden. Elbert:”Jongens, laten we samenwerken. Als je het gevonden hebt, zeg het dan even. Doen wij dat ook.”
Ze storten zich op de hopen en hopen sari’s die er liggen. Eén voor één moeten ze die openvouwen en kijken of de aanwijzing er op staat.
Toine leest die aanwijzing intussen! In grote letters staat er op de gewassen sari ‘GA NAAR SASSOON DOCKS’. Toine roept het naar Richard, die hem meteen berispt:”Niet roepen, straks horen die anderen het ook en moeten ze niet meer zoeken!” Ze haasten zich naar buiten en zoeken een taxi.
Op dat moment stopt de derde trein met duo’s bij Dhobi Gat. Krieke en Nathalie stappen als eerste uit en lopen naar het STOP-bord. Ze stappen op de mat en zoeken in het bakje dat er bij hangt naar een foto. Omdat elk duo op de mat moet staan en zeggen of ze wel of niet iemand stoppen, staan de andere drie duo’s intussen achter hen te wachten. Ze vinden de foto. Krieke:”Wij stoppen Giovani en Wim!” Nathalie:”Sorry jongens, te zware concurrentie.”
Giovani duwt Krieke van de mat:”Kom, laat mij die zandloper al maar omdraaien.”
Biechtcamera
Krieke:”Die jongens hebben al zoveel pech gehad in deze race, maar het lukt hen toch steeds om in het spel te blijven! Ze zijn dus geduchte tegenstanders. Bovendien waren wij de laatste vier teams op dat moment. We wilden iemand laten stoppen zodat wij wat meer tijd zouden krijgen. En dan zijn uit die drie teams Giovani en Wim degenen die ik liever zie vertrekken.”
Wim:”Het zoveelste duo dat iets tegen ons heeft. Dat had ik eigenlijk niet verwacht van Krieke en Nathalie.”
Krieke en Nathalie lopen weg Machteld en Just gaan hen achterna. Elias en George moedigen Giovani en Wim nog even aan. Elias:”Kom op jongens, kopje niet laten hangen en keihard doorgaan als die zandloper om is.”
Vervolgens lopen ze weg. George:”Ik heb geen zin om m’n handen vuil te maken. We gaan naar die winkel!”
Terwijl de twee duo’s in de klerenwinkel nog naar een sari zoeken, zijn Douwe en Fleur en John en Sophie bijna gelijktijdig klaar met hun detour. Ze ontdekken dat ze naar Sassoon Docks moeten en lopen weg, op zoek naar een taxi. Ze kruisen de weg van Krieke en Nathalie, die nu ook aan hun wasopdracht beginnen.
Intussen komen Elias en George de winkel binnen. De andere duo’s hebben hen nog niet gezien en net op dat moment vindt Roeland de sari. Hij roept naar René en Elbert:”Hier is hij! We moeten naar Sassoon Docks!”
Elias lacht en roept hem toe:”Ok, bedankt!” Ze snellen weer naar buiten en worden verbaasd nagekeken door de vier kandidaten. René:”Had jij gezien dat zij er waren?” Elbert:”Nee. Dit vind ik niet eerlijk, ze hebben helemaal niks moeten doen.”
Esther port Roeland in zijn zij:”Moest je dat nou zo hard roepen?!” Roeland:”We zouden het toch delen met René en Elbert als we het hadden gevonden?” Esther:”Ja, maar niet met die andere twee!”
Snel lopen ze ook naar buiten om een taxi aan te houden. Ze zien dat Elias en George al weg zijn.
Krieke en Nathalie hebben intussen ook geluk. De vijfde sari die ze wassen, is al degene die ze zoeken! Ze wensen Machteld en Just nog succes terwijl ze weglopen.
Intussen is de tijd verstreken voor Giovani en Wim. Ze haasten zich naar de wasplaats.

Toine en Richard zijn bij Sassoon Docks aangekomen. Dat is een haven, met vlakbij een vismarkt. Daar vinden ze de volgende aanwijzing:
ROADBLOCK
Een roadblock is een opdracht die slechts één persoon van een duo moet uitvoeren. Het duo kan niet verder tot de opdracht door die persoon volbracht is. Nadat er een keuze gemaakt is, kan er niet meer gewisseld worden.
In deze roadblock zoeken ze iemand die tegen stank kan.
Richard duwt de enveloppe in de handen van Toine:”Dat ben jij helemaal, jongen!”
Toine kijkt wat hem te wachten staat. Hij moet met een mand 40 kilo vis gaan halen. Er past alleen geen 40 kilo in de mand, dus zal hij enkele malen heen en weer moeten lopen.

Naast de roadblock, zit er ook een Fast Forward in de enveloppe, maar Toine en Richard kiezen ervoor deze niet te doen.
Toine grijpt de mand en loopt naar het haventje. Daar laadt hij de mand vol. Volgens Indiase tradities moet de volle vismand op het hoofd gedragen worden. Zo loopt hij dus terug naar het kraampje.
Machteld en Just hebben al hun sari’s gewassen. Maar nog steeds hebben ze de aanwijzing niet gevonden. Machteld:”Hoe kan dat nu?! Heb je alles goed nagekeken?” Just:”Ja! Volgens mij moeten we harder schrobben.” Machteld:”We moeten alles opnieuw doen! Dit kost ons een hoop tijd! Sh*t!!”
Op dat moment lopen Giovani en Wim de wasplaats binnen. Wim grijpt een zak wasgoed bij een van de putten met water en ze beginnen aan de was. Een oude Indiase man roept hen nog iets na, maar ze verstaan hem niet en schenken er geen aandacht aan.
Biechtcamera
Giovani:”We waren op van de zenuwen! We dachten dat we helemaal laatst waren, maar toen zagen we Machteld en Just daar nog zitten en wisten we dat we nog een kans hadden!”
Douwe en Fleur en John en Sophie komen bij Sassoon Docks aan. Geen van hen gaat voor de Fast Forward. Douwe en John doen de roadblock. Toine heeft inmiddels al 22 kilo vis heen en weer gedragen en is moe. Hij loopt niet meer, maar wandelt. Water en vissappen sijpelen door de mand over zijn gezicht en zijn rug.
Biechtcamera
Toine:”Na een tijdje begon die mand echt door te wegen. En dan die stinkende nattigheid op mijn rug. Die begon zich te mengen met mijn zweet. Ik stonk echt een uur in de wind!”
Esther en Roeland staan met hun taxi vast in een file. Roeland:”Het is hier verschrikkelijk druk! Al die duizenden mensen hier in India. Al die druktes. Ik zal blij zijn als deze etappe er op zit.” Esther:”Anders ik wel!”
Giovani en Wim komen erachter dat ze niet alleen enkele sari’s aan het wassen zijn, maar ook broeken, onderbroeken en andere kledingstukken. Wim:”Hier klopt iets niet!” De oude man die hen eerder aansprak, staat achter hen. Hij tikt op de schouders van Wim, wijst naar de was en dan naar zichzelf. Wim:”F*ck, we zitten de was van die vent te doen!! Dit zijn helemaal geen sari’s!” Giovani:”Waar staat dan de was die wij moeten doen?!” Wim loopt de wasplaats rond en gaat na een tijdje terug buiten. Daar, bij de ingang, vindt hij de geel-rood gestreepte vlag met de zakken wasgoed. Hij vloekt, grijpt een zak en loopt terug naar Giovani. Ze moeten opnieuw beginnen!
”Ja hier!” gilt Machteld plots. Ze heeft eindelijk de aanwijzing gevonden en loopt met Just naar buiten om een taxi te zoeken.
Als Elias en George bij Sassoon Docks aankomen, draagt Toine zijn laatste mand vis naar het kraampje. Hij ontvangt van de marktkramer de volgende aanwijzing.
Ga naar de Pit Stop: de Gateway to India. Opgelet: het laatste duo wordt mogelijk geëlimineerd!
Richard:Yes, de Pit Stop! Kom, lopen, stinkerd!”
Met doordrenkt vuil shirt, loopt Toine hem achterna en stappen zee en taxi in. De chauffeur kijkt bedenkelijk naar de stinkende Toine, maar vertrekt dan snel naar de Gateway to India.
Douwe heeft een kleine voorsprong op John. Hij heeft al 25 kilo bij elkaar, terwijl John er nog maar 15 heeft. George begint nu ook aan de roadblock. Ze hebben besloten om de Fast Forward niet te doen. En dan komen ook René en Elbert aan. Zij negeren de Fast Forward eveneens en Elbert doet de opdracht.
Net als Douwe klaar is, komen ook Esther en Roeland eindelijk bij Sassoon Docks aan. Ze zien Douwe doordrenkt van de vissappen voorbij lopen. Esther besluit meteen:”Oké, jij gaat deze opdracht doen!” Roeland grijpt een mand en loopt naar de haven. Als hij daar aankomt, geeft John net zijn laatste kilo’s vis aan de marktkramer. Ook hij stinkt naar de vis. Hij loopt terug naar zijn zus Sophie met open armen om haar te knuffelen. Sophie gilt:”Gatverdamme, blijf van me af!!” Snel lopen ze naar een taxi. Krieke en Nathalie arriveren net en Sophie en John nemen hun taxi over om naar de Pit Stop te rijden. Ze wensen Krieke en Nathalie nog veel succes voor ze vertrekken.

Na lange tijd zijn Giovani en Wim eindelijk klaar. Ze rennen de wasplaats uit en haasten zich naar Sassoon Docks.
Elbert heeft George ingehaald bij de visopdracht. Hij is net iets eerder klaar en loopt met zijn aanwijzing naar René. George komt hem enkele seconden later achterna. Hij en Elias hebben sneller een taxi te pakken dan Elbert en René en racen naar de Pit Stop.
Machteld en Just zijn ook aangekomen. Machteld besluit om de opdracht te doen en de Fast Forward te negeren.
Biechtcamera
Machteld:”Ik ben toch wel sterker dan Just en zou dus die zware opdracht sneller kunnen voltooien. De Fast Forward wilden we nog altijd sparen, ookal wisten we dat we achteraan stonden. Maar Giovani en Wim waren nog steeds achter ons en nog nergens te bespeuren.”

Op een druk plein vlak voor het gigantische gebouw The Gateway to India, staat Ernst-Paul te wachten met een oude Indiase man. Ze zien een duo rennen. Het duo springt op de mat en Ernst-Paul spreekt:”Toine en Richard, jullie zijn het eerste team!” Toine juicht en omhelst Richard, die daarbij een vies gezicht trekt omdat hij nu ook naar de vis stinkt. Ernst-Paul gaat verder:”Bovendien winnen jullie hiermee een buitenverblijfje in de Belgische Ardennen!” De neven juichen nogmaals en nu pakt Toine Ernst-Paul eens stevig beet:”Jij zult mee stinken met ons!”

Roeland heeft zijn opdracht eindelijk vervolledigd en haast zich met Esther naar een taxi. Op dat moment komen Giovani en Wim als laatste team aan. Zelfs al staan ze laatst, toch willen ze de Fast Forward niet doen.
Biechtcamera
Giovani:”Die Fast Forward was zo laat in de etappe verstopt. We konden er enkel de roadblock mee overslaan. Veel schade konden we er niet mee inhalen.”
Giovani doet de opdracht. Machteld en Krieke zijn ook nog steeds bezig.

Douwe en Fleur komen in een file terecht. Maar ook John en Sophie zitten vast. Het is spitsuur en dat betekent in India dat alles muurvast zit. Geen auto kan nog een kant op en de duo’s zitten vol zenuwen in de taxi’s.
Intussen draagt Krieke zijn laatste mand vis naar het kraampje. Vanuit zijn ooghoek ziet hij Giovani struikelen. Hij heeft de mand laten vallen en alle vissen zijn eruit gevallen en liggen nu verspreid op de grond. Giovani vloekt luid en raapt de vissen één voor één op.
Biechtcamera
Giovani:”Het was een zware opdracht. Alles was glad en glibberig. Het stonk. Het woog veel. Het was echt… k-u-jeweetwel.”
Krieke strompelt naar Nathalie. Zij geeft er niets om dat hij naar vis stinkt en pakt hem stevig vast:”Goed gedaan, schat!”
Even later is ook Machteld klaar. Zij haast zich met Just naar taxi en stapt in. Machteld:”Ik stink als de pest! En we hebben niet eens reservekleren meer!”

Douwe en Fleur zijn door het drukke verkeer geraakt en arriveren bij de Pit Stop als tweede team.

In de tussentijd heeft Giovani zijn laatste mand vis afgeleverd. Met zijn laatste krachten loopt hij met Wim naar een taxi, maar dan ziet Wim een gemotoriseerde riksja.
Biechtcamera
Wim:”Dat ding zag er heel snel uit! Bovendien was het ook vrij smal en kon het tussen de auto’s door rijden.”
Ze besluiten om de riksja te nemen naar de Gateway of India.
Op de eerste twee teams na, zitten alle duo’s nu vast in het verkeer. Giovani en Wim rijden in de riksja vlotjes tussen de auto’s door. Ze passeren Machteld en Just en zwaaien hen na.
John en Sophie zijn dichtbij. De chauffeur vertelt hen hoe ze te voet bij de Gateway of India komen. Ze betalen de man en snellen naar de Pit Stop.

Intussen rijden Giovani en Wim ook Krieke en Nathalie voorbij. Giovani geeft Wim een high five. Als ze even later ook Esther en Roeland voorbij racen, worden ze dolenthousiast! Wim kust Giovani op de wang:”Eindelijk wraak!! We geven ze nu echt wel het nastaren!”

”John en Sophie, jullie zijn het derde team!” vertelt Ernst-Paul aan broer en zus. Voordat Sophie het doorheeft, omhelst John haar met zijn vissige shirt.
De andere teams laten op zich wachten. Maar dan hoort Ernst-Paul een motorachtig voertuig naderen. Er stappen twee kandidaten uit en ze lopen juichend naar de mat. Na welkom geheten te worden door de oude Indiase man, zegt Ernst-Paul:”Giovani en Wim, jullie hebben een geweldige comeback gemaakt! Jullie zijn het vierde team!” Giovani en Wim juichen zo hard ze kunnen en geven elkaar een dikke knuffel.
Achter hen zien ze Elias en George aankomen. Zij zijn ook uitgestapt en te voet verder gegaan. Elias knipoogt naar Giovani en Wim:”Goed gedaan, jongens!”
Ernst-Paul:”Elias en George, jullie zijn team nummer 5!” Samen met Giovani en Wim wandelen Elias en George met een productielid naar hun hotel.

En dan komt het zesde team aangewandeld. ”Ik heb niet eens meer energie om naar de Pit Stop te lopen.” verzucht Elbert. Ze komen als zesde team op de mat.
Drie teams zijn er nog over. Krieke en Nathalie, Esther en Roeland en Machteld en Just hebben allemaal besloten om te voet verder te gaan. Esther en Roeland hebben de Gateway to India het eerst gevonden. Ernst-Paul:”Esther en Roeland, gefeliciteerd. Jullie zijn het zevende team.”
Esther:”Verdomme, weer op de zevende plaats. We boeken niet echt vooruitgang.” Roeland:”Maar we zitten er nog wel in.” Esther:”Precies. Kom, we gaan naar het hotel.”

Krieke en Nathalie zijn de weg kwijt. Ze vragen een voorbijganger naar de weg. Ook Machteld en Just lijken verdwaald. Just:”Het is toch game over.” Machteld:”Ik denk dat het gedaan is voor ons, ja.”
Biechtcamera
Machteld:”We wisten dat we laatst zouden zijn. Giovani en Wim hingen achter ons, maar hadden ons voorbijgestoken in de riksja.”

De oude Indiase man wijst in de verte naar een team. De twee personen komen steeds dichter en beginnen te lopen. Wanneer ze op de mat staan, zegt de oude man:”Welcome to India!” Ernst-Paul neemt het vervolgens over:”Machteld en Just…” De twee staren naar de grond. Just snikt en Machteld slaat een arm om hem heen. Ernst-Paul maakt zijn zin af:”Jullie zijn team nummer 8!” Met grote ongelovige ogen kijken ze hem aan. Gillend en juichend sluiten zoon en moeder elkaar in de armen. Machteld huilt van geluk:”We dachten dat we er uit lagen, Ernst!”

Even later komen Krieke en Nathalie hand in hand naar de mat gewandeld. Nathalie bijt op haar onderlip en kijkt Krieke aan. Hij knipoogt naar haar en slaat zijn arm om hem heen. Ernst-Paul:”Krieke en Nathalie… jullie zijn het laatste team. Het spijt me te moeten zeggen dat jullie geëlimineerd zijn van de race.”
Zonder iets te zeggen omhelst Krieke zijn snikkende vriendin. Hij fluistert haar in het oor:”Het geeft niet. We hebben plezier gehad. Het was mooi.” Nathalie snikt:”Maar het is gedaan.”
”Maar niet met ons. Luister even en kijk me aan.” antwoordt Krieke terwijl hij haar loslaat. Hij steekt zijn hand in zijn broekzaak en haalt er iets uit. Vervolgens knielt hij met één knie op de grond en kijkt haar recht in de ogen aan:”In deze race hebben we elkaar nog beter leren kennen. Ik hield al veel van jou, maar na wat we de voorbije dagen meegemaakt hebben is mijn liefde voor jou nog meer gegroeid. Ik wil voor altijd bij je blijven en mijn leven met je delen.” Nathalie slaat de handen even voor haar ogen en lacht terwijl ze haar tranen wegveegt. Krieke opent het doosje dat hij uit zijn broekzak genomen heeft en onthult een prachtige ring:”Daarom, lieve Nathalie. Wil je met mij trouwen?” Nathalie’s tranen stromen weer over haar wangen:”Natuurlijk!”

Biechtcamera
Krieke:”Ik heb genoten van de race en van Nathalie. Het was een prachtig avontuur en ik weet dat we samen oud zullen worden. Onze liefde voor elkaar groeit nog steeds en zal enkel sterker worden.”
Nathalie:”Ik had dit totaal niet zien aankomen. Ik vind het jammer dat de race gedaan is, maar toen Krieke voor me knielde en me ten huwelijk vroeg, was ik meteen weer vrolijk en blij. Ik houd zielsveel van hem en we zullen altijd samenblijven.”

VOLGENDE WEEK
Teams vliegen naar China.
Een Fast Forward die magen doet draaien.
Hoogtewerken in de Roadblock.
Welk team moet als vierde naar huis?