Imelda May - It's Good To Be AliveHet selectiecomité van Ierland had het niet makkelijk dit jaar. Volgens de Ierse reglementen zijn zangers en popgroepen uitgesloten van deelname als ze al succes hebben geboekt op het Europese vasteland. Dus géén Hozier, Snow Patrol, U2, Westlife, Boyzone, Jedward, The Corrs en nog een hele reeks. The Script wilde dolgraag voor een derde keer deelnemen aan het Realitynet Songfestival, maar werd eveneens onverbiddelijk de deur gewezen.
De jury nodigde dus alle artiesten uit die nog géén hits hadden gescoord buiten de Britse eilanden. Dat viel niet mee. Wat volgde was een schier eindeloze reeks mompelende singer-songwriters, met liedjes die zo intens deprimerend waren dat zelfs de meest opgewekte juryleden hun levenslust spontaan verloren. Ze stonden zelfs uit pure wanhoop op het punt een keuze te maken tussen een puberende Beatles-kloon en een line-dansende cowgirl voor een green screen.
Weliswaar erg grappig, maar de kans dat dát hier met punten zou worden gewaardeerd was absoluut nihil.De juryleden zagen geen andere uitweg. Ze hadden gefaald.
Daarom liepen ze al richting de kust om zich van de Ierse kliffen te werpen, toen zij plots een regenboog zagen. En aan het einde van de regenboog zat een leprechaun.
Maar de leprechaun had geen pot goud. In plaats daarvan presenteerde hij Imelda May. En zodra zij begon te zingen, kwam de levensvreugde terug, als lentebloemen die weer opbloeien na een lange winter.
En de juryleden dansten en zongen in koor: "O my God, it's good to be alive!"
