"Eerst scheur ik zowat uit mijn kruis van de luchtdruk. Als ik mijn hoofd ronddraai op zoek naar letters in het land knallen m'n oren uit elkaar. Mijn wangen slaan over mijn bril."
........Als ik beneden kom is mijn gezicht ongetwijfeld voor eeuwig veranderd. Kraaienpootjes verdwenen, als sneeuw voor de zon, oh Oil of Utterly Butterly. Ze maakten plaats voor ruwe roodomrande kraters. Weggeslagen huid, voor altijd verminkt. Ook horen zal ik nooit meer.
Heel droog zegt hij dat, om je rot te lachen.
Maar ja, hij is niet voor niks tekstschrijver.