Ik zal hieronder mijn verhaal doen van mijn wereldreis welke een fiasco werd voor mij, Elmar, Molice, Maapie en Anzjie. Maar hoe wij (ik) iuteindelijk hebben weten te overleven en terecht kwamen op de bikinieilanden
Vrij snel na vertrek merkt elmar op dat we gevaar lopen en dat we spullen moeten dumpen.
Molice raakt meteen in paniek en wil weten wat de kansen zijn op overleven. Met een zeer vlugge bereking deelt Maapie mede dat dat 10% is.
Molice raakt volslagen in paniek en begint onzin uit te kramen: 'Ik moet plassen, laat me eruit, waar is mijn moeder?'
Kortom Molice is een uitermate vervelend en irritamt storend element.
Juist nu er belangrijke beslissingen genomen moeten worden maar Molice gaat maar door en gaat maar door.
Maapie's grens is binnen vijf minuten bereikt en ze trapt Molice op de grond. Molice kreunt nog wat na maar gaat uiteindelijk gelukkig Knock Out.
'Goed nu kunnen we beslissingen gaan nemen' zegt Anzjie.
Elmar stelt voor dat iedereen zijn of haar badkleding aantrekt en de rest van de bagage (koffers en zo) over boord te gooien.
Daar is iedereen wel voor in, we gaan ten slotte ook naar de bikini-eilanden en meer hebben we dan niet nodig.
De kleding en overige nutteloze spullen kunnen over boord, bepaald Elmar.
Anzjie pakt haar bikini, trekt m aan en gooit koffer over boord. Anzjie heeft zich behoorlijk afzijdig gehouden van de irritaties binnen het gezelschap daarstraks maar ze had daar blijkbaar wel een duidelijke mening over. Dat bleek uit haar opmerking: ‘Kunnen we hem niet ook over boord gooien? Dat scheelt ook weer, toch?’
Tja dat was wel een ethisch dilemma. Hij was zóóó bang, dus waarom heb niet uit zijn lijden verlossen. Tja, lastig lastig.
De meningen hierover verschilden dus besloten ze het even te laten rusten en eerst de bagage te lozen. het is natuurlijk ook wel heftig om te bepalen dat er een persoon over boord en als je zoiets gaat beslissen… wie zegt dat ‘zij’ niet ook even later bepalen dat jij teveel ben…
Dus eerst bagage eruit. Ons doel was de bikini-eilanden bereiken en daar was het een paradijsje aldus Maapie.
Dus: kompas weg! Opeen eiland is het leven simpel, hier strand en daar water, meer richtingen heb je niet nodig.
Ook het water kon van boord af. Bij de meeste eilanden is het namelijk zo dat je eromheen water hebt
We voelden ons allemaal heuze Robinsons dus besloten we unaniem (behalve Molice natuurlijk ) dat ook het voedsel blik ervan af ging. Wij gingen namelijk echt overleven en echt survivors nemen geen blikken eten mee!
We besloten wel het EHBO pakket te bewaren, dat zou nog wel van pas kunnen komen besloot Maapie met een duivelse in haar ogen. Ik had geen idee waarom ze zo’n blik in haar ogen had, ik dacht dat het alleen handig zou zijn als iemand zich zou verwonden, maar dat komt waarschijnlijk door mijn zachtaardige karakter.
Ik ben niet zo haatdragend en strijdlustig en ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het intens te doen had met Molice, maar ik ging gebukt onder de groepsdruk en durfde er niks over te zeggen.
Bij de bagage zat ook een kooktoestel en dat zou wel handig zijn… mits je ook stroom hebt dus dat ding ging over boord. En daarnaast ook nog steeds de diehard motivatie van: wij zijn survivors!!!
Buiten dat gingen wij ook gewoon vuur maken op het eiland maar ik had toch nog ergens uit mijn bagage een aansteker in mijn bikini gestopt, voor het geval dat… Die dateerde overigens nog uit de tijd dat ik rookte, het was immers een No-Smoking-luchtballon. Openbare ruimte he.
Over de radiozender waren we het niet eens, de een zei houden, de ander zei weggooien. We besloten hem te houden en straks te kijken wat we nog over hebben. Elmar dacht dat het leuk was om te bewaren voor als we feest hadden op het eiland… Ja, zei Anzjie, dat zou idd heel leuk zijn als het een radio was Elmar maar het is een zender dus geen muziek hoor.
Dus toen deze (wederom hoogoplende) discussie ten einde was, ging het ding dan toch overboord.
Toen kwamen we bij een ander moeilijk voorwerp. Nou het voorwerp is niet zo moeilijk, das een kwestie van trekker overhalen en knallen met die hap maar het besluit over dit voorwerp was wel lastig.
