Lief Dagboek,
Ik zit hier nu al een tijdje opgesloten, er liggen in mijn cel 376 vloersteentjes op de grond en aan de muur zitten rondom 4983 stenen gemetseld. Het is wel duidelijk, ik verveel me dood. Het is hier maar niks, overal zie je mensen waarvan je niet weet of je ze kunt vertrouwen want ze zitten er ook niet voor niks. Het is een soort CSC hier. De mensen zijn gemeen en berekenend, het stinkt hier en niemand vertrouwt elkaar. Nu ik hier zit, besef ik me dat de mangrove toch prima vertoeven was. Ik viel dan wel een beetje buiten de groep omdat zij allemaal al zo lang bij elkaar waren en ik er vrij laat bij kwam nadat ik slachtoffer werd van vuile huichelachtige spelletjes op het eiland. Maar er gebeurde tenminste nog wat in de mangrove. Verliefde stelletjes, hier en daar kon je nog eens iemand betrappen, ik vond het erg geinig om dat allemaal te zien gebeuren. Het was een soort puberporno realitysoap 'SOP' puberrealitysoap 'ZOOP', achteraf vond ik het best leuk daar, ik bleef een beetje op de achtergrond en bemoeide me niet veel met ze maar het was allemaal best te doen.
Hier is het anders, ook hier is het smerig en stinken de mensen, maar er hangen bad vibes in de lucht. Hoewel ik van de week hoorde dat ze in de andere vleugel, waar de mannen zitten, wél stukjes zeep krijgen bij de douche, krijgen wij dat niet. Ik voel me smeriger dan ooit en het voelt zo fout, ik zit hier onterecht en ik zie nog steeds weinig verandering in mijn situatie. Ik heb nog steeds geen lijst ontvangen met optionele advocaten. Ik wacht rustig af maar ik voel mijn lichaam aftakelen.
Mijn nagels zijn een ravage, mijn mooie prinsessennagels zijn niet meer om aan te zien. Gelukkig heeft mijn goede vriendin Lola aangeboden om me een vijltje te brengen en dat aanbod neem ik van harte aan. Ik hoop dat ze eraan denkt dat mijn knoertharde teennagels wel wat grovers nodig hebben en dat ze ook een flinke stalen rasp meeneemt zodat ik ook mijn voetjes kan verzorgen.
Eigenlijk is het gewoon erg triest allemaal... Eén of andere idioot steekt zon schattig huisje in de fik waarvan ik meen ooit gehoord te hebben dat de grote chriz ze zelf heeft gebouwd, vervolgens loopt er een toerist die er een foto van maakt en tot overmaat van ramp wordt die foto bewerkt zodat ineens mijn hoofd op die foto staat. Toch kan ik nog altijd bewijzen dat ik het niet ben, dus ik maak me niet heel erg veel zorgen om de rechtzaak maar het duurt wel erg lang nu. En buiten dat, al zou mijn haat nog zo diep zitten, ik zou nooit eigenhandig wraakacties ondernemen. Daar heb ik gewoon mijn mensen voor zoals elke prinses een heel leger mensen onder achter zich heeft die vuile klusjes opknappen helpen in penibele situaties.
Maar goed, ik zit hier nu en ik tel de uren. Van de week dacht ik ineens muziek te horen, maar dat bleek het nieuws te zijn waar de bewaarder naar zat te luisteren. Tiffany Amber Thiessen is dood... Klonk me als muziek in de oren.
De verveling begint toe te slaan, ik denk dat ik maar ga proberen aan wat hobby spullen te komen. Dan pak ik mijn hobby gewoon weer op, voodoopoppetjes maken van stenen met zo'n klein pikhouweeltje en dan helemaal mooi bewerken, stenen hebben we hier wel dat is geen probleem. Ik moet alleen aan zo'n houweeltje zien te komen. Er is vast wel iemand die dat kan regelen voor me. Ook is het een beetje een droge saaie boel hier dus een mooie grote poster van Andy Garcia aan de muur kan ook geen kwaad.
Ik ga eens even kijken wat ik allemaal kan regelen hier...
