I'm worth it.
Ik ben het waard. Echt waar - het staat op het Etos-krantje. Bij 2de voor de halve prijs. Dus blijkbaar ben ik het waard dat ze een krantje in de bus drukken waarop ze vermelden dat deze korting helemaal hoogstpersoonlijk voor mij is, aangezien ze de afweging hebben gemaakt dat ik dat waard ben. Of wellicht ben ik alleen reclames waard, en weten ze dat ik zonder reclames al helemaal niet bij hen de winkel in zou stappen. Krijgt het toch een andere betekenis.
Of bedoelen ze weer iets anders? Is 'het', in het waard zijn, een abstract concept? Ben je het waard om jezelf bijvoorbeeld te verwennen - of watvoor eufemistische woorden ze daarvoor gebruiken? Maar waarom dan? Zijn zij er zo zeker van dat ik de afgelopen tijd bergen heb verzet?, om ze vervolgens terug te zetten, want anders gingen die Oostenrijkers ze maar missen.
En wat dan als wat je waard bent eigenlijk heel erg tegen valt? Misschien ben je alleen zo'n valse schele kat waard; zo'n straatloeder die sist als je met de fiets z'n leefgebied van pakweg honderd vierkante meter zonnige straat betreedt? Wat als je de Etos binnenstapt en ze geven dat kreng, met een mooie roze strik erom? Hier, alsjeblieft. Omdat je het waard bent.
Of nog erger, stel dat je nog een schuld open hebt staan? Je wandelt gemoedelijke de Etos binnen, en ineens gaan er alarmbellen af, kijken verkoopsters met verschrikte herkenning naar je gezicht, en komt het plaatselijke SWAT-team binnenrollen? 'Meneertje, u moet meteen meekomen. U bent erger dan waardeloos, u moet de samenleving als geheel nog heel wat terugbetalen. Gelukkig hebben we daar een voordelige regeling voor bestaande uit het uithakken van rotsen'
Ik kom de Etos de komende tijd niet meer in hoor.
