De cocktail van Aquagonië
Koekoe zat, zoals het een echte leider betaamt, te piekeren. Hij was hij gezeteld op een rots aan de kust van Aquagonië. Zijn blik op oneindig, de wind door zijn haren, zijn hand tot een vuist gebold. Ze moesten een cocktail maken. Zijn team rekende op hem: ze wilden niet nog een keer naar de eilandraad. Maar Koekoe was ten einde raad. Hij wist het niet meer.
Langzaam dreven de wolken voorbij. Hij zag de regen neervallen in de immer woeste zee. Hij dacht aan zijn team en hoe ze al wekenlang vochten tegen het woeste water.
Hij dacht aan de liefde die hij toch voor zijn team had gekregen. Want, hoewel mensen misschien anders zouden verwachten, was Aquagonië een hecht eiland geworden.
Hij dacht aan de bereidheid die het team had om te vechten, de bereidheid om iedere keer weer de strijd aan te gaan met de andere eilanden. Hij beet op zijn lip. Het zou zijn schuld zijn als leider als ze nu weer naar de eilandraad moesten!
Zijn team, dat zo vindingrijk was. Een team dat van niks iets kon maken. Dat van niks alles kon maken!
Zijn team ook, dat al vanaf het begin loyaal was aan hun leider. Een geweldig team, beter kon hij het zich niet wensen. En opeens sprong hij op. Dat was het! Eureka!
De rest van de eilandbewoners zagen Koekoe de dagen daarna amper. Constant rende hij over het eiland, rennend van de ene struik naar de andere boom. Was Koekoe bezweken onder de druk? Was hij gek geworden? Maar de derde dag van het rondrennen kwam er een antwoord toen Koekoe de rest bij zich riep.
“Jullie denken misschien dat ik gek ben geworden, maar dat ben ik niet. Ik heb lang gepiekerd, lang gepeinsd. En ik denk dat ik nu een goed recept heb gevonden voor onze eigen cocktail.” Bij dit laatste woord pakt hij met een groots gebaar een cocktailglas vanachter een palmboom tevoorschijn.
“De cocktail, die ik heel simpel de Spirit of Aquagonia heb gedoopt, bestaat uit vijf vruchten die symbool staan voor ons team en een drank die symbool staat voor het eiland. We beginnen met een kokosnoot, als je op een tropisch eiland een cocktail maakt kan deze natuurlijk niet ontbreken. Maar in dit geval is de kokosnoot ook heel symbolisch. De kokosnoot heeft namelijk een harde schil (alhoewel deze natuurlijk niet in de cocktail zit) en heeft een vloeibaar goedje erin zitten. Je kunt de kokosmelk zien als de zee, en de schil dus als de weerstand die wij erop bieden.”
Op dit moment pauzeerde Koekoe even. Hij keek zijn teamgenoten aan. Hoewel ze allemaal een beetje twijfelend keken leken ze het tot nu toe een goed idee te vinden.
“De tweede vrucht is een aardbei. De aardbei, rood en hartvormig, staat voor de liefde die er op ons eiland te vinden is. En nee, niet alleen maar dàt soort liefde,” voegde Koekoe eraan toe, toen zijn teamleden in lachen uitbarsten.
“Maar ik vind jullie gewoon wel erg tof allemaal. Het dèrde ingrediënt is een sinaasappel. Deze staat voor onze wilskracht. Want een sinaasappel heeft hoogtevrees. En tóch groeit hij aan een boom! Hij is dapper en daadkrachtig. Plus, oranje is de kleur van kracht & wil. Wilskracht!” Even aarzelde Koekoe. Hij wist dat dit het zwakste punt in zijn theorie was. Toch leek dit de eilandbewoners niet opgevallen te zijn, Eirc knikte zelfs heel geïnteresseerd.
“Als vierde ingrediënt heb ik een banaan genomen. Volgens velen is een banaan het meest inspirerende en kunstzinnige lid van de fruitschaal. Waarom weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ons team behoorlijk creatief is, en zonder banaan zou een Spirit of Aquagonia niet compleet zijn natuurlijk. En als laatste ingrediënt een druif. Druiven komen altijd in trossen, zijn nooit alleen te vinden. Een druif is dan ook het teken van trouw en loyaliteit. Aan elkaar en aan mij, de leider.” Hij prikte een druif aan een satéprikker en zette deze in het cocktailglas. Het glas, tot nu toe gevuld met kokosmelk, aardbeiensap, sinaasappelsap, twee stukjes banaan en een druif op de rand was nu aardig vol. Maar er miste duidelijk nog wat. De drank.
“Als drank wilde ik in eerste instantie gewoon water doen. Aquagonië is natuurlijk het eiland van het water. Maar water smaakte niet zo lekker. Dus nu heb ik er wodka bij gedaan. Wodka is namelijk Tsjechisch voor water, en is dus de drank die het meeste te maken heeft met het water.”
Koekoe maakte voor iedereen een cocktail klaar. Hoewel de cocktail er lekker uit zaten hadden de teamleden zo hun twijfels. De ingrediënten waren dan wel symbolisch, maar pasten ze ook bij elkaar? Ze namen een slok en waren verkocht. Koekoe werd toegejuicht. Of ze de prijs nu wonnen of niet, de Gedachte van Aquagonië was duidelijk. The Spirit of Aquagonia.
Koekoe had het naar zijn zin. Hij werd op de schouders van de eilandbewoners gedragen. Hij werd geëerd. Er werd gefeest om hem. Maar Koekoe wist dat iedereen deel was van de drank. Hij was gewoon diegene die het onder woorden had gebracht.
