Terra Incognita of Terra Firma?
Wat is een mens nog waard als niets is als voorheen? Als alles wat je geleerd hebt niet meer telt?..........
Die woorden dringen dreunend en dreigend m'n huis binnen.
Als alles wat je geleerd heb niet meer telt ? Vertwijfeld vraag ik me af of ik het antwoord op deze prangende vraag wel wil weten.
Tot m'n niet geringe opluchting haasten de makers van Terra Incognita zich totaal niet deze vraag te beantwoorden. Tegen de aangenaam bekende achtergrond van een tropisch eiland, palmbomen en een altijd aanlokkelijk zandstrand, plonzen al snel 18 kandidaten het lauwwarme water van de Andaman zee in voor de eerste uithoudingsproef. Dit herken ik. Dat herkennen zij toch ook wel, peins ik verder. Met zoveel Terra Firma onder de voeten durf ik het wel aan nog even verder te kijken.Onderhuids dienen de vage voorboden van het onbekende zich toch al aan. Gelukkig steeds weer onderbroken door een vertrouwenwekkende herhaling van alles dat inmiddels enige herhalingen terug al zeer vertrouwd is geworden. Het woord mysterieus is op geniale wijze inmiddels van elke mogelijk vorm van geheimzinnigheid ontdaan.
Pascal echter stelt me al iets zwaarder op de proef. Hij mompelt wat over mensen uit het verleden en zeenomaden en het levenswiel die op hem afkomen. Merkwaardig, maar dat is zijn probleem. Ik zie in ieder geval niets, alles is nog zoals ik geleerd heb, dus kijk ik rustig verder.
Dan komt Remco op de proppen met een tak, waaraan kunstig een twaalftal schelpen gehangen is. De verveling heeft blijkbaar toegeslagen op het vasteland, constateer ik geamuseerd. Hij kondigt de schelpentak echter met trots aan als "De staf van beraad". De 12 schelpen symboliseren de 12 vastelanders. Kan, denk ik. Dat is nog niet echt een reden om je nu direkt zorgen te maken. Enige onrust voel ik wel opkomen als Remco vervolgens uitlegt dat dit niet een uiting van creativiteit is, maar een noodzakelijk hulpmiddel voor Jeanette. Zonder staf zou deze internationale vrachtwagenchauffeuse geen kans zien aan het woord te komen, verklaart Remco. Een beeld van deze kordate truckster temidden van een groep stoere truckers in een truckerstop doemt op. Vreemd genoeg ziet de enige staf van beraad die ik haar in deze situatie zie hanteren er heel anders uit. Ik ontkom ook niet aan het idee dat zij, ook zonder deze stok achter haar vrachtwagendeur, normaal toch mondig genoeg is. Zou bij Jeanette de stille kracht dan nu al hebben toegeslagen ?
De 2e aflevering wordt afgesloten met een proef op het eiland Koh Muk. Gianni en Paulo mogen hun inmiddels opgedane mokenkennis testen en in een onderlinge strijd proberen degradatie te voorkomen. Zij moeten een schelpdier koken en naar Roos brengen.
Gianni gooit alles wat hij heeft in de strijd en in het vuur en blaast en blaast, spit het halfgare beest uit zijn schelp om deze vervolgens als eerste in het kommetje van Roos te flikkeren. Tegen al dit geweld lijkt Paulo niet opgewassen. Terwijl Gianni al richting strand stormt wijdt Paulo zich nog in alle rust aan zijn vuurtje.
Plots dringt tot me door dat daar toch de ware mokenmentaliteit even de ziel van Paulo moet hebben geraakt. De Moken kennen geen tijd en bereiden ongehaast, zorgvuldig en met veel respekt voor de natuur hun maaltijden. Nu begin ik toch echt ongerust te worden. De makers van Terra Incognita lijken immuun te zijn voor de Mokengeest, Gianni wordt tot winnaar van deze proef uitgeroepen. Hierbij wordt de grootste slavendrijver van onze Westerse cultuur, de klok, als leidraad gehanteerd. Ik realiseer me dat Paulo de winnaar van deze mokenproef had moeten zijn.
Als alles wat je geleerd hebt niet meer telt ..... ?
Ik begin al trek te krijgen in een zeekomkommer.
Post hier alles over de Mokencultuur, het boek en de rol die de Mokencultuur speelt in Terra Incognita.
Slaagt Terra Incognita erin de Mokencultuur begrijpelijk te maken?
