voor ons gemeente blad heb ik een stuk over Oek geschreven; voor de liefhebbers zal ik het hier ook posten.
Oekraine: je moet er geweest zijn om het niet te begrijpen.
Maar om nu volgend jaar met de complete EGZ naar Oekraine te gaan om het met eigen ogen te zien is misschien een beetje veel gevraagd, dus ik zal proberen een beeld te schetsen van het land en het project wat ik daar bezocht heb.
Van 11 t/m 25 juli ben ik vanuit Oost Europa Zending met 5 andere nederlanders naar Beregowo geweest, een stadje vlak over de grens bij Hongarije.
Oekraine houd in: gaten in de weg, armoede, corruptie, alcohol, sigaretten, nog meer gaten in de weg, geld, status en uitzichtloosheid. Dat is het dagelijks leven van het grootste deel van de bevolking.
Als je geen geweten hebt ben je een rijk mens; als je eerlijk probeert te leven ben je straatarm.
De burgemeester heeft een bezit van één miljard dollar. Hoe hij daar aan komt? Met mensen de grens over smokkelen kom je al een heel eind. Dat mensenlevens kapot gaan doet er niet toe, hij heeft zijn zwembad op de eerste verdieping van zijn villa...
Veel kinderen hebben een uitzichtloos bestaan. Hun moeder is prostituee of aan de alcohol, hun opa of oma wil ze niet kennen, of ze worden bij de geboorte al te vondeling gelegd.
Deze kinderen kunnen thuis niet meer terecht en gaan op straat zwerven. De school is gratis, maar de straat is veel interessanter, dus daar brengen ze hun tijd door.
Voor deze straatkinderen hadden wij een feestweek van 10 dagen. Eén van de meiden die trouw elke dag kwam was een meisje van 7. Althans, dat dachten wij. In werkelijkheid bleek ze 14 te zijn, maar door verwaarlozing had ze een enorme groei achterstand, en een heupafwijking.
Haar moeder is alcoholist, en haar vader wil haar niet erkennen als dochter. De enige bij wie ze zich nog goed voelde was haar oma, maar haar opa heeft haar laatst vermoord. Ze slaapt afwisselend bij haar ouders, in een staats internaat, of op straat.
Maar de feestweek was een hoogtepunt voor haar, net als voor de andere kinderen.
De verwachting was dat er 25 tot 30 zouden komen, maar het waren er 45 tot 50!
We begonnen de dag 's ochtends met de voorbereidingen (samen met de Oekraiense medewerkers), en 's middags gingen we naar de kinderen toe.
Er werden christelijke liedjes gezongen, één van ons als nederlanders vertelde een bijbelverhaal en daarna begon de activiteit. Vossenjacht, zwemmen, bosspel, een beauty middag... de kinderen genoten zichtbaar.
Als afsluiting van elke dag hadden we een warme maaltijd, wat gulzig werd opgegeten en wat de kinderen ook echt nodig hadden. Enkele kinderen waren broodmager. De ouders kon het waarschijnlijk niet schelen waar hun kinderen uithingen, ik heb iniedergeval niet één ouder gezien.
Het is makkelijk gezegd dat je er geweest moet zijn om het te begrijpen, maar ik ben er geweest en begrijp er niets van.
Dus heb je volgend jaar nog geen plannen en wil je iets nuttigs doen met je leven (alle EGZ-ers voelen zich nu natuurlijk aangesproken
), ga dan naar Oekraine en ondervind het zelf.
Daswiedanja!
