Eigenlijk heb ik niet zeer bewust voor zorg gekozen. Vroeger, als kind, wou ik winkeljuffrouw worden. Op de middelbare school bleken de exacte vakken mij goed te liggen. Puur scheikunde studeren leek me te saai, en farmacie was een mooie combi van vooral scheikunde, met biologie, natuurkunde, wiskunde. Eerst dacht ik nog in de industrie te gaan werken, of op de universiteit (in beide gevallen in het onderzoek), maar tijdens mijn stages bleek de apotheek me toch wel te trekken. Een vorm van winkeljuffrouw zijn, maar dan op zorggebied.
Ik moet zeggen, het frustreert de laatste tijd wel eens. Ik draai gewoon verlies, omdat ik mijn zaak nog moet afbetalen, en dat kan niet met mijn huidige inkomsten
Maar dan komt er een patiënt met een interessante wisselwerking tussen appels en zijn cholesterolpillen, en een ander met veel last van haar osteoporosemedicijn, en voor beiden weet je dan een oplossing te vinden. En dan weet je weer dat je het daar voor doet, voor de mensen achter de pillen, die je echt kunt helpen met jouw kennis en middelen.
Maar ik heb een aantal jaren ook lesgegeven. Tijdens mijn studententijd als bijbaantje (practica voor jongerejaars), en later voor apothekersassistenten in opleiding, een halve dag per week, en af en toe een avondcursus voor apothekersassistentes. En ik heb de laatste weken wel een aantal keren gedacht: was ik maar voor de klas blijven staan (en dan meer uren), dan had ik nu niet al dat gezeik om geld en erkenning van ons werk...
Leuke vraag Lukie, dankjewel!
Mijn vraag is voor
Sprien: Je bent nu net een paar weken op kamers en aan de studie. Is het wat je er van verwachtte, valt het mee, valt het tegen, en wat vind je nu moeilijkst van alle veranderingen in je leven de afgelopen maanden?
