Jan Bos
Jan Bos gaat op voor zijn vierde Olympische Spelen. De 35-jarige stylist uit Hierden heeft al twee zilveren medailles op zak op de 1.000 meter en die ene gouden plak is dus erg welkom. Dat zou wel een behoorlijke stunt zijn, want echt overtuigen doet Bos dit seizoen niet.
Dat deed hij wel in 1998 toen hij als eerste Nederlandse schaatser wereldkampioen sprint werd. Bos viel niet alleen op met zijn snelle tijden, maar ook vanwege zijn haast perfecte techniek en de fraaie duels die hij met Erben Wennemars uitvocht.
Bos deed in 1998 voor het eerst mee aan de Spelen en veroverde zilver op de 1.000 meter. In 2002 herhaalde hij dat kunststukje. In 2006 kwam hij uit Turijn als vlaggendrager terug zonder medaille. Iedere keer deed hij op de Spelen mee aan drie onderdelen, dit jaar zijn dat er twee: de 500 en 1.000 meter.
“De Spelen zijn iets heel raars”, vindt Bos. “Je hebt een heel ander ritme. Het is zaak om niet veel van je eigen schema af te wijken. Je moet juist geen rare experimenten uithalen en weten waarvoor je gaat. Ik ben er bijvoorbeeld niet mee bezig dat dit mijn allerlaatste Winterspelen zijn. Ik ben alleen bezig met goud.”
Mark Tuitert
Mark Tuitert doet voor de tweede keer mee aan de Olympische Spelen, maar Vancouver is nu al een specialer toernooi voor hem dan Turijn. Vier jaar geleden schaatste hij alleen de ploegenachtervolging na een volledig mislukt kwalificatietoernooi, nu rijdt hij individueel de 1.000 en de 1.500 meter.
In 2006 droomde Tuitert van olympisch goud op de 1.500 meter. Hij had toen op de schaatsmijl een beschermde status, maar kwam tijdens het OKT bijna ten val en werd slechts zesde. Was hij 'echt' gevallen, dan had hij op basis van de calamiteitenregel recht gehad op een skate-off.
Tuitert draait al een poosje mee. Hij werd in 1999 wereldkampioen allround bij de junioren en debuteerde twee jaar later verdienstelijk bij de senioren op het EK. Hij was koploper na twee afstanden, maar bleef met lege handen achter door op een blokje te stappen. In 2004 greep hij echter alsnog de Europese titel.
In 2007 besloot Tuitert, die ook al Nederlands kampioen allround was geworden, zich te richten op de kortere afstanden. Die beslissing werd gevoed door zijn eerste plaatsen in het eindklassement van de wereldbeker op de 1.500 meter in 2004 en 2005. Een schaatser met veel mogelijkheden, die in goede vorm is afgereisd naar Vancouver.
Simon Kuipers
Simon Kuipers mag zich voor de tweede keer olympiër noemen. In Turijn kwam hij vier jaar geleden op de 500 meter niet verder dan de 23ste plaats, maar op de 1.500 meter werd hij keurig vierde. Dit keer komt hij uit op de 1.000 en de 1.500 meter en is hij weer ouderwets op dreef.
In 2006 kwakkelde Kuipers bijna het hele jaar met blessures, vooral zijn lies lag dwars. In 2007 was hij helemaal terug getuige zijn Nederlandse titels op de 1.000 en de 1.500 meter. Niet veel later boekte hij in Calgary op de 1.500 meter met een dik persoonlijk record zijn tweede wereldbekeroverwinning ooit.
Ook bij de WK afstanden in 2008 was Kuipers in vorm. Hij veroverde in Nagano echter geen medaille en werd bovendien door bondscoach Wopke de Vegt niet geselecteerd voor de ploegenachtervolging. “Ik vind het belachelijk”, zei Kuipers destijds.
Ook dit seizoen is hij weer in vorm, maar wederom is het afwachten of hij mee mag doen aan de ploegenachtervolging. “Ik moet alleen maar denken aan hard rijden. Dat is het enige dat ik kan doen”, aldus Kuipers. “Het lijkt wel of alle puzzelstukjes dit seizoen op hun plaats vallen.”
Stefan Groothuis
Stefan Groothuis doet voor de tweede keer mee aan de Spelen en zal dit keer echt proberen mee te strijden om de medailles. De schaatser, regerend Nederlands kampioen sprint, plaatste zich met overtuiging voor de 1.000 en de 1.500 meter. Vier jaar geleden werd hij in Turijn achtste op de 1.000 meter.
Groothuis drong in 2005 door tot de wereldtop toen hij tijdens wereldbekerwedstrijden in Salt Lake City tweede werd op de 1.000 meter. In januari 2006 werd hij vervolgens redelijk onverwachts Nederlands kampioen op de sprint, voornamelijk dankzij twee goede 1.000 meters.
In oktober 2007 raakte Groothuis zwaar geblesseerd. Hij scheurde met zijn rechterschaats zijn linker achillespees voor vijftig procent af en lag er het hele seizoen uit. De schaatser kwam echter sterker terug dan ooit.
Vorig seizoen maakte Groothuis zijn comeback tijdens de eerste wereldbekerwedstrijd in Berlijn. Daar won hij de 1.000 meter van Shani Davis. Later dat seizoen werd hij ook weer nationaal sprintkampioen, net als dit jaar. “Mijn derde titel. Gelukkig went dit nooit. Wel verdiend gewonnen. Mijn niveau is goed en dat is mooi voor de Spelen”, zei hij.
