Annita van Doorn
Shorttrackster Annita van Doorn debuteert in Vancouver op de Winterspelen. Ze plaatste zich voor de 1.000 meter, liep een olympisch ticket mis op de 500 meter, maar mag van de shorttrackbond toch op die afstand uitkomen. Ze komt samen met Sanne van Kerkhof, Liesbeth Mau Asam, Jorien ter Mors en Maaike Vos ook uit op de 3.000 meter relay.
“Op de 500 meter was ik heel sterk. Ik won al mijn ritten, maar in de kwartfinale in Montreal reed een Amerikaanse vol tegen mij aan”, vertelde Van Doorn, toen ze nog niet wist hoe coulant de bond zou zijn. Door die botsing eindigde ze niet bij de beste twaalf en miste ze de limiet van NOC*NSF. “Balen, omdat als ik de rit gewoon had uitgereden, ik er waarschijnlijk gewoon was geweest.”
Van Doorn is al sinds 2003 internationaal actief in het shorttrack. In 2004 werd ze de eerste Nederlander die een afstand in de wereldbeker op haar naam schreef. Op de 3.000 meter zette ze de concurrentie op een ronde en ze pakte daarmee verrassend de winst in de superfinale in haar tweede wereldbekerwedstrijd.
Op de 500 meter werd ze in 2008 in het Letse Ventspils Europees kampioene. In het eindklassement eindigde ze als vijfde. Ook was er Europees brons met de aflossingsploeg in 2007 en 2009. Pas vorig jaar greep Van Doorn, die in 2008 en 2009 werd gekozen tot shorttrackster van het jaar, haar eerste nationale titel.
Jorien ter Mors
Jorien ter Mors zou in Vancouver eigenlijk alleen de estafette rijden, maar omdat de shorttrackbond nog quotumplaatsen over had, werd ze ook ingeschreven voor de 500 en 1.000 meter. Mogelijk komt Ter Mors (net 20, afkomstig uit Enschede) ook nog uit op de 1.500 meter. Op die afstand is ze eerste reserve.
Ter Mors maakte in januari indruk op het EK in Dresden. Ze reed het hele toernooi sterk en had op de 1.000 meter zelfs het brons binnen handbereik. Ze pakte in haar eerste Europese finale de kop met nog drie ronden te gaan. In bronzen positie ging Ter Mors de laatste bocht in, maar bleek op de meet driehonderdste seconde langzamer dan Pierron uit Frankrijk.
“Ik had het brons voor het grijpen”, zei een teleurgestelde Ter Mors na afloop. “Ik kwam met meer snelheid uit de bocht, reed bijna tegen Heidum aan en maakte daardoor net een klein missertje.” Als Ter Mors het podium had gehaald, had ze zich op eigen kracht voor de Spelen geplaatst.
Ter Mors maakt in Vancouver haar olympische debuut. In Nederland behoort ze al een aantal jaar tot de top, getuige meerdere nationale titels. Internationaal heeft ze alleen met de estafetteploeg het podium gehaald, mede daarom was het goede EK een enorme opsteker voor de Spelen.
Liesbeth Mau-Asam
Met de estafetteploeg plaatste Liesbeth Mau-Asam zich al vroeg voor de 3.000 meter van de Olympische Spelen. De individuele afstanden liet de 27-jarige Haagse shorttrackster lopen. “Voor mij lag en ligt de focus op de relay.” Doordat de Nederlandse shorttrackbond nog startbewijzen over had, hoorde Mau-Asam eind januari dat ze alsnog als individu in actie mag komen in Vancouver op de 500 en 1.000 meter.
Vier jaar geleden was Mau-Asam ook present op de Spelen. In Turijn schaatste ze de 500 meter, de 1.000 meter en de 1.500 meter. Ze had zich aanvankelijk alleen gekwalificeerd voor de kortste afstand, maar ook toen had de bond startbewijzen over. Juist op de halve kilometer presteerde ze het minst. Ze werd in de voorrondes uitgeschakeld.
Op de middellange afstanden kwam ze dicht in de buurt van de medaillestrijd. Op de 1.000 meter strandde ze in de kwartfinales en op de schaatsmijl waren de halve finales haar eindstation.
In Canada rijdt Mau-Asam samen met Annita van Doorn, Jorien ter Mors, Sanne van Kerkhof en Maaike Vos de 3.000 meter voor ploegen. Het team eindigde dit seizoen tijdens wereldbekerwedstrijden drie keer bij de beste tien landenteams. Op 24 januari werd Nederland op het EK in Dresden nog derde achter Duitsland en Rusland.
