Sonja
Na paar dagen lukte het om de knop om te zetten
Nederland hield de adem in toen Marcel zei dat Sonja naar huis moest. Dat was ook terug te lezen in de bijna 100 mailtjes voor Sonja: “Veel sterkte meid!”, “Marcel had jou nooit moeten wegsturen”, “je komt vast je ware liefde tegen”, “ik vond het rot voor je”. Er waren ook vragen, een selectie:
Tesse uit Emst: Wat deed je toen je in je auto zat op weg naar huis, of toen je thuis was?Ik was heel erg verdrietig in de auto. Ben onderweg twee keer gestopt om uit te blazen. Ik kon gewoon veilig autorijden hoor. Het was een lange rit, maar
met de radio keihard aan, en hard meezingend lukte het prima.
Mijn moeder heeft mij thuis opgevangen. Ik heb lekker met haar gekletst, en daarna ben ik mijn bed ingerold en heb ik heel goed geslapen.
Gina uit Zwolle: Was het een tactiek van je, die liefdesverklaring? Hoopte je door verliefdheidgevoelens uit te spreken meer kans te maken dan de andere vrouwen?Nee, het was geen tactiek. Ik heb er geen seconde over nagedacht. Ik liep met dat gevoel rond, het stond mezelf in de weg. Het vertellen aan Marcel gaf mij veel rust. Het was vervolgens aan Marcel. Hij moest de keuze zelf maken.
‘Waarom ben je zo eerlijk geweest?’, vragen mensen. Zo ben ik gewoon. Ik heb zoveel tegenslagen gehad in leven, dan weet je dat je het best eerlijk en oprecht kan zijn. Kun je maar beter direct mee beginnen.
Yvonne uit Leusen: Heb je er spijt van dat je je zo hebt geopend naar Marcel toe en dus ook naar Nederland?Nee, helemaal niet! Het is aard van het beestje, ik zit gewoon zo in elkaar.
Ik zou het de tweede keer precies hetzelfde doen!
Henriëtte uit Westervoort: Heb je nog veel reacties gehad na deze uitzending?Ik heb veel reacties van familie en vrienden gehad. ‘Je hebt het gewoon hartstikke goed gedaan, je bent gewoon jezelf geweest!’ hoor ik vooral terug.
Op het schoolplein reageren mensen ook. Het is niet dat je omringd wordt, maar kinderen zeggen bijvoorbeeld: ‘Jij bent toch Sonja?’ De hele kleintjes, uit groep 2 en 3 vragen zelfs om handtekeningen. Dat is grappig.
Als ik in de stad loop, houden ze je soms gewoon aan. Ik was laatst bij de bank, passeerde ik een heel oud opaatje. Hij was zeker 80 jaar. Hij pakte mijn schouder vast en zei: ‘Sonja, hoe is het nou? Hoe was het in Limburg?’
Het is allemaal positief, dan is het leuk.
Bernard uit Nieuwleusen: Wat zijn je volgende stappen in het vinden van een man?Oh jemig! Ik vind het leuke maar lastige vraag. Echt zoeken naar een man doe ik niet. Zo ben ik niet van plan om mezelf in te schrijven op datingsites. Het moet op je pad komen, net als Marcel op mijn pad kwam. Toen ik hem op tv zag, wilde ik een brief schrijven.
Anouk uit De Bilt: Ik wou vragen of je over je verliefdheid bent gekomen. Moest je echt een knop omzetten of ben je stiekem nog verliefd en kan je Marcel niet uit je hoofd zetten?Het duurde een paar dagen voordat ik me realiseerde dat het niet zo was, dat het Marcel niet zou worden. Na paar dagen lukte het om de knop om te zetten. Het is ‘m gewoon niet. Dat besef je dan.
Die verliefde gevoelens duurden wel wat langer, maar die zijn nu gewoon weg.
Marcel en ik hebben nog met elkaar gebeld. Dat heeft mij veel goed gedaan. Het is me wel duidelijker geworden waarom hij niet voor mij koos. Het heeft een plekje, en ik ga gewoon verder met mijn leven.
Marga uit Nijverdal: Heeft het meedoen veel invloed (gehad) op je leven? En zo ja, is het voornamelijk positief of negatief?Meedoen aan Boer zoekt Vrouw is een positieve stap in mijn leven geweest. Je komt dichterbij jezelf. Dat het gelukt is om mezelf te zijn, dat ik een eerlijk persoon ben, sterkt wel. Dat geeft mij een goed gevoel over mezelf.