"Met het verkeerde been uit bed"
Ik denk dat een ieder zich het gevoel dat zich "Master" over mij heeft gemaakt vanochtend zeer goed kan voorstellen. Een sms-bericht bracht mij het slechte nieuws. Hoe paradoxaal.
Hoewel ik het jammer vind dat er niet meer aan gedaan is om van Masterplan een succes te maken, spreken de cijfers natuurlijk boekdelen: een gemiddeld marktaandeel van minder dan 3% op primetime is niet verdedigbaar noch tolereerbaar.
Vrienden en familie bellen mij deze ochtend om me te vertellen dat het "absoluut niet aan mij ligt" en "ik eigenlijk blij moet zijn omdat mij nog meer kritiek bespaard is gebleven", goedbedoelde maar daarmee nog geen troostende woorden. Ik ben er echt helemaal kapot van. Iets dat de Master tijdens het spel niet is gelukt, lukt hem uiteindelijk dan toch, al zal dit in zijn "bolwerk van kennis en macht" niet met vrolijkheid ontvangen worden. Ik heb ook met hem te doen.
Ik heb me vanaf de eerste dag veel voorgesteld van Masteplan. De gesprekken met Hummie, het extreme karakter van het programma, de vooraf voorgespiegelde media exposure. Helaas, het mocht niet worden wat het had kunnen zijn. Welcome to the story of my life....
Ik heb veel opzij gezet om mee te kunnen doen aan Masterplan en zo mogelijk nog meer om de Master te trotseren. Dit alles met slechts één doel voor ogen. Velen zullen door hetgeen zij zagen denken dat dit het geld is, geld dat ik nodig heb om mijn financiële problemen op te lossen. Niets is echter minder waar...
Ik deed mee aan Masterplan om voor mezelf een ingang te creëren in het Aalsmeerse, een kans die een "onbekende" Nederlander niet zou krijgen. Na meegedaan te hebben aan achtereenvolgens "Deelt ie het of deelt het niet" en "Heartbeat", droomde ik dagelijks van een carrière voor de camera en besloot ik alles opzij te zetten als mij die kans werd aangereikt. Masterplan was deze kans, vandaar dat ik zo ver durfde te gaan.
Natuurlijk was alles vooraf besproken: het verbreken van mijn relatie, de botte en ongenuanceerde uitspraken, de karikatuur die ik soms moest zijn enzovoorts. Alles mocht tijdelijk "kapot" gemaakt worden om mijn doel te bereiken. We waren er van overtuigd dat wij sterker waren dan de kritiek die ons ten deel zou vallen. Ik wil Andrea, mijn ouders, vrienden en familie dan ook vanuit de grond van mijn hart bedanken dat zij alles voor mij hebben overgehad en zich dit door mij hebben laten aandoen zonder het mij kwalijk te nemen.
Op dit moment voel ik me een verliezer, ongeacht of ik de Master heb verslagen of niet. Ik realiseer me dat ik nu een "bekende" kop heb die geassocieerd wordt met een programma dat "het niet deed". Hoeveel kansen zal ik hierna nog krijgen om te bereiken wat ik zoek in mijn speurtocht naar voldoening.....
Dat Masterplan niet alleen slecht is geweest voor me, dat bewijzen de mensen op dit forum. Ik heb dagelijks genoten van jullie uitspraken en wil jullie dan ook bedanken voor de kritische analyses, de steun en de interesse in het programma en mijn persoon.
Bedankt.
