Ik vond het inderdaad ook mooi dat er nieuwe karakters bijkwamen, maar vond het ook heel goed hoe de andere kant van zoveel mensen werd laten zien. Inderdaad: er kwam meer sympathie voor bijvoorbeeld Justin, maar ook was het goed om de ouders van Bryce zo in beeld te zien en dan met name zijn moeder: zet zijn verhaal ook in een ander (beter uitgebreid) daglicht en maakt het nog veel verdrietiger en zwaarder en daarin eigenlijk ook meer echter. Ook vond ik de scene waarbij Jessica haar verhaal deelde in de rechtzaak met alle andere meiden die ook deelden, héél erg sterk!! Zo goed dat hier zoveel aandacht voor gegeven is dit seizoen; hoe stom en frustrerend ook dat het dan zo loopt in de rechtszaak... Helaas inderdaad de bittere werkelijkheid.
Ik kwam ook moeilijk door de eerste 5 (ofzo) aflevering heen dit seizoen, want er werd vooral héél veel gepraat ofzo, waardoor ik ook een beetje afdwaalde. Op een gegeven moment kwam er meer een verhaallijn in en toen vond ik mijn enthousiasme erover weer terug. Met name omdat er ook andere thema's besproken werden en toch ook dezelfde thema's vastgehouden bleven; waarbij ik de laatste scene dan ook heel sterk en helaas actueel vond passen. Desalniettemin ben ik wel duidelijk van mening dat seizoen 1 ontzettend sterk was en dat dit tweede seizoen hierin gewoon te kort kwam.
Ten slotte denk ik dat dit seizoen een heel scherp, goed en duidelijke boodschap heeft afgegeven aan de kritiek die kwam dat de zelfmoord 'geromantiseerd' of wat dan ook zou zijn. Door de gesprekken tussen Clay en Hannah en de rechtszaak en alles, kwam voor mijn gevoel duidelijk naar voren wat voor pijn het doet aan de mensen om haar heen.
Hoe dan ook: het is zo goed dat ze hier zo'n serie over hebben en ik hoop dat er jongeren zijn die zich hierdoor zullen openstellen met hun verhaal; wat dat ook is. Vooral alle stukjes die eromheen werden gesproken en waarin zulke mooie, wijze en ware lessen werden gegeven door het seizoen heen, vond ik heel sterk en gaven kippenvel...