Oke, mijn exacte leeftijd weet ik niet meer, maar ik schat dat ik ongeveer 3 jaar geweest moet zijn. Als oma naar de slager ging, mocht ik telkens mee. Ik keek vol bewondering naar de man die met een ongelooflijk groot hakmes de fijnste reepjes charcuterie wist te toveren uit die grote stukken vlees. En natuurlijk, het hoogtepunt was dat ik dan telkens een schijfje kreeg. Jammer genoeg ging oma maar zo'n 2 keer in de week en kreeg ik op een zonnige namiddag vreselijk veel lust in een portie salami. Vader was zo vriendelijk de achterdeur op 'n kier te laten staan en ik dus vrolijk op m'n eentje naar de winkel toe, kende de weg toch uit het hoofd. Beetje gevaarlijk op straat, hadden dus al een paar auto's de remmen in gemoeten (gelukkig nog vrij kalm in die jaren wat het vervoer betreft). Bij de slager aangekomen bleek er een bordje met GESLOTEN te hangen !

De weg terug duurde net wat langer dan voorzien, want de hele familie stond me in grote paniek op te wachten aan de hoek van de straat. Vader vertelt er vandaag nog steeds over aan mijn eigen kinderen.
