Voor degenen die aflevering 2 gisteren niet gezien hebben hier een korte samenvatting.
Jordy blijkt niet zelf in moeilijkheden te zijn gekomen op zee, het blijken 3 andere mensen te zijn. (Blijkbaar heeft een aantal forummers nu al moeite om schijn en werkelijkheid uit elkaar te houden
)
Wel wordt Jordy door de master met zijn eigen sterfelijkheid gekonfronteerd. Hij krijgt de opdracht naar een kerk te gaan en ziet daar zijn grafkist staan met een rouwkrans aan hem gericht. In de grafkist ligt de opdracht: schrijf je eigen testament. Dat doet hij.
Op het strand is een grafkuil gegraven, daarbij staat zijn kitesurf-plank en met een lint daaraan vast gebonden het door hem geschreven testament. Jordy moet dat voorlezen.
Als Jordy bij de notaris komt om e.e.a. te ondertekenen moet de notaris nog even kopietjes maken van de papieren. Jordy blijft alleen in de kamer achter. Hij krijgt de opdracht de 2 monitoren die op het buro staan aan te zetten. Daarop ziet hij zijn familie en vrienden die bij elkaar gekomen zijn om naar zijn eerder op het strand gemaakte opname waarin hij zijn eigen testament voorleest te kijken.
Als de notaris terug komt met de kopietjes krijgt Jordy de keus het te ondertekenen. Het gaat dit keer echter niet om zijn eigen testament maar om een verklaring dat hij al zijn spullen weggeeft aan die mensen zoals hij dat in zijn eigen testament omschreven heeft.
Jordy tekent.
En heeft level 1 hiermee gehaald.
Michel blijkt ontvoerd door een geheime dienst. Hij wordt opgesloten in een groot vrijstaand huis (in the middle of nowwhere) en dag en nacht verhoord. De geheim agenten spreken alleen russisch, Michel echter niet. Er komt geen tolk.
Michel wordt gekonfronteerd met foto's die van hem zijn gemaakt (was te zien in afl. 1) en die nu als belastend bewijsmateriaal naar voren komen.
Michel had in aflevering 1 al de opdracht gekregen: praat met niemand over Masterplan.
Michel weet niet of deze ontvoering echt is of dat het een plan van de Master is. Als het realiteit is hoeft hij maar 1 ding te doen om vrij te komen: zeggen dat het Masterplan betreft. Als het een plan van de Master is en hij zegt dat het Masterplan betreft betekent dat GAME OVER voor Michel.
Uiteindelijk doet Michel alsof hij een blindedarmontsteking heeft in de hoop zo uit dit huis te kunnen komen (naar ziekenhuis gaan).
Michel weet niet dat hij dit verhoor 48 uur vol moet houden, hij heeft geen idee hoe lang dit alles gaat duren.
Hij houdt het 48 uur vol en behaalt daarmee level 1.
We maken ook kennis met Player Marieke, een 22 jarige HBO studente, afkomstig uit Emmen en nu woonachtig in Groningen. Marieke wil graag na haar studie en voordat ze een baan accepteert in haar uppie naar Australië (Australië omdat ze daar goede verhalen over gehoord heeft). Ze hunkert naar het grote onbekende, verlangt naar eindeloze verten en wil aantonen dat ze de hele wereld aankan. Ze weet echter niet of ze zolang zonder haar vriend kan (ze hebben 2 1/2 jaar een relatie).
Marieke krijgt de opdracht om bus 159 (naar Emmen) te nemen. In een van de filmpjes tussendoor waarin ze wat meer over zichzelf vertelt geeft ze aan dat ze, wanneer ze bv. ziet dat iemand een tasje rooft van iemand anders, er wel wat van zal zeggen. Bij een halteplaats waar de bus stopt en diverse passagiers uitstappen probeert 1 van de uitstappende passagiers de tas van Marieke te roven. Marieke laat echter niet los en holt, haar tas vasthoudend die ook de tasjesdief nog vasthoudt, achter de tasjesdief aan. Hoe dit eindigt zien we niet in de aflevering: even later zit ze weer met tas in de bus. Als de bus bij het eindpunt is en iedereen uitstapt moet Marieke blijven zitten. De bus rijdt verder, met Marieke als enige passagier.
In het dorpje Doodstil (gemeente Eemsmond, 23 km van Groningen) moet ze uitstappen. Je ziet wijdse vlaktes en 2 mannen bij een geparkeerde truck. Meer zie je niet.
De opdracht die Marieke krijgt luidt: 3 uur je mond houden en 48 uur zonder geld zien te overleven binnen de grenzen van het dorp Doodstil.
Marieke pakt de telefoon en belt met Masterplan: ze verbreekt hiermee het kontrakt -> GAME OVER
Als motivatie geeft Marieke later: "Mensen worden ongerust als ze lang niets van me horen en me niet kunnen bereiken. Ik heb honger en ik wil naar huis".
Het commentaar van Peter Tuinman is subliem natuurlijk.