Bedankt iedereen voor alle lieve berichten! Die hebben me heel goed gedaan
Ik ga er goed de tijd voor nemen om erop reageren, als ik dat nog niet gedaan heb.
Ik heb me de afgelopen week dus even teruggetrokken en wat afstand genomen van het spel en het forum. Zoals ik in mijn eerste biecht zei was spelplezier van mezelf en anderen het belangrijkste voor me, maar vind ik ook dat als je aan een spel meedoet je voor de winst moet (mogen) gaan – zeker in zo’n All-Starseizoen. Dat heb ik dus gedaan, en daarbij heb ik ook gelogen tegen mensen waar ik het op persoonlijk vlak heel goed mee kon vinden. Voor mij zijn dat echt twee verschillende dingen en staan spel en het persoonlijke volledig los van elkaar. Ik kon het met iedereen dit seizoen heel goed vinden en heb tegen iedereen gelogen. Daar heeft een fijn gesprek, band of vriendschap dus nooit iets mee te maken gehad. Ik vind het zelf juist vervelend als beslissingen in zo’n spel genomen worden op basis van wie je aardiger vindt, het meer gunt, etc. Dan wordt het voor mij juist persoonlijk. Natuurlijk heb je met de ene persoon meer gesprekken dan met de ander, en bouw je ook op persoonlijk vlak relaties met mensen op als een spel je bij elkaar brengt en je aanspoort om meer met elkaar te praten dan je eerst deed. Maar zeker in een groep mensen die ik allemaal heel fijn vind en het allemaal heel erg gun om ver te komen laat ik me daar in mijn strategische overwegingen niet door leiden.
Zoals Chardo in zijn laatste biecht aangeeft hadden ook wij lange gesprekken (alleen en met Jacco erbij) en ging dat niet alleen maar over het spel. We hebben elkaar wat beter leren kennen, hadden het over gemeenschappelijke interesses en het was heel gezellig. Ik heb nooit overwogen dat dat voor hem ook binnen het spel betekende dat we elkaar niet zouden verraden en dat we samen naar de halve finale zouden gaan. Die spelafspraak, die ik dus gebroken heb, was voor mij puur en alleen een afspraak in het spel. Ik vind het heel fijn om mensen beter te leren kennen als ik wekenlang samen met ze een spel speel dat best een groot onderdeel wordt van je leven voor die periode. Het is
nooit een strategische keuze geweest om persoonlijke banden met mensen op te bouwen en die te gebruiken om ze te manipuleren. Achteraf gezien had ik in het geval van Chardo misschien dus meer afstand moeten bewaren en het puur ‘zakelijk’ moeten houden, omdat hij het anders ziet dan ik.
Ik vind het nog steeds heel erg dat ik iemand op die manier pijn heb gedaan, maar ik ben er inmiddels ook mee gestopt mezelf dat kwalijk te nemen. Iedereen liegt in dit spel en ik vind niet dat dat ineens niet meer oké is als je iemand graag mag en er fijn mee kunt praten. Ook als dat
tijdens het spel gebeurt, is dat nog iets anders dan dat het onderdeel van het spel is. Ik had niet kunnen weten dat dat voor een ander niet zou gelden en heb hem dus nooit doelbewust op persoonlijk vlak gemanipuleerd, gebruikt of pijn gedaan. Ik snap natuurlijk ook wel dat het hard aankomt om erachter te komen dat je in het spel verraden bent door iemand waar je het goed mee kunt vinden. Dat heb ik zelf ook meegemaakt en ik zou zelf ook weer even hebben moeten slikken als het nu ook bij mij was gebeurd. Maar dat is wel iets waar ik altijd rekening mee gehouden heb vanaf het moment dat ik me inschreef. Voor geen van ons was dit de eerste keer dat we een forumspel speelden. Sterker nog, dit exacte spel hebben we allemaal al gespeeld. Daar hebben we natuurlijk allemaal verschillende ervaringen mee gehad, maar ik had echt verwacht dat het spel en het persoonlijke in deze groep naast elkaar zouden kunnen bestaan zonder in elkaar over te lopen of een en hetzelfde ding te worden. En dan bedoel ik niet dat ik van iemand verwacht dat het meteen weer goed is en begrepen wordt. Verliezen is niet leuk, verraden worden al helemaal niet, en zeker niet door iemand waar je een betere band mee hebt dan met anderen. We zijn mensen en gelukkig ervaren we allemaal veel emoties, en dat die in eerste instantie de overhand nemen vind ik niet meer dan logisch en in de lijn der verwachting. Ook mijn eerste reactie op de feedback die ik privé van Chardo kreeg was dus emotioneel.
Wel merk ik, en dat is door een aantal anderen ook al gezegd, dat er ten opzichte van een paar jaar geleden wat veranderd is. Boze reacties op een backstab of een exit zijn van alle tijden en zullen dat ook altijd zijn. Emotie, fanatisme en toewijding maken een spel dan ook mooier en spannender. Maar alleen als we elkaar na afloop gewoon weer de hand kunnen schudden. Als er steeds minder ‘mag’ binnen de spel- en algemene omgangsregels zonder dat er echt persoonlijk en permanent kwaad bloed gezet wordt, wordt een flink aantal mensen nogal beperkt in hun spel(plezier). Ik moet me als speler die vindt dat speltechnische leugens en bedrog erbij horen zonder het persoonlijk minder gezellig te maken dan altijd aanpassen aan iemand die dat niet vindt/kan scheiden en nooit andersom. Als dat inmiddels de consensus is onder actieve forummers in dit gedeelte, dan is dat zo. Maar dat is nooit geweest waar dit spellengedeelte voor stond en dat moet dan geherdefinieerd worden. Voor mij zou dat geen leuke manier van spelen zijn en ik zou dan dus ook niet meer meedoen.
Ik heb niet geweten of gedacht dat mijn keuzes in het spel bij iemand echt als een persoonlijk mes in de rug zouden voelen, ook een paar weken later nog. Om er op de avond van de ontknoping achter te komen dat dat wel zo was kwam dan ook heel hard aan. Ik wil mezelf niet als slachtoffer neerzetten, ik ben degene die hem in eerste instantie (onbewust) pijn heeft gedaan. Wel was het moeilijk om nog trots te zijn op mijn winst, zeker ook omdat ik expliciet te horen kreeg dat het me niet gegund was en er gewalgd werd van mijn speelstijl. Begrijp me niet verkeerd, iedereen ziet het spel anders en mag dat vinden. Toch kan ik niet ontkennen dat het een enorme domper op en eigenlijk gewoon het einde van de feestvreugde was. Ik heb me vervolgens teruggetrokken en de rest van het ‘reüniefeestje’ even voor de rest van de groep gelaten. Ik dacht dat als een kandidaat zegt me ook echt niet meer te willen spreken, ik maar weg moest (niemand zei dat ik weg moest hoor, maar iemand niet spreken vond ik lastig in die setting). Maar goed, na wat zelfreflectie, het lezen van de biechten en feedback in de lieve berichtjes die ik kreeg ben ik tot de conclusie gekomen dat ik niets verkeerds gedaan heb. Ik heb ook maar het spel gespeeld en ben net zo goed 1 van de 10 dus ik mag hier gewoon zijn. Het staat iedereen verder vrij wat ze wel of niet willen lezen en waar ze wel of niet op reageren. Ik ben nog steeds bereid het met Chardo (of iemand anders als daar sprake van is) uit te praten en te repareren wat nog te repareren valt, maar dat ligt op dit moment niet bij mij en ik moet ondertussen door.
Dus hoi! Ik ben inmiddels wel degelijk heel trots op mijn spel en overwinning en als iemand er nog over wil napraten doe ik dat graag
(maar ik ben ondertussen wel ook heel druk bezig met school
)
