Nou, ik heb nog geen idee dus hier effe een vuile graag aan beide heren. Wat maakt jou beter dan de andere finalist?
Heey, ja de finale 2, allebei nog gefeliciteerd en graag gedaan dat ik julie niet heb meegenomen. Allereerst een vraag aan beide. waarom verdiend de andere het minder om te winnen dan jijzelf?
Deze vraag is zeer tricky, maar ik ben zo vrij om de vraag van Chipie hier meteen aan te koppelen en hetzelfde antwoord in zijn topic te plaatsen. Ik parafraseer even jullie vragen, maar ik zie zelf weinig verschil tussen 'Waarom verdient de andere het minder om te winnen' of 'Waarom verdien jij het meer om te winnen' aangezien beide vragen in feite op hetzelfde neerkomen. Mocht ik het verkeerd interpreteren, aarzel dan niet om bijvragen te stellen!
Het mooie aan Sequester is dat het zoveel facetten omvat. Allereerst is er het sociale spel gedurende het hele avontuur. Je moet bondjes vormen en je moet veel gesprekjes aangaan met elkaar om verder te komen in het spel. Tussendoor lijkt dat al een vrij moeilijke opgave, maar het gevaarlijke zit 'm eigenlijk bij het uitleggen van je sociale spel op het einde. Dan komt, als het goed is, alles bloot te liggen en moet je je spel gaan verantwoorden. Ik heb het gevoel dat ik door deze finale kan wandelen in mijn teksten omdat ik een zeer straight-to-the-point sociaal spel heb gespeeld. Wat je ziet is wat je krijgt, zoiets. Ik heb daardoor niemand moeten bedriegen of backstabben en dat maakt dat ik wel degelijk een sociaal sterker spel heb gespeeld, zelfs al zijn de banden die ik met de juryleden doorheen het spel heb gesmeed doorgaans zwakker dan die van Bjorn. Ik heb eigenlijk weinig te verbergen omdat iedereen de meeste dingen al weet, de leukste details zijn al een beetje onthuld en daar ben ik eigenlijk zeer blij mee. Bij Bjorn merk je toch dat hij zich meer moet verantwoorden tegenover de rest over zijn sociale spel. Bij Hans merk je bijvoorbeeld een beetje wrevel omdat hij Arno mee wou nemen naar de F2. Swifty heeft dan bijvoorbeeld weer vragen waarom hij zijn eerste stem vergooide en daarmee mede Tim in een lastig parket heeft gezet. Tijdens de zesde ronde heeft Bjorn aan mij verkondigd dat hij me het liefst met hem in de F2 zou zien, maar nu stelt hij dat Chip zijn echte F2-maatje was. Bij Arno zie je dan toch wel wat vragen over die LoS die Bjorn heeft achtergehouden. Ik moet bij deze ook onthullen dat ik wél wist dat Bjorn een LoS had, dat heeft hij me nog verteld voor hij die heeft ingezet. Wellicht was ik de enige die dit wist, maar dat doet verder niet terzake. Je merkt dat hij voor zijn sociaal spel zich hier en daar toch in vele bochten moet wringen om in een goed daglicht te blijven. Dat probleem heb ik in geen geval, iedereen weet volgens mij alles van mijn spel en ik heb niemand de rug toegekeerd die ik mijn woord heb gegeven.
Een ander element zijn de duels en de opdrachten doorheen het spel. Het klopt dat ik de meeste duels heb moeten spelen, namelijk drie in totaal. Ik moet daarbij ook meteen zeggen dat ik, net als Bjorn trouwens, zelf nooit de meeste stemmen heb gekregen. Ik heb nooit stemmen van anderen mogen onthullen, nee, ik werd enkel uitgedaagd of meegenomen door anderen omdat ze mij zagen als geduchte tegenstander. Waarom zie je iemand als geduchte tegenstander? Omdat je bang bent dat die persoon met de winst gaat lopen. De enige uitzondering was de eerste ronde, maar ik kon mijn houding bepalen hoe ik zelf wilde omwille van die LoS. Terwijl Bjorn doorheen het spel meer bezig was met het conformeren van andere spelers, het maken van strategische praatjes uit angst dat hij uitgedaagd zou worden en het veilig stellen van zichzelf heb ik oog in oog gestaan met dit spel, met Sequester. Wil jij mij uitdagen? Doe maar gerust, maar kom achteraf niet huilen als je van een kale reis thuiskomt en ik op je graf sta te dansen. Dat kan voor mij zeer slecht uitpakken, maar ik heb het grote geluk gehad dat het voor mij in dit geval zeer goed is uitgepakt en ik telkens opnieuw heb mogen scoren. Uiteraard was ik zelf vaak ook een onzeker gansje om genomineerd te worden, maar dat mocht voor mij het spel niet bederven. Je moet maar eens een kijkje nemen in het topic van
ronde 2. Ik heb me daar zo arrogant opgesteld, maar ik had zoveel plezier in het plagen van Swifty omdat ze een lady is, het pushen van Chip omdat ik er van uit ging dat hij de moordenaar was en het plaatsen van die gifjes. Geweldig vond ik dat! Ik was op dat moment ook helemaal niet bezig met het idee dat Chip mij zou gaan uitdagen, dat zijn zorgen voor morgen. Betekent dit dat ik op sommige vlakken minder strategisch was dan Bjorn? Misschien wel. Betekent dat ook dat ik intern meer plezier heb gehad in het spel door plezier te beleven aan de opdrachten, de duels en de interactie die daardoor ontstond met de andere spelers? Absoluut!
Tot slot kijk ik naar de algehele evolutie doorheen het volledige spel. Je merkt bij mij echt dat ik moest knokken in het begin voor mijn plaatsje. Ik had een hele portie geluk nodig om toch niet genomineerd te worden en tot en met ronde 4 bleef ik uitgedaagd worden en moest ik duels spelen. Het mooie was dat ik doorheen die periode ook de mensen beter begon te leren kennen. Aanvankelijk hechtte ik daar zo weinig belang aan en nam ik mezelf voor dat ik niet speelde om mensen beter te leren kennen, maar ik moet daar nu op terugkomen. We zitten samen hier op een forum en op Discord, we zijn een online community. Het is net zaak om elkaar beter te leren kennen en een leuke tijd met elkaar te beleven. Na ronde 4 ging er plots een deur voor me open, alles ging beter en beter. Ik werd met rust gelaten en ik kon eindelijk de anderen wat meer in actie gaan zien, want je merkte ook wel dat er meer wrevel ontstond naarmate we met minder en mindere waren. Ronde 6 was echt de crème de la crème omdat me letterlijk een plaatsje in de F4 werd gegund door de andere spelers. Letterlijk niemand had dat geloofd tijdens ronde 1, en daar ben ik ontzettend trots op. Zelfs in de F4 kon ik als het ware van mijn troon toekijken hoe ik buiten schot kon blijven door nog maar weinig te hoeven doen. Mijn evolutie doorheen het spel ging in sterk stijgende lijn met als kers op de taart deze finale. Ik heb het beste van mezelf gegeven en dat werd beloond. Niemand hoeft mij iets kwalijk te nemen en ik mag met veel vreugde en zonder schuldgevoel terugkijken op het spel dat ik heb neergezet. Voor mij is de winnaar de persoon die ik doorheen het traject het meeste evolutie heb zien maken en als ik daarvoor mezelf naast Bjorn moet zetten, dan ben ik van mening dat ik op dat vlak er met kop en schouders bovenuit steek.
