Week 11-ish
Ergens had ik al wel het vermoeden dat ik in deze dagen dit dagboek wel ging schrijven. Dat je dan tijdens dat moment gek genoeg best hoog in de emotie schiet is dan heel apart.
Wat begon als een "Weet je wat? Waarom niet..." is uitgelopen tot een knotsgekke 3 maanden waarvan ik niet had verwacht zo lang mee te mogen draaien. Iets waarvan ik zo ontzettend trots ben dat ik het toch gedaan heb, Meermaals gedacht heb: "Ik heb het toch weer geflikt. Dat zag ik echt niet aankomen!" Veel gelachen, ook echt gefrustreerd ben geweest. Maar toch het belangrijkste, bij mezelf gebleven.
Ten eerste wil ik iedereen die meedeed bedanken, want mijn gevoel dat ik als een outsider meteen vol in het diepe zou worden gegooid werd meteen vol ontkracht. Misschien was het wel makkelijk geweest ja, maar jullie kozen ervoor om iedereen net zoveel te respecteren. Waarvoor natuurlijk respect terug.
natuurlijk gaat mijn dank ook uit naar Dennis, die echt een fantastisch spel op heeft gezet. (Al dan niet met een beetje hulp natuurlijk) Ik was het misschien niet altijd eens met de keuzes of manier waarop iets werkte, maar dat heb je altijd met spelletjes. De variatie in programma's en opdracthen was echt leuk, voor iedereen was wel wat.
Maar vanwaar ineens nu een biecht. Op een dag waarop het middagprogramma nog niet eens "halverwege" is?
Misschien voel je de bui al een beetje hangen en dan heb je waarschijnlijk gelijk:
Ik besluit om uit het spel te stappen. Deze beslissing hing voor mij al sinds die zondag zelf in de lucht. Het was zeker niet makkelijk, gezien het feit dat dit het moment is waarop het alles of niets is. Ik heb er even tegenaangekeken, want je weet maar nooit of er ergens ineens toch die "Spark of Genius" binnendringt. Al was die er toen ook al niet, dus nu was hij na 2 dagen er ook al niet. Precies de persoon die zo leuk al zijn weken samenvatte in gevatte teksten. Geforceerd ergens grappig over schrijven is nou eenmaal niet het makkelijkste...
Maar het is niet allemaal de "slechtnieuwsshow..." Want gek genoeg is het juist door dit middagprogramma dat mijn aspiratie en inspiratie nu ergens anders ligt. Iets wat al een tijdje op de backburner lag, komt ineens bovendrijven en ik steek hier stiekem ineens meer tijd in dan in de challenge zelf.
Juist ook hierdoor voel ik me bedrukt dat ik ook nog een stukje hiervoor moet bedenken. Terwijl ik de afgelopen 2 dagen veel meer plezier beleef in datgeen waaraan ik nu werk.
Daarom dat ik nu een muur aan tekst heb geschreven, omdat ik het dan natuurlijk niet kan laten om op dezelfde manier af te sluiten als ik ben begonnen om de weken van mij af te schrijven. Zo schrijf ik nu mijn verhaal van Zap 5 af.
--Renz
