Ik heb een oranje bandje, maar ik draag het niet. Dat heeft een praktische reden, per ongeluk heb ik een te grote gekocht (ze schijnen ze in 2 maten te maken, wist ik veel) en als ik die van mij om doe bungelt hij ergens bij mijn elleboog. Ben nog wel van plan een kleinere te kopen denk. Heb geen gele gehad jammergenoeg, en de andere kleuren heb ik nog niet zien liggen.
Marketingtechnisch is het natuurlijk geweldig, die bandjes. 25 miljoen keer een euro is toch mooi 25 miljoen euro! Ik vind wel dat je moet weten wat je draagt als je er eentje om doet, en niet zomaar omdat het hip is. Dat respect 2 all vind ik een mooi idee om dat zo te laten zien, en die rode ook wel.
Wat is nou precies het wezenlijke verschil tussen de gele bandjes en het rode AIDS-lintje? Ja ik weet dat het een andere situatie is enzo, maar volgens mij komt het zo´n beetje op hetzelfde neer.
Het is inderdaad triest en typisch Nederlands om alleen iets te geven aan het goede doel als je er wat (hips) voor terugkrijgt, maar ja kennelijk is dit DE manier, en daarom vind ik het wel ok: jij blij, zij blij, iedereen tevreden.
Om daar even op voort te borduren: wat dan te denken van die enorm groots opgezette televisieavonden zoals laatst die van Plan, of voor hongerige kindertjes in weet ik het waar, warchild, t wereld natuur fonds etc...? Er zijn een heleboel mensen die gaan doneren om wat ze die avond allemaal voor hun kiezen krijgen zo ongelofelijk zielig vinden (begrijp me niet verkeerd, het is echt vreselijk wat er soms elders gebeurt), als ze de donatie hebben gedaan voelen ze zich weer goed voor het moment en vervolgens vergeten ze het weer. Is dat dan niet net zo erg?
(Mijn moeder zegt altijd: ik wil niks doneren, ik ga liever zelf naar het gebied om daar wat uit te richten. Zo geschiedde in 2001, toen we (ik ook dus) in een krottenwijk zijn gaan werken in Zuid-Afrika. In september gaat ze naar Ethiopië voor 6 maanden. Een beetje een idealistische inslag waar ik denk wel wat van mee gekregen heb. Overigens doneer ik ook, aan de NSGK (NL stichting gehandicapte kind) en OneMen. Of pats ik hier nu ook mee? We hebben altijd een "plan"-kind gehad, maar toen mijn moeder haar ging opzoeken in Guatemala bleek ze een kind te hebben van haar vader, zij en haar broertjes niet meer naar school gingen en meer van dat soort dingen terwijl de brieven altijd anders beweerden. Dat was op zich wel een beetje een tegenvaller dus.)
Poll
