ik moet er niet echt trots op zijn, maar ik heb idd al best een paar blunders op mijn actief...
laat me het daarom maar houden op een gezamenlijke blunder met mijn lieftallig vrouwtje.
voor de geboorte van ons 1ste kindje, gingen we 's zaterdags altijd samen naar de supermarkt. we hadden dan ook een ingemetselde gewoonte, ik had altijd het winkelwagentje, zodat zij vrij kon rondzwerven.
de eerste keer dat we jan meenamen was natuurlijk wat onhandig, maar goed het winkelen was toch gelukt.
de volgende keer is het dan fout gelopen, wat ons allebei het nodige rood op de wangen bezorgde op dat ogenblik. we stonden bij het fruit en ik wou nog ff naar de CD's gaan kijken. jan zat in een kinderstoeltje in het winkelwagentje. mijn vrouw zei... zit 'm hier maar neer, dan kan jij rustig gaan kijken. nadat ik 2 minuten later alles bekeken had op de muziekafdeling, ging ik terug naar het fruit... mijn vrouw legde de appelen en peren mooi in het winkelwagentje en wij samen leuk naar de kassa... ZONDER JAN. GEWOON VERGETEN ! oeps !
jan was ondertussen gewoon in slaap gevallen en zat gelukkig nog gewoon op de plaats waar wij hem achter gelaten hadden.
als we nu gaan winkelen en ik vraag aan het einde... hebben we nou alles ?, betekent dat dus eveneens... zijn de kinderen er ook bij