Vrede Sluiten
Het verhaal naar de bloemist, catering en DJ was vooral een oefening geweest voor deze toespraak. Nu moest ze haar empathie vol aanzetten en oprecht overkomen in haar spijt. Ze was net begonnen, toen iemand riep dat ze inderdaad niet zo aardig tegen iedereen was. Olivia wist niet wie het was, maar ze moest nu in haar rol blijven, dit was niet het moment om haar gram te halen. Daarnaast leek het de spanning enigszins te breken. Ze vervolgde de speech, met enkele gerichte verontschuldigingen. De anderen zou ze de rest van de avond wel spreken.
Toen ze de speech afrondde schakelde de DJ de muziek weer in. Ah, hij was er toch. Terwijl ze naar de taart liep speurden haar ogen rond voor Job. Hij stond een beetje achteraan, als de kleurloze figuur die hij altijd was geweest. Olivia liep hem voorbij, stopte, en draaide zich om: “Job, wil jij misschien de taart aansnijden?” Ze pakte hem op al z’n punten: symboliek, zijn vaderlijke afwezigheid, haar egoïsme, vergeving. Ze speelde quasi-afwezig met haar kettinkje. Natuurlijk ging haar vader voor de bijl, hij had geen kans. Ze zag het in al z’n kleinste bewegingen: hoe hij z’n rug een fractie rechtte, een glimmertje hoop dat in z’n ogen glom, een glimlachje dat over z’n gezicht waaide. De man was ontroerd door het nieuwe begin, en wilde graag bijdragen door de taart aan te snijden. Job was altijd het eenvoudigst te manipuleren geweest. Ze gaf hem een warme knuffel.
Natuurlijk zou nu niet alles goed zijn. Olivia wist ook wel dat Job, na het publiekelijk snijden van de taart, het tijd zou vinden voor een trademarked Goed Gesprek. Het zou hem ongetwijfeld zijn opgevallen dat er geen foto’s van haar ouders stonden. Ze had speciaal vanochtend de foto van haar moeder opgeborgen. En inderdaad, Job liep de drukte uit, Olivia volgde, en daar was de eerste vraag. Over de kalender. “Mam staat er wel op, en haar sterfdag”, antwoordde ze. Ze zag een zenuwtrekje, wat was zijn gevoel toch breekbaar, en vervolgde: “Natuurlijk weet ik jullie geboortedagen uit mijn hoofd, daar heb ik geen kalender voor nodig. Dat is relevanter wanneer ik mensen nog minder lang ken, zoals Maurits”, bij die naam lichtten zijn ogen weer op, maar ze sprak verder: “Maar hoe lang die relatie nog standhoudt..”, en ze waren weer uit.
Job nam het initiatief: “Ja, Maurits. Of een andere man, natuurlijk. Maar is het nu klaar met die ongein? Nu, hier, dit feest, je gaat weer normaal doen toch.” Ha, normaal. “Alles wordt nieuw, pap. Laten we de geschiedenis laten rusten, daar leef je al zo veel in, we kunnen beter kijken naar de toekomst. Dat zou mam vast ook hebben gewild.” Hij had duidelijk willen protesteren tegen de claim dat hij in het verleden zou leven, maar de verwijzing naar haar moeder ontspoorde zijn gedachten. “Ja, mooi, je moeder, ja.. Maar jouw toekomst dus. Je bent van plan om je verantwoordelijkheid te nemen, voor je leven en je ziel, dat je een goede invloed wordt voor je naasten, in plaats van die.. die roekeloze vrijblijvendheid?” “In zekere zin heb ik dat altijd gedaan, maar destijds niet op de manier die jij wilde. Vanaf nu zal ik proberen om een persoonlijke invloed te hebben op al de rest van je levensdagen. Dat het er veel moge zijn!” Ze glimlachte er warm bij, om te suggereren dat ze het goed bedoelde. Job leek licht in de war, alsof iets hem niet zinde, maar hij niet precies door had wat. Dat kwartje zou vast vanavond nog wel vallen. “Maar Job, ik moet nog met anderen ook praten vanavond - je weet hoe ik ben”. Hij maakte een begrijpend wegwuifgebaar, in gedachten verzonken wat er nu net was gebeurd.
Olivia wandelde terug het feestgedruis in, waar Emilio en Pieter met elkaar stonden te praten. Ze hoorden elkaar niet te kennen, hoewel ze voor Olivia beide betrokken waren geweest voor hetzelfde project: haar inkomsten. Nadat Olivia News nergens naartoe leek te gaan, koos Olivia voor sneller en eenvoudiger geld. Toen ze nog bij Ruby thuis over de vloer kwam had ze kennisgemaakt met haar moeder, Hannah. Hannah was zeer bedreven in het krijgen wat ze wilde. Ze stuurde de belangrijkste beslissingen van haar man, de huidige burgemeester, zonder dat die iets door had. Hij wist ook niets van z’n vrouws nevenactiviteiten.