Lief dagboek, als ik op je vorige bladzijde kijk schrik ik wel een beetje. Als ik het stof heb weggeblazen realiseer ik me dat ik je voor het laatst in aflevering 2 heb gebruikt. Het is tekenend voor hoe ik in het spel zit, maar je verdient het om ook eens te horen hoe het met mij gaat, dus laat ik maar een boekje opendoen over aflevering 5. Deze avond heeft me namelijk laten beseffen dat er een aantal mensen beter in het spel zitten dan ik en dat het geen kwaad kan om te proberen tot rust te komen als men je voor vanalles uitmaakt
Het begon bij een gesprekje tussen mij en Bjorn. Ik had met Bjorn al wel vaker gesproken tijdens dit spel, verlangend naar bordspellen. Echt elkaar helpen hebben we nog niet echt kunnen doen, maar dit leek toch op een aflevering waarbij overleggen in ieder geval mogelijk was. Bjorns voorstel was om Sydney ook erbij te halen. De volgende dag kreeg ik een bericht dat zij er ook oke mee leek dus toen hebben we een gesprek met zijn drietjes aangemaakt. In eerste instantie leek het tot een voorstel te komen waarbij we elkaar allemaal veel geld zouden geven en de andere duo's niet. Sydney gaf hierbij aan dat JW ook graag de duo's van Swifty en Aurynn erbij zou willen betrekken. Het bruggetje leek makkelijk; hun partners zitten allebei in de RealSwifty groep en die zouden we kunnen gebruiken om mensen te lokaliseren en ons voorstel werkelijkheid te maken. Nadat Sydney mij pushte om het in de groep op te gooien, stelde ik het voor aan de rest. In eerste instantie leek het prima. Na wat bedenktijd brokkelde het voorstel echter steeds meer af; het zou lullig zijn. We zochten naar varianten waarbij we onze samenwerking minder heftig zouden maken, bijvoorbeeld minder sterke kaders waardoor ieder team toch nog wat vrijheid had om zelf wat in te vullen. In eerste instantie leek dit oke, maar na een lek naar Gerrit en wat discussie werd besloten dat iedereen maar zelf moest weten of hij zich aan dit plan zou houden, maar echt werkelijkheid werd het waarschijnlijk niet
Ik schoot meteen in een soort interne paniek. Ik voelde aan alles dat de overige groepjes binnen RealSwifty inderdaad graag met elkaar wouden samenwerken, maar niet met PieterBasje en mij. Die losgeslagen puber en ik zijn gewoon stug door blijven werken aan onze B&B en we stuiten op heel veel dingen die ons gelukkig maken bij de opzet. Nadat we de bonnetjes en reviews hebben doorgegeven, is het vandaag tijd om het geld te verdelen, totaal nog niet wetende wat we ermee gaan doen want we hebben er sinds de breuk van de groep niemand meer echt over gesproken en het vertrouwen leken we toch al niet meer te hebben. Als Dennis post dat het geld van 2 teams nog mist, besluit ik in overleg met PB om DRenzi te berichten. Ik had die nacht met hem ook even kort gesproken en ik wou even weten hoe hij in de wedstrijd zat na het vertrek van Bjorn. Toen bleek dat hij zijn geld ook nog moest verdelen. In de groep die daarna volgden voelden we denk ik alledrie aan dat we gevaar liepen, zonder dat echt naar elkaar uit te spreken. Ik was vooral bang voor de samenwerking tussen de andere groepen. Hoe ver waren we bereid hiervoor te compenseren? Heel ver. Elkaar het maximale bedrag geven? We moesten voor ons gevoel haast wel. Dan doen we dat maar, in de hoop dat het voor ons genoeg is
Toen was het tijd voor de uitslag. Toen ik zag dat JW en Sydney gewonnen hadden met de bijbehorende verdeling wist ik het eigenlijk al. PB en ik zouden gaan afvallen. Het leek er sterk op dat zij, Aurynn/Wouter en Robbie/Swifty met elkaar hadden afgesproken om elkaar redelijke bedragen te geven en mij/PB en Gerrit/Chip niet. Of dit echt gebeurd is, ik weet het niet, maar elke vezel in mijn lijf voelt dat het zo gegaan is. Ik heb toen ook uit woede meteen prive wat gestuurd naar Sydney. Niet netjes, maar het is netter dan iemand openbaar op de brandstapel gooien
Eigenlijk ben ik er vanuit gegaan dat PB en ik zouden afvallen tot het moment dat we onze foto zagen. Ik was oprecht enorm verrast, maar blij kon ik eigenlijk al niet meer zijn. Ik krijg op Discord namelijk vanalles naar mijn hoofd geslingerd alsof ik de grote manipulator ben van dit spel, wetende wat anderen deze aflevering gezegd of gedaan hebben is dat best wel frustrerend. Ja, ik heb last minute een deal gemaakt met DRenzi maar dat was niet uit tactiek, maar uit angst. Inmiddels heb ik mijn Discord denk ik al 1,5 uur afgesloten want ik werd oprecht ongelukkig van de valse verwijten. Ik speel dit spel enorm low profile en hou me totaal niet bezig met stiekeme afspraken of wat dan ook. Deze aflevering doe ik het voor het eerst en dan ben ik meteen
de boeman van het spel? IK heb daar niet zo'n zin in. Ik zit ondertussen maar gewoon naar de Champions League te kijken (Forza gunners!
) maar echt lekker voel ik me niet
Ik heb eerder in een spel gezeten waarin ik, deels door mijn eigen daden, in een niet zo lekkere positie in de groep kwam. Andere situatie, maar ook daar was ik niet eerlijk. Daarna voelde het, tot mijn exit, alsof ik voor spek en bonen aan het meespelen was. Ik denk dat dat nu de grootste angst is waar ik mee zit, zeker met het thema op komst. Deze mensen zijn zo leuk en ik vind het fijn om met ze in een spel te zitten, maar 1 ''foute'' beslissing en het voelt alsof ik buiten de groep sta. Had ik dan op de treinrails moeten gaan liggen en mijn verlies accepteren? Nooit, opgeven staat echt niet in mijn woordenboek. Ik snap dat het lullig is voor GerritDeBloempot en Mrchipie, dus ik ga de actie ook niet goedpraten. Ik heb iets gedaan en jullie moeten er maar mee dealen, maar dat er wordt gedaan alsof ik de enige ben die iets fout heeft gedaan dat weiger ik te slikken. Mijn grootste hoop is nu gewoon op een normaal en eerlijk vervolg van het spel (ik ben bijvoorbeeld al angstig dat mensen lijstjes gaan uitwisselen in deze aflevering, terwijl er staat dat het verboden is). Ik snap dat ik hierin geen recht van spreken heb, maar ik maak het spel graag op een normale manier af met iedereen. Ik leef van week tot week en ik zie wel wat er gebeurt en hoelang ik uberhaupt nog in dit spel zit en met wie. Ik had zin in de vlam in de pan, nou die is er. Nu maar hopen dat iedereen kan inzien dat we allemaal ''maar'' mensen zijn
Lief dagboek, sorry voor al dat lelijke stof op je. Ik beloof je dat de volgende keer dat ik in je schrijf niet zo lang zal duren!
