Hai Hut!
Het loopt tegen etenstijd, dus het is nu rustig genoeg om te biechten. Iedereen is bezig met eten zoeken en klaarmaken.
Nou alles loopt zo´n beetje op rolletjes hoor, op eiland Femina. We hebben eigenlijk prima te eten, je moet Molice elke morgen zien gaan joh! Voor dag en dauw staat hij al naast zijn klamboe. Eerst rent hij altijd van noord naar zuid over het strand, hij noemt het zijn poeprondje. "Anders kan hij niet", ja het zijn mijn woorden niet hoor! Daarna doet hij ongeveer 15 minuten sit ups en push ups, hij is echt zó sterk! Ik lig altijd geboeid te kijken naar al die activiteit op de vroege morgen. Het lijkt wel alsof hij met de dag meer spiervorming krijgt, echt! Komt misschien wel door alle vis die we eten. Als hij klaar is met zijn workout gaat hij met blote handen vis vangen! Als het altijd zo ver is sleur ik mezelf overeind, want dat moet je echt van dichtbij zien. Hij sluipt het water in, op zoek naar een flinke prooi. Heel stil staat ie dan, echt je ziet geen enkel rimpeltje. De nietsvermoedende vis komt dan aanzwemmen en dan... Zijn goed ontwikkelde spieren spannen zich... KLABAM!!! En negen van de tien keer heeft hij hem. Geen speer, geen net, geen mes... Gewoon met de blote handen! Geloof je me niet? Het is echt waar. Het is echt de stoere sterke kerel die wij nodig hebben op het eiland!
Dorine dan. Ze blijft zich een prinsesje voelen. Maar prinsesjes hebben we ook nodig! Ze draagt niet veel bij aan de voedselvoorziening, haar taak is het onderhouden van onze hut. Ze heeft een heus kaptafeltje gemaakt voor zichzelf, met een aangespoeld stuk glas (ja gevaarlijk, vond ik ook...) en een stuk boomschors er achter als spiegel. Als de zon goed staat kan je jezelf er echt in zien! Daar besteedt ze per ochtend ongeveer drie kwartier aan het kammen van haar haar en het kuisen van haar perzikhuidje. Hoe ze het doet, ik weet het niet, maar ze ziet er nog steeds onberispelijk uit! Van dat dieet met veel vis ga je echt uit je smuicheltje rieken, maar Onze Dorine lijkt daar totaal geen last van te hebben. Kokosolie is schijnbaar erg goed voor je haar, ik zie haar dat elke keer gebruiken. Ook zorgt ze dat de hut brandschoon, zand(vlooien)- en ongediertevrij blijft. Ik moet wel toegeven dat ze daar soms gekke rituelen bij uithaalt, maar niemand neemt haar dat kwalijk. Zolang ze onze kleding ook maar opvouwt. Zoals je hoort ook een onmisbare kracht!
Tijgertje doet haar naam eer aan hier op het eiland! Ze sluipt regelmatig geruisloos rond hier op handen en voeten, op zoek naar indringers, net als de vorige keer. Toen had ze die clowns uit de mangrove of Bicepcië ook al gespot voordat wij ook maar iets door hadden. Haar ogen en oren zijn werkelijk geweldig goed! Bij elk verdacht geritsel sluipt ze op de plek der onheils af om te checken wat het is. Tijgertje fungeert dus eigenlijk een beetje als onze enige echte eigen waaktijger.
Ville weet veel van inheemse plantensoorten en insecten enzo en ze is er ook helemaal niet bang voor. De grootste spinnen, torren, maakt niet uit, ze kan ze allemaal aan. Overigens vermoed ik dat ze zich ook wel eens wat stoerder voordoet dan ze in werkelijkheid is, want toen we laatst samen weg waren en er ineens vanuit zijn holletje in de grond een mega grote Koepelspin te voorschijn kwam, trok ze wel even wit weg... Ze zei dat het door de honger kwam, maar ik geloofde het toch niet helemaal! Eigenlijk was het wel een mooi beest, wat zich kennelijk erg goed thuis voelde op ons deel van het eiland, het achterlijf van het beest was helderrood met vier zwarte stippen. Maar goed, ongedierte of andere onderkruipsels, Ville weet er raad mee! Ook neemt ze regelmatig exotische planten mee, zodat we gister iets te eten hadden dat wel verdacht veel leek op Jambalaya! Eergister hadden we zelfs een soort van hutspot, alleen het klapstuk was vervangen door in (van Dorine´s kaptafeltje gejatte) kokosolie gefrituurde haaienvin. In de hutspot zat verder een soort maniok, zoete aardappel, verschillende kruiden, enzovoort.
