@ Jos
- waarom is een vloek het eerste wat uit jouw mond ontsnapt als je op je duim slaat? Er zijn toch ook andere woorden te gebruiken om uiting te geven aan jouw schrik en pijn en zo? Waarom dan iets wat mensen kwetst? Sh*t roepen lucht ook op!
- die mensen die hun verhaal over God kwijt willen, die uiten toch ook gewoon hun mening? Ik zie niet waarin vrijheid van Godsdienst verschilt van vrijheid van meningsuiting
Dat eerste: ik zeg niet dat er per definitie als eerste een vloek uit mijn mond ontsnapt. Het kan ook iets heel anders zijn dan een vloek. Maar ik bedoel ermee te zeggen dat het niet als godslastering bedoeld is, als het WEL een vloek is.
Verder: vrijheid van godsdienst vind ik prima, maar die vrijheid hoort voor mij ook in te houden dat het geaccepteerd wordt om nergens in te geloven. En dat is echt niet altijd het geval. Het begrip ''godsdienstvrijheid'' houdt dit dus al expliciet in: de vrijheid om in god te geloven (onder welke vorm van religie dan ook), of niet in god te geloven.
Ik keur ook helemaal niet alles af wat een gelovige doet. Ik zeg dus: ik ervaar het niet als een gemis om nergens in te geloven, ik laat me dat gevoel ook niet opdringen.
@FS: mijn reactie hier is ook een reactie op jouw bericht:
Openstaan voor andere meningen hoort dus geen eenrichtingsverkeer te zijn. Wat ik aangeef: ik zal accepteren dat er gelovigen zijn (van welke signatuur dan ook), ik verwacht dan ook dat mijn opvatting om nergens in te geloven, mijn doen en laten te baseren op mijn gezond verstand, eveneens wordt geaccepteerd.
En nee, FS: het is geen hoogmoed. Ik wilde ermee uitdrukken, dat ik er voor anderen wil zijn, zonder dit aan de ''kapstok'' religie/geloof op te hangen. Alsof je alleen goed voor een ander kunt zijn door het geloof in je handelen en adviezen te betrekken. Dat is een nuanceverschil.
Natuurlijk: anderen mogen over mij oordelen. Maar mij VERoordelen, omdat ik nergens in geloof (hetgeen mij helaas te vaak ten deel is gevallen), dat accepteer ik van niemand.