Misschien geen grote blunder, maar ik kon toch wel door de grond zakken

Afgelopen maandag. Ik kan moeilijk uit m'n bed komen en moest me dus weer haasten om op tijd klaar te zijn. Tanden poetsen, ff opmaken, wat mascara op, tas inpakken, lunch in m'n tas proppen en wegwezen ... maar 't sneeuwt. Ik ingepakt en al, tegen de wind en de sneeuw in naar het station. M'n gezicht helemaal verkleumt, ik arriveer op het station, hollen naar het perron, de trein in en weg.
Klein half uurtje later arriveer ik op school. Iets voelde er niet goed. Ik kom in de klas ... niemand. Gelukkig kwam snel al een vriendin binnen. Even over het weekend gepraat, toen ze zei: je mascara is uitgelopen. Ik maar even naar de WC om te kijken ... onder m'n ogen was het helemaal zwart. En zo holde ik dus door het station, zat ik in de trein en liep ik naar school. Vandaar dat al die mensen zo raar naar me keken...
